Jubeljaar in het dekenaat Gent

Sint-Bernadette

Goed nieuws; het anker komt naar onze kerk. De puzzel van het vervoer is gelegd en op zaterdag 8 maart wacht ik aan onze Sint-Bernadettekerk op de auto. Johan Boesman komt mooi op tijd aan en het anker wordt op het stenen verhoog gezet. Ik zie dat er al wat mooie boodschappen op geschreven zijn.

De volgende zonnige zondagmorgen staat het anker nu aan een rode zuil. Dit jaar werken onze vormelingen rond “hoop” en gebruiken zij het symbool van het anker. Het kan dus niet beter passen. Je kan op de foto zien dat het anker er goed bij past.

Jammer genoeg, was het door de puzzel van de agenda met de zes kerkplekken niet mogelijk dat het anker aanwezig was in een viering met de vormelingen. Misschien toch nog eens?

Onze voorganger Patrick Bourgoignie gaf een prachtige inleiding en homilie over tekenen van hoop. Hier enkele fragmenten;

Het jubeljaar heeft als thema: ‘Pelgrims van hoop’ met als rondreizend symbool: het anker.
Een anker dient om te vermijden dat het schip op drift slaat en meegesleurd wordt door de golven. In de Bijbel wordt het anker gebruikt als beeld van hoop. Hoop hoedt ons ervoor op ‘drift’ te slaan en meegesleurd te worden door de stormen van deze tijd en deze van het leven.
Als christenen zijn wij verankerd in Christus: Hij is onze ultieme hoop op toekomst.
We hebben nochtans voldoende reden om pessimistisch te zijn. De tijdsgeest ademt geweld, vlucht uit de realiteit, dreiging op conflict, onzekerheid. De schuldenberg die op de volgende generaties afkomt, de klimaatproblemen. Zijn wij niet naïef wanneer we hoopvol zijn?
Soms sta je versteld hoe mensen hoopvol recht blijven staan in de meest uitzichtloze situaties. Waar halen ze de kracht om met verlies en groot verdriet verder te gaan? Waar haalt een volk de moed, om zich jarenlang tegen een roekeloze agressor te blijven verzetten?
In de komende vastentijd willen we er werk van maken: onze geloofsgemeenschap nodigt ons uit om 40 dagen lang – meer dan anders - oog te hebben voor positieve gebeurtenissen, hoopvolle krachten, aanmoedigende en bevestigende schouderklopjes. En ze meer dan anders te koesteren.
Het is belangrijk dat wij het anker van hoop uitgooien in vaste grond. De christelijke hoop is ‘verankerd’ in Gods liefde. Deze liefde is het uiteindelijke motief van onze hoop.
Laten we met Bernadette ons aansluiten bij dat ‘volk van hoop’, dat erop vertrouwt dat alles ooit goed komt.

We eindigen de viering met het mooie lied; “Vlam van liefde, hoop die ons doet leven!”

Na de mooie viering brachten we het anker naar de kerk van de Oude Bareel. Op naar zijn volgende verhaal.

Verslag en foto: Hildegard Verhegghe

Het anker van hoop op LET IT SHINE

Let it shine. Een wervelende avond in de kerk van Christus Koning, georganiseerd en verzorgd door KAMINO. Een ontmoetingsavond voor vormelingen. Muziek en samenzang, een woord van bisschop Lode, een boodschap van vreugde en hoop. Enthousiasmerende woorden. Woorden van verbinding. Het anker van hoop hier op zijn plaats te midden van de jongeren, die op de drempel staan van stappen in de samenleving, jong van gedachten, zoekend en nieuwsgierig, uitkijkend naar hun toekomst. Boodschappen van hoop uitgesproken in de chaotische wereld van vandaag. Jongeren op zoek naar ankers die hun vertrouwen kunnen geven. Jongeren met open oren die willen opvangen hoe de boodschap van Jezus voedsel kan zijn voor hun leven.

