Huisliturgie 5de zondag in de veertigdagentijd (C-jaar)

Vijfde zondag van de veertigdagentijd

Met dit gebedsmoment kan je thuis alleen of samen met jouw huisgenoten een moment stilvallen en bidden rond het evangelie van deze zondag (Joh 8,2-11).

Benodigdheden: een kaars en een aansteker.

Als je ook de voorgestelde muziek wil beluisteren, moet je tevens een computer, laptop, tablet of smartphone bij de hand hebben.
Best is er één iemand die het gebedsmoment leidt en de teksten voorbidt. Het evangelie en de voorbede kunnen door iemand anders worden voorgelezen.

Kruisteken en opening

We zijn hier samen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen

Vorige week lazen we het verhaal van de verloren zoon. Het verhaal dat we vandaag lezen zou je het verhaal van de verloren dochter kunnen noemen. Een vrouw die overspel gepleegd heeft wordt bij Jezus gebracht. Waarvoor zal hij kiezen? Houdt hij de traditie in ere? Of begint hier iets nieuws?

Ontsteken van een kaars

God,
Duisternis kan ons omringen.
Wanhoop dreigt alom.
Spreek dan uw verlossend woord
En geef ons Licht...
Amen.

Lied: Jésus le Christ, Taizé

Jésus le Christ, lumière intérieure
Ne laisse pas les ténèbres me parler
Jésus le Christ, lumière intérieure
Donne-moi d'accueillir ton amour

Jezus de Christus, innerlijk licht
Laat mijn duisternis niet tot mij spreken
Jezus Christus, innerlijk licht
Laat me je liefde verwelkomen

Gebed

God,
Ze brachten een vrouw bij u die op echtbreuk was betrapt.
Dood stond al in hun ogen.
Gij zweeg en schreef.
Gij sprak woorden van barmhartigheid en bevrijding.
Gij creëerde ruimte ten leven.
Geef ook mij die ruimte,
Opdat ik kan leven
En wel in overvloed.
Amen

Lezing

Maar in de vroegte was Hij alweer in de tempel en heel het volk stroomde naar Hem toe. Hij ging zitten en onderrichtte hen. Nu kwamen de schriftgeleerden en de farizeeën aanzetten met een vrouw die betrapt was op echtbreuk. Ze brachten haar voor Hem en zeiden: ‘Meester, deze vrouw is op heterdaad betrapt op echtbreuk. Mozes heeft ons in de wet voorgeschreven zulke vrouwen te stenigen. Hoe staat U daar tegenover?’ Met deze vraag wilden ze Hem op de proef stellen, om te zien of ze een aanklacht tegen Hem konden indienen. Maar Jezus bukte zich om met zijn vinger op de grond te schrijven. Toen ze op een antwoord bleven aandringen, keek Hij op en zei: ‘Wie van u zonder zonde is, moet dan maar als eerste een steen op haar werpen.’ En weer bukte Hij zich om op de grond te schrijven. Zij echter trokken na die woorden weg, de een na de ander, te beginnen met de oudsten, zodat Hij alleen achterbleef met de vrouw daar vóór Hem.  Jezus keek op en vroeg haar: ‘Waar zijn ze gebleven, vrouw? Heeft niemand u veroordeeld?’ ‘Nee Heer, niemand’, antwoordde ze. Waarop Jezus zei: ‘Ik veroordeel u ook niet. Ga nu maar, en zondig voortaan niet meer.’ 
(Joh 8,2-11)

