Omstreeks 22 november – haar naamfeest – wordt in heel wat Vlaamse parochies Sint-Cecilia herdacht. Deze heilige diende op jeugdige leeftijd te huwen, slaagde erin om haar heidense man tot het christendom te bekeren en om hem van haar voornemen om maagd te blijven te overtuigen. Beiden werden om hun christelijk geloof gedood, omstreeks het jaar 230. Omwille van haar adellijke afkomst werd ze met een zwaard- of bijlslag ter dood gebracht (in plaats van gekruisigd te worden of als leeuwenvoer te dienen). Ze is de patrones van de muziek, want de legende vertelt dat de bruiloftsmuziek reeds was ingezet toen ze haar aanstaande echtgenoot van haar voornemen en haar geloof vertelde.
Ontelbaar zijn de koren, orkesten, blaaskapellen en muziekverenigingen die haar naam dragen. We kozen er echter voor om een muzikaal gezelschap aan het woord te laten dat niet haar naam draagt, maar luistert naar ‘Cantabile’. We laten hen aan het woord…
De dames van Cantabile
Kunt u zich even voorstellen?
Wij zijn een kwartet, vier dames die zich negen jaar geleden voor de gelegenheid aan elkaar verbonden om de mis op te luisteren van 15 augustus. Pastoor Marc was pas op onze parochie. Vanuit het parochieteam werd beslist om midden augustus een parochiefeest te houden, maar voor de viering waren alle plaatselijke koren bezet. Op reis, in verlof. Céline Devies, Nele Valcke, Griet Van den Broucke en ikzelf (Bea Vanderheeren, nvdr.) besloten toen om de mis op te luisteren met muziek en zang. Een mooi en niet te gewaagd programma. Het viel dermate goed mee dat we dat bij gelegenheid zijn blijven doen….Volgend jaar bestaan we tien jaar! In die 10 jaar zijn we geëvolueerd en wagen we ons aan muziek in vele stijlen en talen. Het kerkpubliek verkiest meestal Nederlandstalig, omdat ze dan alles beter kunnen verstaan, maar ‘Let it be’ en ‘Marie, Mère de tendresse’ weerklonken ook al. Wij vinden ze mooi of de inhoud spreekt ons aan.
Aangezien we vaak onze eigen arrangementjes maken, is de verdeling van de stemmen vaak ook wisselend. Griet (muziek- en godsdienstleerkracht) zorgt voor de muzikale ondersteuning. Celine (onderwijzeres en nu ook werkzaam als projectverantwoordelijke voor het OCMW te Hulste-Harelbeke), Nele (animator en pastoraal medewerker in het WZC Heilige Familie te Ezelgem, Kuurne) en ik (kleuterjuf in de Wingerd), zingen dan eens solo, soms tweede of derde stem.
Onze liederen worden gezamenlijk gekozen en een aantal keer gerepeteerd, ten huize van één van de leden. De laatste tijd doen we dat bij Griet in het tuinhuis. Zo storen we niemand, ook niet de thuisgebleven echtgenoot die dan verder van een avond televisie kan genieten.
Waarom doe je mee?
Ik zing graag. Het is ook mijn manier om een bijdrage te leveren in de liturgie, tijdens de eucharistie. Zingen is tweemaal bidden. Je gaat mee met de melodie, met het gevoel, de sfeer. Dat kan opgewekt, vrolijk, maar ook melancholisch zijn. De melodie is het eerste gebed. Verder heb je de inhoud, de tekst, de betekenis. Daarvan bewust worden en daarover nadenken is dan het tweede bidden.
Door samen een koortje te vormen, zijn we ook dichter naar elkaar gegroeid. We kennen elkaars gezin, elkaars werkzaamheden, vreugde en verdriet. Muziek schept een band!
Wat wil je nog meegeven?
Mensen zouden weer meer moeten zingen. Het trof me dat in de laatste uitzending van ‘Die Huis’ actrice Leah Thys liederen ophaalde van haar overleden ouders, maar ook dat – bij haar ochtendwandeling met Eric Goens – ze een aantal zwarten tegenkwamen die samen aan het zingen waren. Ze loofden en prezen God. ‘Praise the Lord’, klonk het uit tientallen kelen, en ook de lichaamstaal weerspiegelde dit alles. Geheven handen. Stralende blikken. Onze twee blanken stonden er met hun handen in hun zakken naar te kijken. Onbegrijpend. Wat missen we toch veel!
Dank je wel voor dit gesprek. We houden er aan alle mensen die naar de naam ‘Cecilia’ (of daaraan verwant) luisteren een heerlijke naamdag toe te wensen, en aan alle plaatselijke muzikanten, koorleden en muziekliefhebbers een schitterend patroonsfeest! Alleluia!
