Huisliturgie 4de zondag in de veertigdagentijd (C-jaar)

Met dit gebedsmoment kan je thuis alleen of samen met jouw huisgenoten een moment stilvallen en bidden.

Benodigdheden: een kaars en een aansteker. 
Als je ook de voorgestelde muziek wil beluisteren, moet je tevens een computer, laptop, tablet of smartphone bij de hand hebben.
Best is er één iemand die het gebedsmoment leidt en de teksten voorbidt. De Bijbellezing en de voorbede kunnen door iemand anders worden voorgelezen.

Kruisteken en opening

We zijn hier samen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Het is de vierde zondag van de Veertigdagentijd. Vanouds wordt deze zondag ‘Laetare’ genoemd, wat betekent ‘Verheugt U’. Het is halfvasten, en we vieren vandaag dat de vastentijd halfweg is en het Paasfeest dus in aantocht is, iets waar we ons mogen over verheugen.
Vandaag horen we ook in het evangelie over Gods eindeloze barmhartigheid. Steeds schept Hij nieuwe toekomst. Ook al zitten we soms in duisternis, we mogen hopen en geloven dat God licht zal brengen. Daarom ontsteken we nu aan het begin van dit gebedsmoment een kaars.

Ontsteken van een kaars

God,
We ontsteken een kaars
om onze wanhoop te verdrijven
als teken dat we durven geloven
dat de duisternis niet zal overheersen
en dar er licht zal zijn voor iedereen.
Amen.

Hierna kunnen we luisteren/meezingen: 

Misericordias Domini, in aeternum cantabo!
(De barmhartigheid van de Heer zal ik in eeuwigheid bezingen)

Gebed

Eeuwige liefde,
bron van ons leven,
wil U erbarmen over wie geen leven meer hebben,
en aan hun lot zijn overgelaten:
naar U zien wij op!

Gij die stuur geeft aan ons leven,
wil U erbarmen over wie geen weg weten,
niets meer verwachten en duizend doden sterven.
Naar U zien wij op!

Gij die met ons iets nieuws begonnen zijt,
wil U erbarmen over wie bezwaard zijn door hun verleden,
gebukt gaan onder wat hun toegerekend blijft.
Naar U zien wij op!

(Uit Sytze De Vries, Bij gelegenheid I, Zoetermeer, 2009)

Lezing uit het evangelie volgens Lucas

In die tijd
kwamen de tollenaars en zondaars van allerlei slag bij Jezus
om naar Hem te luisteren.
De Farizeeën en de Schriftgeleerden morden daarover en zeiden:
“Die man ontvangt zondaars en eet met hen.”
Hij hield hun deze gelijkenis voor:
“Een man had twee zonen.
Nu zei de jongste van hen tot zijn vader:
Vader geef mij het deel van het bezit waarop ik recht heb.
En de vader verdeelde zijn vermogen onder hen.
Niet lang daarna pakte de jongste zoon alles bij elkaar
en vertrok naar een ver land.
Daar verkwistte hij zijn bezit in een losbandig leven.
Toen hij alles opgemaakt had
kwam er een verschrikkelijke hongersnood over dat land
en hij begon gebrek te lijden.
Nu ging hij in dienst bij een der inwoners van het land
die hem het veld instuurde om varkens te hoeden.
En al had hij graag zijn buik willen vullen
met de schillen die de varkens aten,
niemand gaf ze hem.
Toen kwam hij tot nadenken en zei:
Hoeveel dagloners van mijn vader hebben eten in overvloed,
en ik verga hier van de honger.
Ik ga weer naar mijn vader
en ik zal hem zeggen:
Vader, ik heb misdaan tegen de hemel en tegen u;
maar neem mij aan als een van uw dagloners.
Hij ging dus op weg naar zijn vader.
Zijn vader zag hem al in de verte aankomen
en hij werd door medelijden bewogen;
hij snelde op hem toe
viel hem om de hals en kuste hem hartelijk.
Maar de zoon zei tot hem:
Vader, ik heb misdaan tegen de hemel en tegen u;
ik ben het niet meer waard uw zoon te heten.
Doch de vader gelastte zijn knechten:
Haalt vlug het mooiste kleed en trekt het hem aan,
steekt hem een ring aan zijn vinger en trekt hem sandalen aan.
Haalt het gemeste kalf en slacht het; laten we eten en feestvieren,
want deze zoon van mij was dood en is weer levend geworden,
hij was verloren en is teruggevonden.
Ze begonnen dus feest te vieren.
Intussen was zijn oudste zoon op het land.
Toen hij echter terugkeerde en het huis naderde
hoorde hij muziek en dans.
Hij riep een van de knechten
en vroeg wat dat te betekenen had.
Deze antwoordde:
Uw broer is thuisgekomen
en uw vader heeft het gemeste kalf laten slachten
omdat hij hem gezond en wel heeft teruggekregen.
Maar hij werd kwaad en wilde niet naar binnen.
Toen zijn vader naar buiten kwam en bij hem aandrong
gaf hij zijn vader ten antwoord:
Al zoveel jaren dien ik u en nooit heb ik uw geboden overtreden,
toch hebt gij mij nooit een bokje gegeven
om eens met mijn vrienden feest te vieren.
En nu die zoon van u is gekomen
die uw vermogen heeft verbrast met slechte vrouwen,
hebt ge voor hem het gemeste kalf laten slachten.
Toen antwoordde de vader:
jongen, jij bent altijd bij me
en alles wat van mij is, is ook van jou.
Maar er moet feest en vrolijkheid zijn,
omdat die broer van je dood was en levend is geworden,
verloren was en teruggevonden.”

