De heiligen ons voorgegaan

We staan weer voor de novembermaand. Voor velen onder ons een triestige periode. We denken aan ontvallen dierbaren en worden geconfronteerd met de herinnering aan oorlog en lijden. De onmacht van de mens in al zijn volheid: ziekte en dood, haat en geweld. Combineer dat met verslechterende weersomstandigheden (regen en wind, guur herfstweer) en de duisternis die steeds vroeger invalt: een mens zou voor minder depressief worden…

Toch is er hoop. De Kerk laat in de liturgische kalender de novembermaand aanvatten met een vreugdekreet. Het feest van alle heiligen wordt wereldwijd gevierd. Onze ultieme eindbestemming als mens – de hemel – wordt ons voorgehouden als ‘bereikbaar’. Velen zijn er al aanwezig. Ze waren tijdens hun leven innig verbonden met Christus en uitten dit in woord en daad. Hun doorleefd geloof dient ons als wegwijzer, als opstap naar hierboven.

Wat uit onszelf onbereikbaar is – eeuwig leven in en bij God – helpen de heiligen ons mogelijk maken. Een beetje zoals met de Jakobsladder in het boek Genesis. Jakob zag een ladder tot in de wolken en engelen uit de hemel stegen op en daalden neer langs die ladder. Voor mij zijn de heiligen de sporten van deze hemelse ladder. Elke heilige beleefde zijn of haar geloof op een eigen manier, maar helpt ons via een levensvoorbeeld wat hogerop, hemelwaarts. Terwijl de engelen (die in de Bijbel boodschappers zijn) Gods woord via deze mensen laten afdalen naar de wereld en de liefdevolle daden van deze mensen als een aan God gewijd offer laten opstijgen tot voor Zijn troon…

Vele van deze heiligen zijn onbekend. Ze zijn verdwenen in de nevels van het verleden, zoals zo velen leefden en werden vergeten. Slechts enkelen worden herdacht, her-innerd. Anderzijds zijn in onze eigen buurt misschien wel heiligen aan het werk. Stilletjes, ongemerkt, ongezien. Met hen breekt het Rijk van God nu al een beetje door in deze wereld. Liefde wordt realiteit.

Heiligen brengen en zijn een boodschap van hoop. Zonder hen zou de wereld er minder mooi uitzien, zou de hemel verder verwijderd zijn en zouden we ons eenzamer voelen. Met hen verbonden weten we ons sterker, vreugdevoller, dichter bij God en bij onze diepste kern: ten volle mens zijn.

Dank U, God, dat U mensen wilt nodig hebben. Dank U voor al Uw heiligen. Amen.

Diaken Piet