Ik was ten huize van twee vrijwilligers: Johan Vantieghem en Leen Coppenolle. Ik kon op meer dan honderd plaatsen terecht voor een interview. Ik vermoed dan ook dat dit ene verhaal herkenbaar is voor vele vrijwilligers.
Wat doen jullie als vrijwilligers?
J: We zijn vrijwilliger bij de Spie. En daarnaast zit ik sinds kort ook in het oudercomité van de school. En door hier te wonen zijn we ook dichter betrokken bij de plaatselijke kerk. Iets klaarzetten,wat helpen met Lichtmis en zo kleine dingetjes.
Wat doe je in de Spie?
J: Iedere dinsdag ben ik er bij het onthaal van de sociale kruidenier. Mensen een potje koffie aanbieden, een babbel, wat raad geven, luisteren naar hun verhalen. Een mens moed geven, samen lachen, ze op de hoogte brengen van een activiteit. En zo meer. De tweede donderdag van de maand geven wij ook een creatieve activiteit.
En je hebt daar hulp gekregen?
L: Ja, ik ben ingesprongen. Er was iemand weg gevallen en ik ben nog graag creatief bezig. Er werd gevraagd of ik wat ideeën had.
Ze maken geen opsomming om goed in de kijker te staan maar zijn zoals zoveel vrijwilligers: ze stellen zich bescheiden op. En naast het feit dat een vrijwilliger zich inzet is dit vaak ook zo dat ze zich niet op het voorplan wensen en blij zijn van dienst te kunnen zijn. Ik weet dat Johan ook in de werkgroep zit die raad geeft op vrijdagavond, daarnaast helpt hij aan het organiseren van de feesten en de uitstap en zit in de algemene vergadering van de VZW.
Deed je vroeger vrijwilligerswerk?
J: Nee. We hadden een zaak, maar waren veel minder betrokken en gekend.
Wat is het verschil voor jullie om, in tegenstelling met vroeger, nu wel vrijwilligerswerk te doen?
J: Je kan mensen zomaar gelukkiger maken. En je bent zelf ook gelukkig iets te kunnen bijdragen.
Voel je je meer thuis in het dorp, in de stad, door vrijwilligerswerk te doen?
J: Zeker weten! Je voelt je meer opgenomen in de maatschappij. En je krijgt er een hele groep vrienden bij. Je krijgt ook veel terug. Ik spreek nu van de Spie. Zelf zijn we ook al vaak geholpen.
Is er een verschil tussen je inzetten als vrijwiller en hetzelfde doen in een werkopdracht? Zij maken toch ook mensen gelukkiger en doen toch ook hun best!
L: Het wordt door de mensen meer geapprecieerd. Je krijgt meer respect terug en ze zijn dankbaarder. Als je het voor je werk doet verwachten de mensen dat je het goed doet. In het vrijwilligerswerk zijn de mensen meer verwonderd dat je het doet.
Is die appreciatie voor jullie belangrijk?
L: Als je geen respons krijgt geeft dat toch veel minder op. En in de crea ben je tussen vrienden en amuseer je je ook.
Zou je later vrijwilligerswerk opzij zetten in de betekenis van "het is genoeg geweest"?
J: Nee, het is een verslaving om tussen de mensen zitten. En het is ook een verplichting. Je zou het voornemen op andere dingen.
En thuis, wordt dat dan niet soms te druk?
L: Met momenten.
J: De agenda moet je er een beetje naar schikken.
Als Johan de dinsdag en toevallig die vrijdag, en in de zelfde week de donderdag komt , en als er nog een vergadering tussenzit, denk je dan: “Hij is weer weg”?
L: De dinsdag ben ik dan bezig met de creatieve activiteit voor te bereiden en Nadine komt dan. En de vrijdag is 's avonds. Het gebeurt ook dat ik tussenin boodschappen doe. Johan geeft intussen enkele inschrijvingen af voor het Paasontbijt. De vorige dinsdag was ik niet bij het onthaal van de sociale kruidenier. Samen met Johan en vaak met nog iemand zijn we daar iedere week paraat.
J: Leen is mee geweest in jouw plaats.
Hoe was die ervaring voor jou, Leen?
L: Helemaal anders. Je hebt er meer persoonlijke gesprekken. Dat is ook deugddoend.
Hoe zou jij iemand overtuigen om aan vrijwilligerswerk te doen?
J: Dat je kunt helpen.
L: Hoe weinig je ook doet je kan er anderen gelukkiger door maken. Hoe moeilijk het soms ook is.
Kan het te druk worden?
L: Voor het kerstfeest was het heel druk, maar je weet dat het maar tijdelijk is. En achteraf heb je er veel deugd aan.
Je had het erover dat je ook vaak geholpen bent. Maakt het feit dat je het ook zelf meemaakt dat je ook beter die mensen kunt helpen?
J: Je kent het gevoel. Wat die mens meemaakt ken je of het is ergens te vergelijken.
L: Zelf zijn we ook liever niet afhankelijk en weten we hoe moeilijk het is om hulp toe te laten en vaak niet anders te kunnen.
Moest je dat vrijwilligerswerk als beroep kunnen doen, deed je het dan?
J: Direct!
L: Heb je dan niet minder motivatie? Nu doen we dat graag en "leggen er ons leen aan"...
R: Niet schrikken dat ik deze zin zal gebruiken!
L: Is het dan niet meer als verplichting? Ervoor betaald zijn is natuurlijk ook aangenaam.
J: Maar kijk nu eens naar Els X. Ze doet dat voor werk en toch met heel haar hart.
Ik kwam opnieuw tussen en voegde er aan toe dat vele mensen ook geroepen zijn om zich te geven in hun beroepsactiviteit en dat vele mensen net gekozen hebben voor hun beroep vanuit de liefde ervoor. Ze stemden in.
J: Ik weet niet wat je nog kunt zeggen over vrijwilligerswerk...
Ik zeg jullie alvast dank voor dit gesprek. Mag deze getuigenis een hart onder de riem zijn voor de vele vrijwilligers en ook anderen aanzetten om het te doen.
Wilfried Pauwels