(Lc. 15, 1-3. 11-32)

Korte commentaar

Het verhaal dat we zonet lazen of hoorden wordt meestal de parabel van de verloren zoon genoemd, omdat het natuurlijk handelt over een zoon die wegtrekt van huis en uiteindelijk aan lagerwal geraakt. Vraag is of we niet veeleer dienen te spreken over de parabel van de barmhartige vader? Want is het niet juist de eindeloze barmhartigheid van de vader die zo treffend is in dit verhaal? Deze vader is één en al liefde. Hij loopt zijn zoon niet achterna met verwijten. Er is louter vreugde in zijn hart als hij zijn zoon ziet terugkeren. Jezus vertelt dit verhaal om ons iets duidelijk te maken over God, namelijk om ons te tonen hoe barmhartig God wel is, eindeloos barmhartig. Voor wie dit mag ervaren ontstaat nieuw leven. Zo is God, hij geeft nieuwe kracht daar waar wij gebroken zijn, en wij kunnen weer ademen, de dood ontkomen. Dit mogen meemaken is een echte Paaservaring, het is een overgang van dood naar leven. En zo grijpt het evangelie van deze ‘laetare-zondag’ dus reeds vooruit op Pasen, en mogen wij op deze halfvasten reeds proeven van de Verrijzenis.

Wie wil kan hier nog even luisteren naar het lied ‘Zoals de regen onverwacht’

Zoals de regen onverwacht
een moede aarde op nieuwe krachten brengt,
zoals een bedding leeg en dor
plotseling volstroomt en leven brengt,

zo is mijn God,
zo overkomt Hij mij,
een bron die uitbreekt
in mijn woestijn
ik adem op,
de dood ontkomen.

Zoals het daglicht te middernacht
zo onvoorstelbaar ondenkbaar lijkt,
maar in de morgen stralend nieuw
de zon weer opgaat, de nacht aan banden legt,

zo is mijn God,
zo overkomt Hij mij,
een bron die uitbreekt
in mijn woestijn
ik adem op,
de dood ontkomen.

(Tekst: Sytze de Vries - Muziek: Willem Vogel)

Wie dat wil kan hierna even kort met de huisgenoten uitwisselen.

Voorbede

We willen nu al onze vragen, onze zorgen en onze vreugdes aan God voorleggen.

Voor allen die lijden aan het leven...
voor hen die eenzaam zijn
en zich van God en alleman verlaten voelen...
voor allen die ten onder gaan aan wanhoop en verdriet...
Bidden wij.

Voor allen die de toekomst vrezen...
voor hen die slechts omkijken,
en zweren bij het verleden...
voor hen die aan doemdenken ten onder gaan...
Bidden wij.

Voor allen die zich zorgen maken over zichzelf...
voor mensen die hun zorg met niemand kunnen delen...
voor hen die de broosheid van het menselijk bestaan
dagelijks aan den lijve ondervinden...
Bidden wij.

Wie wil kan hier ook nog zelf een wens of een bede formuleren…

Onze Vader

En leggen we dit alles dan in Gods handen.
Laten we dit doen in verbondenheid met alle mensen
met wie we nu in gebed verenigd zijn,
En doen we dit met de woorden die Jezus ons zelf heeft geleerd.

Samen:

Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.

Gebed

God, die ons hoedt met uw goedheid en trouw,
en met uw visioen van vrede ons voedt, -
deel met ons wat U beweegt,
verzadig ons blijvend met uw woord van welbehagen
en doortrek ons met het desem van de ontferming
waarvan de smaak ons vertrouwd gemaakt is
door Jezus Messias.
Amen.

(Uit Sytze De Vries, Bij gelegenheid I, Zoetermeer, 2009)

En moge God ons dan zegenen,
Hij die is Vader, Zoon en Heilige Geest.
Amen.

Eventueel slotlied

Wie dat wenst, kan hier nog even tot slot luisteren naar ‘Jesu meine Freude’ van J.S. Bach in een uitvoering door de Nederlandse Bachvereniging o.l.v. Christoph Prégardien.

Jesu, meine Freude,
meines Herzens Weide,
Jesu, meine Zier,
ach wie lang, ach lange
ist dem Herzen bange
und verlangt nach dir!
Gottes Lamm, mein Bräutigam,
außer dir soll mir auf Erden
nichts sonst Liebers werden.

Vertaling

Jezus, mijn vreugde,
weide van mijn hart,
Jezus, mijn sieraad,
ach, hoe lang, ach, lang
is mijn hart al bang
en verlangt het naar u!
Lam van God, mijn bruidegom,
niets op aarde
zal mij dierbaarder zijn dan u.