HOSANNA, HALLELUJA!
De rode loper ligt uitgerold voor de sterren aan het firmament.
Zangers en acteurs, voetbalisten en boksers, politici en goeroes …
Velen wanen zich koning en worden graag uitbundig toegejuigd.
De grootste, de beste, de ster, de held, één en al goud wat blinkt.
Maar o wee als die niet langer voldoet,
als die in discrediet komt …
Hij of zij valt als een baksteen in een
donderwolk van afkeuring en nietigheid.
Zo werd jij ook in Jeruzalem ontvangen,
Jezus, als een rijzende ster, een redder.
Men spreidde kledingstukken
als tapijten op je pad.
En met palmen en liederen
juichte men je toe …
Jij wist wel beter …
WIE ZIT ER AAN ONZE TAFEL?
Herdenkingsdagen. We zijn er sterk in.
Einde van de oorlog, nationale feestdag, lentefeest, 1 november …
Allemaal dagen van opnieuw verzamelen en ophalen van herinneringen.
Grote verhalen gedeeld aan een tafel van deelgenoten in warme vriendschap.
Of zit er soms toch nog iets anders achter de façade?
Enkele dagen later, op donderdag worden alle
bereidselen getroffen voor het Paasmaal. De
gedachtenis aan de bevrijding uit Egypte blijft
levendig aanwezig.
Jij verzamelt je leerlingen, Jezus, en je wil van
het oude verhaal een overstap maken naar een
nieuw. Verbondenheid en delen, hebben ze de
les al geleerd?
Voeten wassen en als de minste de dienaar zijn.
Brood breken en delen: beeld van jouw gegeven
leven.
Wijn schenken en zegen vragen over de vriendschap en de vreugde van het samenzijn
met elkaar en met je Vader.
Een nieuw verbond om altijd weer te doen: samenkomen, vieren en herdenken als
voedsel voor de nieuwe dag …
EEN NACHT OM NOOIT TE VERGETEN
Iedereen ligt wel eens wakker met zorgen.
Of misschien heb je ooit al eens gewaakt?
Dan weet je best wat het betekent om in alle
donkerte te twijfelen of angstig te zijn.
Dan mis je iemand die bij je blijft, die luistert
of je moed inspreekt. Mogelijks ligt die
persoon gewoon naast jou te slapen. Maar je
durft die niet te wekken tenzij er iets gebeurt
dat je helemaal overhoop haalt.
Hoe reddeloos verloren heb jij je gevoeld,
Jezus, in deze eenzame nacht.
Wetend dat onheil dreigde.
Smekend om een andere oplossing.
Maar uiteindelijk toch liefdevol binnentredend in wat komen zou.
Je hebt je zending opgenomen, Jezus, trouw, tot wat ze ook mocht leiden.
Daardoor ben jij ook de kalmste als de verrader komt.
Je hebt alles in de handen gelegd van je Vader.
Hij zal je niet alleen laten …
EEN DAG OM NOOIT TE VERGETEN
Beschuldigd, voor de rechter gesleept, uitgespuwd door de
mensen.
Geen nieuwe kansen meer.
Definitief afgeschreven, voor altijd dood.
Maar als het onterecht is? Waar sta je dan?
Ik ken een kleuterleider die door ouders valselijk werd
beschuldigd van ongewenste intimiteiten. Meteen geschorst,
door heel de goegemeente uitgespuugd.
Na ruim twee jaar bleek (na bekentenissen van de ouders)
dat er in de beschuldiging geen greintje waarheid zat!
En dan terugkeren … Je blazoen besmeurd en als mens
helemaal gekraakt. Het werken op dezelfde plek bleek ook voor hem onmogelijk.
Ten einde raad solliciteert hij voor een directiefunctie in een andere kleuterschool, een
eindje verder weg en hij wordt daarin ook aangesteld. Met succes oefent hij zijn nieuwe
job uit en wordt uiteindelijk ten volle gerehabiliteerd!
Jezus, je werd veroordeeld
door hogepriesters, door de prefect en de viervorst van de Romeinen,
en door opruiing ook door het volk dat kort voordien nog zo aan je lippen hing.
Je werd gekleineerd, ontmenselijkt en uiteindelijk moest je zelf onder je kruis de berg op
naar de schedelplaats. Tentoongesteld voor de massa heb je je laatste strijd gestreden. Je
hebt op je Vader geroepen en je ten diepste verlaten gevoeld …
Tot op de bodem heb je deze beker gedronken.
Bij je laatste zucht, als heel de wereld werd ondergedompeld in duisternis, getuigde de
centurio: ‘Inderdaad, die man was de Zoon van God.’
EEN STILLE DAG
Iemand ten grave dragen blijft een heel beklijvende ervaring.
Een heel leven speelt zich voor je ogen af en je verdriet om het gemis komt hierbij in alle
hevigheid opzetten. Verslagen ben je, je keel wordt dichtgesnoerd. Een knoop in je maag
en in je hart …
Als iedereen weg is valt een onnoemelijk grote stilte. Alleen, helemaal alleen blijf je achter.
Een leeg hoofd vol gedachten. En slappe spieren die gespannen pijn doen.
Je kruipt weg. In een hoekje of dicht bij wie jou mee wil dragen. En je wacht al weet je niet
waarop …
Ook jij, Jezus, wordt naar een graf gedragen.
Met liefde balsemt men je lichaam.
En men geeft je lichaam een plaats om te rusten,
helemaal alleen.
Een steen sluit alles af wat is geweest.
En je moeder trekt zich terug met je naaste
broeders en zusters.
Samen en toch allemaal alleen.
Wachten, al weten ze niet waarop …
WAAUW. ON – GE – LOOF – LIJK. ALLELUIA !
Machthebbers willen doorheen de tijden altijd opnieuw een muur bouwen.
Een muur van angst en afscherming.
Een muur van macht en grootheidswaanzin.
Een muur van dood en verdeling.
En gelukkig … Tot op heden heeft geen enkele
van die muren stand gehouden.
Elke keer is er doorheen de jaren een bres
geslagen door mensen die blijven geloven in
verbinding.
Met elkaar en met hun diepste ziel …
Als Jij in mij mag wonen, Jezus, wordt elke
muur gesloopt.
Dan gaat de hemel open.
Dan kunnen mensen opstaan uit alles wat hen onderdrukt.
Dan wordt het weer PASEN …!
(Wies Merckx)
Bronnen:
- ‘Hall of fame’, lied van de Ierse band ‘The Script’.
- ‘Het Laatste avondmaal’, schilderij van Ben Willikens (1976-1979).
- Verhaal van het meisje Meng (https://www.kuleuven.be/thomas/page)