De familie Descamps tijdens de kerst ‘examentijd’
Ook hier wordt al eens een kaars aangestoken als steun.
Juni, een maand die traditioneel is toegewijd aan het heilig Hart. Het is eveneens de maand waarin heel wat studenten (en hun entourage!) hun hart sneller voelen slaan. De blokperiode zit er op, de examens komen er aan. Als federatie willen we ons met hen verbonden voelen. Daarom werd in de laatste vergadering gesproken om in onze kerken van Harelbeke, Bavikhove en Hulste een blokkaars te laten branden. Zo voelen we ons in gedachten en gebed verbonden met de studerenden van onze gemeenschap. Het aantal jongeren dat in onze diensten langs komt, mag dan beperkt zijn. Het aantal jongeren dat in gebeden tot bij Onze Lieve Heer wordt gebracht is ongetwijfeld veel talrijker! Hoeveel ouders, grootouders en zelfs overgrootouders prevelen geen gebedje of steken een kaars aan als zoon, kleindochter of achterkleinkind voor een zware proef staat?
We wilden echter niet alleen schrijven over, maar ook eens luisteren naar de verzuchtingen van een gezin met studerende kinderen. Daarvoor trokken we langs bij Bart Descamps en Greet Detavernier uit de Kervijnstraat te Bavikhove. Een gezin met vier kinderen…
Welke studies doen jullie kinderen?
Hier in huis hebben we heel uiteenlopende studies aan tafel: Siebrecht studeert aan het VIVES te Kortrijk, Lotte rondt straks haar middelbare studies af en studeert af als opvoedster, Arthur volgt houtbewerking en Stiene beëindigt straks haar eerste jaar sociale en technische vorming.
Heeft dat een impact op het gezin?
Ja, dat spreekt vanzelf. Iedereen moet studeren en z’n best doen en dat zorgt soms wel eens voor een stressmomentje. Aan de andere kant zorgen ze ook wel voor mekaar. Alle vier moeten ze studeren en samen studeren motiveert. Familiefeesten, communiefeesten, moederdag en vaderdag worden al eens overgeslagen. Niet iedereen vindt dat altijd even leuk, maar studeren krijgt voorrang.
Ze hebben ook alle vier hun wensen qua maaltijden. Populaire aanvragen zijn: kerstomaatjes, aardbeien, meloen, peperkoek, een lievelingsmenu, snoepjes … Ook het helpen in het gezin, wat ze anders wel veel doen, gebeurt wat minder. In de andere periodes wordt die draad wel meteen weer opgenomen. Er moet nu ook wel meer structuur zijn dan in de vakantie; dan gaat het er toch wel wat losser aan toe. Studeertijd, pauzetijd en slaaptijd wordt toch wel wat nauwlettender in de gaten gehouden.
Is de examenperiode een moment dat je als ouder op je tippen moet lopen?
We proberen dat hier zo gewoon mogelijk te doen en zelf niet paniekerig te doen over examens of grote opdrachten. Dat hoort er nu eenmaal bij.
Hebben jullie rituelen in deze ‘proeftijd’? Of moeten we zeggen ‘beproevende tijd’?
We halen tijdens de examens wel weer de voetbaltafel van onder het stof of de passe-trap (spel met schijfjes). Dat zijn spelletjes die ze samen kunnen doen tijdens hun pauze. Ook wij spelen dan wel eens een spelletje mee.
Kan je je kind tot steun zijn? Misschien enkele tips?
Het belangrijkste is om zelf rustig te blijven. En dat is ook niet altijd even gemakkelijk, maar toch moet je dat proberen. Studieplanning stellen ze zelf op, maar ze laten ze graag eens door ons controleren. We houden rekening met hun planning en geven daar dan structuur aan. We zorgen er voor dat er altijd één van ons thuis is. En als het echt eens mis dreigt te gaan, dat gebeurt gelukkig niet al te vaak, dan moet je er soms wel eens een halfuur bij gaan zitten en samen werken of studeren. Dat is dan vooral belangrijk om ze weer rustig te laten worden en weer op weg te zetten of ze wat moed in te spreken dat het wel zal lukken.
De kaars die oma laat branden is ook wel belangrijk. Alle data zijn doorgegeven. En hier brandt er ook al wel eens een kaars. Tussendoor krijgen ze ook nog wel altijd een kaartje, een opkikkertje om de rest van de periode vol te maken.
Bart, jij staat als leerkracht aan de andere kant van de studiebank. Hou je rekening met je studenten? Heeft je familiaal leven daar invloed op?
Ik hou in die zin rekening met mijn leerlingen dat ik me houd aan de sperperiode van toetsen. Ik geef geen opdrachten meer dicht tegen de examenperiode. Verder probeer ik de leerlingen ook gerust te stellen en ze niet op te jagen. Tijdens studie- en examentoezicht blijf ik ook rustig, wijs leerlingen wel eens op een foutje of geef wat extra uitleg.
Sinds ik zelf kinderen heb, let ik er echt meer op dat ik geen toetsen meer geef dicht tegen die examenperiode. Ik zie hier thuis hoe ambetant ze dat vinden.
Greet, wat vind je het belangrijkst aan de studies van je kinderen?
Ik vind het belangrijk dat ze iets doen waarbij ze zich goed voelen en dat ze zich inzetten, elk volgens zijn eigen mogelijkheden. De talenten die ze hebben, moeten ze gebruiken.
Is er plaats voor een mislukking?
Natuurlijk, maar liefst zo min mogelijk uiteraard. We geven geen materiële cadeaus bij goede rapporten en evenmin wordt er gestraft als het minder goed is. We verwachten van elkeen dat ze hun best doen op hun niveau. Als het dan toch mislukt, dan bekijken we samen hoe we dat kunnen aanpakken.
Zo. Dat was het dan. Bedankt voor het openhartig gesprek. Rest me nog jullie en alle andere betrokkenen een ‘hartelijke’ junimaand toe te wensen, met – laat ons hopen – heel veel succes.
Piet Monserez