Korte commentaar

Het verhaal is bekend. De schriftgeleerden en farizeeën willen Jezus testen, ze hebben een val voor hem opgezet. Zal hij kiezen voor de Wet van Mozes, die voorschrijft dat een overspelige vrouw gestenigd moet worden? Maar wat dan met Gods barmhartigheid waar hij zo vol van is. Of kiest hij inderdaad voor die barmhartigheid? Maar dan kan hij niet meer met recht zeggen dat hij een getrouwe joodse rabbi is. Jezus zwijgt en schrijft in het zand. Als hij uiteindelijk spreekt, keert hij de rollen om: ‘Wie van u zonder zonde is, moet dan maar als eerste een steen op haar werpen’. De beschuldigers wordt een spiegel voorgehouden, en wat blijkt: ook zij zijn schuldig, ook zij zijn niet gemachtigd God in te roepen een oordeel te vellen. Jezus blijft alleen achter met de vrouw. Hier rest enkel nog barmhartigheid. ‘Ik veroordeel u ook niet’, zegt hij. Hij veegt de Wet niet van tafel – ‘zondig voortaan niet meer’ – maar schenkt ons een nieuwe blik, Gods blik van barmhartigheid, om deze Wet te laten worden waartoe ze bedoeld is: bron van nieuw leven.

Stilte of muziek: Lord, for thy tender mercy’s sake

Lord,
For thy tender mercy’s sake
Lay not our sins to our charge
But forgive that is past
And give us grace to amend our sinful lives
To decline from sin and incline to virtue
That we may walk in a perfect hart
Before thee
Now and ever more
Amen.

Heer,
omwille van Uw tedere barmhartigheid
Leg onze zonden niet ten laste
maar vergeef wat voorbij is
En geef ons genade om ons zondige leven te beteren
Om af te wijken van zonde en te neigen naar deugd
Dat wij mogen wandelen met een volmaakt hart
voor Uw aangezicht
Nu en in de eeuwigheid
Amen.

Voorbede

Laten we niet met stenen gooien
als de ander ons iets heeft aangedaan.,
Laten we zoals Jezus ons leert, 
elkaar een nieuwe kans geven. 
 

Laten we niet met stenen gooien
naar hen die hard oordelen en snel veroordelen:
Laten we hopen dat ze milder worden
en bouwen met stenen van liefde en vergeving.
 

Laten we niet met stenen gooien,
naar hen die in een spiraal van altijd meer en altijd sneller leven.
Laten we van mensen geen concurrenten maken,
maar bondgenoten in de uitbouw van een nieuwe toekomst. 
 

Onze Vader

En leggen we dit alles dan in Gods handen.
Laten we dit doen in verbondenheid met alle mensen 
met wie we nu in gebed verenigd zijn,
En doen we dit met de woorden die Jezus ons zelf heeft geleerd.

Samen:

Onze Vader, die in de hemel zijt,
uw naam worde geheiligd,
uw rijk kome,
uw wil geschiede
op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons onze schulden,
zoals ook wij vergeven aan onze schuldenaren,
en breng ons niet in beproeving
maar verlos ons van het kwade.

Slotgebed

Heer onze God,
Wij danken U om Uw liefde en vergeving.
Leer ons vergeven en vergeten.
Maak ons bezorgd om altijd weer
de weg naar elkaar open te houden.
Wij danken U om Uw Zoon Jezus.
Hij heeft ons voorgeleefd 
niet met stenen te gooien
maar te bouwen aan een gemeenschap
met een hart voor elkaar.
Dit vragen wij U, vandaag en alle dagen. 
Amen.

Zegen

Moge Gods zegen dan met ons gaan, Hem die wij noemen: Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen.

Slotlied: Psalm 126, Philip Glass

Toen de Heer terugkeerde naar Sion, juichten we van vreugde. We droomden weer van een toekomst, we konden weer lachen. Alle volken zeiden: ‘De Heer doet grote wonderen voor zijn volk.’ Ja, de Heer deed grote wonderen voor ons. Wat waren we gelukkig! Daarom vragen wij u, Heer: Kom ook nu snel bij ons terug. Breng ons weer tot leven, zoals regen alles weer laat groeien. Mensen die nu huilend zaaien, zullen juichen bij de oogst. Mensen die nu verdriet en pijn hebben, zullen dan zingen en juichen.