De lichtmisviering op de Sint-Amandusparochie (Ann Dekijvere)

Op zaterdag 28 januari waren alle ouders die het afgelopen jaar een kindje gekregen hadden van harte welkom in de kerk. Bij het binnen komen van de kerk kreeg iedereen een kaarsje aangereikt. Ik dacht aanvankelijk dat dit een vergissing was en dat de kaarsjes enkel bedoeld waren voor de ouders en grootouders.

De viering begon met het liedje ‘Neem eens een kind bij de hand’ gezongen door Cantabile. De toon werd meteen gezet voor een stemmige viering. De verwelkoming werd naar voor gebracht door iemand van het oudercomité. Nadien heette pastoor Marc iedereen van harte welkom, in het bijzonder de kinderen en hun familie. Jong en oud was hier uiteraard van harte welkom. Enkele kinderen uit de school ‘De Wingerd’ brachten het vergevingsmoment naar voor. Zo werd er vergeving gevraagd voor mensen die onverschillig voorbijlopen en hun deuren gesloten houden. Na de voorbeden zongen het driestemmig koor het loflied: ‘Wij danken u. Groot is uw trouw’. Pastoor Marc sprak het openingsgebed uit. Het is een dag om vooral dankbaarheid in ons hart te voelen en niet uit het oog te verliezen dat ouders en kinderen naar elkaar leren luisteren.

De eerste lezing werd naar voorgebracht door een tiener en ging over het licht zijn voor elkaar. De zon en de maan zijn dit voor moeder aarde. Liefde is dit voor de klein en grote mensen. Voor de zegening van lichtmiskaarsen gaf Piet twee brandende kaarsen aan de twee misdienaars. Zo konden ze het licht doorgeven aan iedereen die aanwezig waren. Het licht ging uit en dat voelde wel aan als een zeer bijzonder moment en pastor Marc zegende de kaarsen. Toen het licht weer aan ging mochten iedereen het licht bij het altaar gaan zetten, dicht bij de doopvont. Diaken Piet bracht het evangelie en de homilie naar voor.

De homilie stond in het teken van de dienstbaarheid voor elkaar. Het parochie team had samen met de ouderraad van de school ‘De Wingerd’ deze sfeervolle viering in elkaar gestoken. De talrijke verenigingen die een parochie heeft slaan doorheen het werkjaar dikwijls hun handen in elkaar om bepaalde activiteiten te organiseren. Dat heeft een gemeenschap en de mensen die er leven de kracht en moed. De homilie werd afgesloten met een liedje van Elly & Rikkert. Samen werd de geloofsbelijdenis naar voor gebracht. De voorbeden werden naar voor gebracht door enkele kinderen. Telkens als ze gedaan hadden plaatsen ze een lichtje voor het altaar.

Het eucharistie gedeelte kon beginnen, het altaar werd gedekt met wijn en brood. Na het ‘Onze Vader’ nam diaken Piet het woord en sprak de vredewens uit. Iedereen gaf elkaar een handdruk. De communie verliep in een ongedwongen sfeer. Als communielied zong Cantabile het gekende liedje ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij. Het slotgebed werd gebracht door een jongen hij zei: ‘Ik hou niet van ruzie, dat maakt mij bang. Ik heb liever de liefde, want iedereen houdt dan van elkaar en dat maak mij blij’.

Dan nodigde priester Marc alle ouders en grootouders uit met hun kleine spruit om een kring te vormen voor de altaar. Hij sprak de kinderzegen uit en je voelde de warme verbondenheid met elkaar.

Piet sprak de zending en zegen uit en nodigde de ouders en familie uit in ‘De Wingerd’ voor een hapje en drankje. Hij bedankte ook iedereen die zich of haar steentje had bij gedragen tot deze sfeervolle viering. De ouders mochten tot slot hun kaarsje en een kruikje meenemen. Je voelde dat iedereen een goed gevoel had bij het verlaten van de kerk.

Ann Dekijvere