VREDESWAKE

Met het anker als gezelschap hielden we een vredeswake in de kerk van Ledeberg. We nodigden mensen op de zondagsmarkt uit om een kaarsje te komen branden in de kerk. We hoopten op vrede in de wereld, vrede in ons huis, vrede in ons hart. We zaten samen in een cirkel van stilte, mijmerden over teksten van hoop, luisterden naar liederen van hoop, gespeeld op een cello. We verwelkomden: een pasgeboren baby’tje, duo’s van jongeren en jongvolwassenen, drie honden, enkele supporters van AA Gent – gelukkig waren het blauwe kaarsjes (!), gezinnen met kleuters en schoolkinderen, ouderen en andere exotische mensen, onze vrienden van de christelijke meditatie. Heel voorzichtig zetten allen hun kaarsje neer, op de treden naar het altaar. Sommigen maakten er een kruisteken bij, anderen namen een foto of kwamen mee in de kring zitten om naar het vuur te kijken, het stil te maken, te bidden. Bij het naar buitengaan kreeg iedereen een citaat van hoop mee… waarna iemand prompt weer ging zitten, want hij vond dit de ideale plek om het te lezen. We verzamelden 246 vlammen van hoop, vrede en verbinding en voelden ons dankbaar om zoveel kleine goedheid.

KRISTIEN HEMMERECHTS – EEN GETUIGENIS

Op uitnodiging van pastoor Jan en de parochieploeg van De Goede Herder kwam Kristien Hemmerechts spreken over haar terugkeer naar het geloof. Hoe zij net als iedereen met haar ouders naar de mis ging, elke week opnieuw, omdat het zo hoorde. Tot zij afhaakte op 16-jarige leeftijd.

Haar terugkeer naar de kerk gebeurde geleidelijk en in drie stappen.

1. In 1981 wordt haar dochter Kathy geboren. Het kind werd niet gedoopt en volgde op school zedenleer. Toen zij op een dag een groot kruis zag aan een kerk en vroeg wie dit was, voelde Kristien dat er toch iets ontbrak aan de opvoeding. Zij ging met haar dochter kerken bezoeken en voelde dat haar 14-jarige dochter met andere ogen keek naar de kerk.

2. Kristien kreeg borstkanker in 2015, 60 jaar. Dit verdict brengt een periode van paniek en enorme onzekerheid. Op een nacht voelt ze God dicht bij zich. Ze voelt zich veilig en ontspannen. HEB VERTROUWEN is het sleutelwoord, JE BENT NIET ALLEEN. Zij voelt zich verbonden met hierboven en daardoor ook met alle mensen. VERBONDENHEID is heel belangrijk in het leven van de schrijfster.

3. In het voorjaar van 2021 voelt Kristien in de kerk als het ware een hand op haar schouder. Eerder duwde ze de hand weg, maar in de mis op die bewuste dag brak zij de weerstand van die hand. Zij zegt hierover ‘ik verberg mezelf niet meer en ik voel mij verbonden’.

Kristien Hemmerechts eindigde met de overtuiging dat het christendom een democratische godsdienst is waarin de LIEFDE voor iedereen, zonder uitzondering, het belangrijkste is.

Met heel veel belangstelling luisterden wij naar dit getuigenis, recht uit het hart.

Dank Kristien.

Vorige Volgende

Gezinsnamiddag

Er werd druk geknutseld aan het anker van hoop op de gezinsnamiddag van Gent-Oost! We leerden het jubellied van hoop en luisterden naar het verhaal van Jezus die slaapt in de boot op het meer. Er was een storm op het meer, en dat gebeurde regelmatig want op het meer kwamen drie soorten winden samen, waardoor de golven er hevig tegenaan gingen en de vissers bang werden. Dat bracht ons op de vraag waarvoor wijzelf soms wel eens bang zijn. We zochten naar passende afbeeldingen om dit in kaart te brengen. Hoe kunnen we onze hoop echter voeden, vroegen we ons af. Onderzoek liet zien dat de ervaring van hoop cultureel gebonden is, steeds geworteld is in een concrete situatie, gevoed wordt door een gevoel van controle en sterker wordt wanneer we deel uitmaken van een grotere verhaal en betekenisvolle relaties met anderen hebben. De kinderen lieten het niet aan hun hart komen. Ze verzamelden rond de hoop-pot, deden spelletjes van hoop en knutselden aan een schelp. Nadien was het verzamelen geblazen voor een lekkere linzensoep, brood, kaas, noten en dadels. Eindigen deden we met een lied, en met nog een, en met nog een…

Vorige Volgende

Anker van hoop - Sint-Simonparochie

In de territoriale wateren van de parochie H. Franciscus van Assisi in Gent-Oost werd op zondag 16/02/2025 het anker voor het eerst uitgegooid in de Sint-Simonkerk.

