Jezus gaat naar een bruiloft, en de wijn raakt op. Op aandringen van zijn moeder verandert Hij water in wijn; wijn die ook nog eens beter is dan de wijn die oorspronkelijk geserveerd werd. Dit is het welbekende verhaal van de bruiloft in Kana. In het evangelie naar Johannes is dit Jezus’ eerste wonderdaad.
Als we Jezus volgen op zijn weg, is het niet de bedoeling dat we berusten in het alledaagse dat zich niet laat veranderen om ons dan af en toe helemaal te laten gaan op een feest. Over zo’n feest gaat het in het verhaal van de bruiloft niet. Het gaat over het feit dat Jezus dat alledaagse leven van ons – dat routinematige leven zonder spirit – wil omvormen naar iets beters, iets goeds, iets heel goeds. Want Jezus heeft ons iets te bieden. En als we Hem volgen, wordt het feest. Dat wil zeggen: het dagelijkse van ons bestaan wordt een bron van levenskracht, omdat het door Hem veranderd wordt. Water wordt wijn.
Het verhaal over de bruiloft van Kana is op het eerste zicht een onmogelijk verhaal. Er is van alles dat niet klopt of vreemd aandoet: er is wel sprake van de bruiloft, maar over de bruidegom of de bruid wordt nauwelijks of niet gesproken.
Maria is er bij, samen met Jezus en zijn leerlingen, en hoewel haar tussenkomst door Jezus wordt afgewezen, maant zij de tafeldienaren toch aan om te doen wat Hij zal zeggen. De tafelmeester proeft van de wijn en kent de herkomst van de voortreffelijke wijn niet. Hij doet zijn beklag bij de bruidegom en zegt daarbij meer dan hijzelf beseft ‘U hebt de goede wijn tot nu bewaard’. De leerlingen begrijpen wel ‘waar deze wijn vandaan komt’ en ‘zij geloven nu echt in Jezus’.
Dit verhaal vertoont met andere woorden tal van onverwachte en zelfs onlogische wendingen, en juist dat activeert de toehoorder. Wij moeten dan ook afvragen: waar gaat het hier over? Waarom doet Jezus hier zijn eerste wonder? Hoezo bracht dit wonder de leerlingen tot geloof in Hem?
Was dit wonder wel echt nodig?
De wonderen die Jezus later nog deed verbeteren meestal de levenskwaliteit: iemands blindheid genezen, een lamme opnieuw laten lopen, zonden vergeven zodat je met een propere lei weer kunt beginnen … daar heb je iets aan. Maar water veranderen in wijn? Wat moet je daarvan denken? Wat is het nut daarvan? Ja, voor de gasten op de bruiloft, die toch al half dronken zijn. Maar verder?
Het verhaal is bedoeld om onze aandacht op Jezus te vestigen. Niet dat Hij wonderen kan verrichten. Het verhaal wil ons iets anders vertellen, iets diepers. Aan het einde van het verhaal staat dat dit het eerste wonderteken is dat Jezus heeft gedaan. En juist dit had Jezus nodig om van zijn vrienden de bevestiging te krijgen dat zij in hem geloofden.
Johannes spreekt in zijn evangeliën over tekenen in plaats van wonderen, dat is een beter woord dan wonderen. Tekenen die iets betekenen. Ze maken duidelijk wie Jezus is. Ze zijn daarom verbonden met de titels die Jezus zichzelf geeft. Enkele voorbeelden:
✘ omdat Jezus het brood is dat leven geeft, zegent Hij de vijf broden en de twee vissen en geeft zo 5000 man te eten.
✘ omdat Hij het Licht van de wereld is, geneest Hij de blinde en laat hem zien.
✘ omdat Hij zegt “Ik ben de opstanding en het leven, roept Hij zijn vriend Lazarus terug uit het graf.
In het evangelie van de bruiloft van Kana is de goocheltruc van bijkomstig belang. Het gaat hier om een wonderteken met een diep verscholen boodschap: waar Jezus komt, krijgt de vreugde de overhand. Het feest is begonnen en het mag niet in het water vallen. Jezus is naar het feest gekomen om de stemming er in te houden, om de levendigheid en de voortgang van het feest te garanderen.
Waar Jezus’ geest is, daar is vreugde en leven. Hij zorgt voor geluk en vreugde in ons leven, wat er ook gebeurt.
Met die vrolijkheid, in Jezus gegrond, zouden we onszelf en anderen kunnen aansteken.
Bezinning
bij de bruiloft
van Kana ...
Er is een bruiloft in Kana.
Van de bruid of de bruidegom vertelt Johannes niets.
Halfweg het feest stellen ze vast dat er geen wijn meer is.
Daar sta je dan…
Kan je nu het feest laten verwateren?
Het eerste teken begint met een eenvoudige vraag van Maria.
Jezus stelt hier een teken.
Johannes spreekt niet van een wonder, het is een teken.
Dit eerste teken verbindt het hele leven van Jezus
met het andere teken: het laatste avondmaal.
Tussen beide tekenen wordt een overvloed van liefde geschonken.
De beste wijn komt pas op het laatst.
Het uiterste teken van liefde komt ook pas op het einde.
Een teken in ons leven?
Met ons doopsel kregen we een overvloed van liefde mee.
Is ons leven ook in die goddelijke liefde tot het uiterste verbonden?
Het gaat ook bij ons verder met een kleine vraag.
Hebben wij de nood van onze medemens gezien?
Vragen wij aan onze zieke collega of buur hoe het gaat?
Delen wij soms schaarse tijd met anderen?
Als wij in het teken geloven,
dan staan kruiken vol liefde voor andere mensen klaar.
