Op 19 december mochten we het briljanten priesterfeest van E.H. Jan Wijnants vieren in de kapel van het Christelijk Woonzorgcentrum Sint-Jozef te Munsterbilzen. We mogen hier zijn welkomstwoord afdrukken en we zijn dankbaar dat we u dat kunnen aanbieden bij het begin van dit nieuwe jaar.
Welkomstwoord van E.H. Jan WijnantsVan harte welkom aan u allen, welkom hier in deze mooie kapel van mijn nieuwe thuis. Ik ben blij dat gij er allen zijt en dat ik er bij kan zijn.
Sinds ongeveer 10 weken heb ik niet meer aan het altaar gestaan. Ik ben blij dat ik nu weer aan het altaar sta of zit en wel samen met E.H. vicaris Karel D’Huys, E.H. deken Eric Reynders en E.H. Raymond Vanlessen met wie ik elke dag een klein half uurtje op stap ga om de goede lucht in te ademen in deze mooie omgeving. Ik nodig u allen uit om nu met de Heer op stap te gaan. Het jaarthema van ons bisdom is trouwens; “Hij stapt met ons mee, luister.”
Hij stapt met ons mee in gesprekken, in een inspirerend getuigenis, in gebed…
Hij stapt met ons mee waar wij samen vieren, waar wij het geloof delen, zoals in de viering van de eucharistie. Eigenlijk stapt de Heer met ons mee, heel ons leven als wij ons hart voor Hem openstellen. Er zijn zeker momenten in ons leven, noem dat de cruciale momenten, dat we Gods aanwezigheid uitdrukkelijk durven verwoorden en we voor Hem kiezen.
Zo een cruciaal moment voor mij was zeker toen ik, vandaag 65 jaar geleden, tot priester werd gewijd. Die 65 jaar mocht ik met de Heer op stap gaan. Hij was misschien niet altijd voelbaar, zichtbaar aanwezig, maar Hij was er, Hij is er.
Op het einde van zijn brief aan de Tessalonicenzen schrijft Paulus: “Hij die u roept is trouw en is bij u.” In deze periode van minder activiteit heb ik meer gelegenheid om na te denken.
Onlangs dacht ik eens terug over mijn 65 jaar priester zijn, over mijn samen op stap gaan met de Heer. Toen maakte ik bij mezelf deze bedenking:
“Waar was de Heer op de moeilijke momenten in mijn leven?”
Waar was Hij bijvoorbeeld in de moeilijke dagen van het afsterven van mijn ouders, van mijn vader na een jarenlange ziekte, van mijn moeder na zeer vele gelukkige jaren van samenzijn?
Waar was Hij toen ik plots in 1988 naar Leuven moest wegens hartproblemen en ik enkele weken rust moest nemen?
Waar was Hij toen ik in 1991 ook wegens hartproblemen ontslag moest nemen uit mijn functie waarin ik zo gelukkig was?
Waar was Hij toen ik onlangs op 15 oktober getroffen werd door een lichte beroerte en tijdens de moeilijke weken nadien in hospitaal en revalidatie?
En de Heer leek te antwoorden: "Ach gij kleingelovige, juist in die moeilijke momenten, toen de sporen van ons samen stappen wel niet zichtbaar waren, toen heb ik u op mijn schouders genomen en gedragen."
Inderdaad, de Heer stapte met mij mee gedurende die 65 jaar en soms heeft Hij mij gedragen!
Ik nodig u allen uit om dankbaar te zijn omdat de Heer met ons mee stapt en ten gepaste tijden ons draagt.
Ik nodig u uit om samen mijn 65 jaar priester zijn dankbaar te vieren.