Velen hadden al gehoord van het Jubeljaar, van pelgrims van hoop, van een anker van hoop, maar konden zich daar weinig bij voorstellen. Grote verbazing om bij het binnenkomen van de kerk plots een echt anker te zien liggen!

In de eucharistieviering, opgebouwd in het teken van het Jubeljaar, werd duidelijk dat er ook in onze nabije omgeving veel tekenen zijn die ons hoopvol stemmen. Ze laten ons vol vertrouwen uitzien naar de toekomst. Om onze boodschappen van hoop kenbaar te maken in de andere ankerplaatsen werden ze op het anker geschreven. Want, wat er ook is, hoop mag men nooit verliezen. God is er altijd voor ons en Hij stelt nooit teleur.

Vorige Volgende

Anker van Hoop neergelaten bij de maandelijkse bijeenkomst in de Muide

Op vrijdag 7 februari vond de maandelijkse eucharistieviering en ontmoeting plaats in het zaaltje van de Muide, waar een kleine groep mensen samenkwam rondom het Anker van Hoop. Eén van de aanwezigen deelde een betekenisvol getuigenis: “In het Franse Lourdes hangt er een groot plakkaat in de cité Saint-Pierre met de woorden ‘Charité n’a pas d’heure’. Dit herinnert ons eraan dat de liefde voor anderen geen tijd kent.”

Een andere deelnemer, die zelf werkt in de voedselbedeling van Sint-Antonius, vertelde dat ze elke dag met hoop te maken heeft. Ze was blij dat ze in de Muide kon zijn en hier mensen kon ontmoeten.

Tijdens de bijeenkomst werden filmpjes getoond van vorige ankerplaatsen waar het Anker van Hoop werd neergelaten, terwijl de aanwezigen genoten van koffie en een koek. Het werd als bijzonder hoopgevend ervaren dat het Anker van Hoop ook in de Muide aanwezig was. Ondanks het wegvallen van de wekelijkse eucharistieviering blijft deze maandelijkse bijeenkomst een belangrijke manier voor de mensen van de Muide om elkaar te ontmoeten en in contact te blijven. Het is telkens een blij weerzien!

Bekijk hier het filmpje als de link hieronder niet werkt

Anker van Hoop bij de vormseltocht: samen op weg naar Pinksteren

Op zaterdag 8 februari maakten de kandidaat-vormelingen een tocht doorheen het Sint-Baafshuis ter voorbereiding op hun Vormsel op 8 juni in de Sint-Baafskathedraal. We maakten van deze gelegenheid gebruik om de gezinnen kennis te laten maken met het Jubeljaar 2025, ‘Pelgrims van hoop’. Het Anker van Hoop was aanwezig, en de jongeren kregen uitleg over de betekenis van het Jubeljaar en wat het Anker symboliseert. Ze leerden wat het betekent om pelgrim te zijn en dachten na over wat hun hoop geeft.

Een bloemlezing van de mooie antwoorden van de 12-jarigen:

“Het geeft hoop als iemand mij aanmoedigt en dat ik weet dat er iemand aan mijn zijde staat, dat ik er niet alleen voor sta.”
“Samen zijn voor het ganse leven met mijn familie, geeft mij hoop.”
“Bidden en naar de Kerk gaan om de mis te dienen. Mensen ontmoeten, vrienden maken en met hen verbinden geeft mij ook hoop.”
“Knuffels, kussen, vrienden en familie ... geven mij hoop!”
“Hoop zit in het hart van elke mens.”
“Als er over vrede wordt gesproken, krijg ik hoop dat die er eindelijk zou komen.”
“Ik hoop op goede punten, zodat ik later een goede job heb om voor mijn gezin te kunnen zorgen.”
Ten slotte beluisterden en zongen we ook het mooie themalied.