Lezing uit het evangelie volgens Lucas (Lc 2,22-40)
Toen de tijd aanbrak waarop Maria en het kind volgens de Wet van Mozes gereinigd moesten worden, brachten zijn ouders Jezus naar Jeruzalem om Hem aan de Heer op te dragen, volgens het voorschrift van de Wet des Heren: elke eerstgeborene van het mannelijk geslacht moet aan de Heer worden toegeheiligd, en om volgens de bepalingen van de Wet des Heren een offer te brengen, namelijk een koppel tortels of twee jonge duiven. Nu leefde er in Jeruzalem een zekere Simeon, een wetgetrouw en vroom man, die Israëls vertroosting verwachtte, en de heilige Geest rustte op hem. Hij had een godsspraak ontvangen van de heilige Geest, dat de dood hem niet zou treffen, voordat hij de Gezalfde des Heren zou hebben aanschouwd. Door de Geest gedreven was hij naar de tempel gekomen.
Toen de ouders het kind Jezus daar binnenbrachten om aan Hem het voorschrift der Wet te vervullen, nam Simeon het kind in zijn armen en verkondigde Gods lof met de woorden:
“Uw dienaar laat Gij, Heer, nu naar uw woord in vrede gaan:
mijn ogen hebben thans uw Heil aanschouwd,
dat Gij voor alle volken hebt bereid;
een licht dat voor de heidenen straalt,
een glorie voor uw volk Israël.”
Zijn vader en moeder stonden verbaasd over wat van Hem gezegd werd. Daarop sprak Simeon over hen een zegen uit en hij zei tot Maria, zijn moeder:
“Zie, dit kind is bestemd tot val of opstanding van velen in Israël, tot een teken dat weersproken wordt, opdat de gezindheid van vele harten openbaar moge worden, en uw eigen ziel zal door een zwaard worden doorboord.”
Er was ook een profetes, Hanna, een dochter van Fanuël, uit de stam van Aser. Zij was hoogbejaard en na haar jeugd had zij zeven jaren met haar man geleefd. Nu was zij een weduwe van vierentachtig jaar. Ze verbleef voortdurend in de tempel en diende God dag en nacht door vasten en gebed. Op dit ogenblik kwam zij naderbij, dankte God en sprak over het kind tot allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtten. Toen zij alle voorschriften van de Wet des Heren vervuld hadden, keerden zij naar Galilea, naar hun stad Nazaret terug. Het kind groeide op en nam toe in krachten; het werd vervuld van wijsheid.
Bezinningstekst
Een alledaags joods koppeltje, met hun eerstgeborene op weg naar die grootse tempel van Jeruzalem. Om er gelovig de voorschriften van de Wet te vervullen. Ik word stil. Ik probeer me in te leven. Dat jonge stel, gelukkig met hun baby, in die grootse tempel van Jahweh. Wat gaat er in hen om? Ik zie ze wat verloren en onder de indruk op dat grote tempelplein lopen, uitkijkend naar een koppel tortels of twee jonge duiven.
Ik zie de oude Simeon daar staan, in die immense tempel, met het kind in zijn armen. De naam "Simeon" betekent in het Hebreeuws "God heeft geluisterd". Simeon herkende de reddende aanwezigheid van God in een pasgeboren kind. Hij ‘ziet’ wat niet te zien is! Hij ‘ziet’ wie dit kind is, wat het betekent voor zijn volk en voor de hele wereld: redding en licht.
Zijn trouw, zijn vrede voor de dood, zijn erkenning van God in de eenvoud van een kind maken van Simeon een model van spiritualiteit. (uit Marc de la Marche, De grote, innerlijke vrede van Simeon, 1 feb 2016, https://igniswebmagazine.nl/spiritualiteit/lichtmis-wie-is-toch-dit-kind/)
Simeon en Anna zijn weliswaar bejaard, maar ze zijn nog iets anders: geduldig. Hun verhaal is een herinnering aan de deugd van geduld en de noodzaak van wachten in het christelijke leven. Dus misschien kun je deze week God vragen je te helpen een beetje meer als Simeon en Anna te zijn. Een beetje meer geduld. En let op de tijd dat de Heer in je leven komt.
Muziek
Cantata for the Feast of Mary's Purification: "Erscheine, Gott, In deinem Tempel", Georg Philipp Telemann · James Bowman
Beluister hier
