Jubeljaar van de barmhartigheid – een balans

Op zondag 20 november sluiten we met een feestelijke vesperdienst het jubeljaar van de barmhartigheid af in de Sint Salvatorkerk te Harelbeke. We mogen voor deze gelegenheid E.H. Marc Steen verwelkomen. Marc Steen is priester van het bisdom Brugge en werkzaam in Leuven. Hij is docent pastoraaltheologie aan de K.U. Leuven en president van het Heilig Geestcollege dat 50 internationale priesterstudenten en 100 Vlaamse studenten huisvest. Hij zal de gelegenheidshomilie uitspreken naar aanleiding van het slot van het jubeljaar.

Cijfers en aantallen

Met de federatie Harelbeke mogen we terugkijken op een mooi programma dat verschillende facetten van Gods barmhartigheid in de kijker plaatste. Zoals paus Franciscus het zegt was het Heilig Jaar van de barmhartigheid een unieke kans om de kerntaak van de kerk in het voetlicht te zetten.

Het meest opvallende initiatief voor onze federatie was de maandelijkse vesperdienst waarin telkenmale een concreet werk van barmhartigheid werd toegelicht. De vesperdienst op Hemelvaartsdag bij het begin van de week van de H. Doorn met homilie door deken Geert Morlion over de doden begraven en de vesperdienst met homilie door priester Daniël Alliët rond het actuele thema van de vreemdelingen herbergen trokken veel volk (tot 200 mensen).

De andere vesperdiensten hadden een opkomst van gemiddeld een 40-tal personen. Wat de bijzondere bedevaarten betreft onthouden we de bedevaart van een aantal religieuze congregaties, de Viëtnamese katholieke gemeenschap van West-Vlaanderen, de bedevaart van de pastorale eenheid Sint Franciscus Oostrozebeke-Wielsbeke, Sint Paulus Waregem en Sint Anna Beveren-Leie. Ik vermoed dat er ook individuele pelgrims zijn langsgekomen. Af en toe kreeg ik een telefoon met de vraag of je als individu terecht kon in de kerk. Het gebedenboekje en de kruisweg van de barmhartigheid gaven hiertoe zeker de kans. Eén iemand kwam aan de deur met de vraag of ik een stempel kon plaatsen op zijn kaart. Hij was begonnen aan een bedevaart naar alle jubelkerken in ons bisdom.

Barmhartigheid is geen sulligheid

Los van de cijfers en de aantallen was dit jubeljaar zeker zeer zinvol en een kans tot herbronning. Gods barmhartigheid is onvoorstelbaar en onuitputtelijk. Leven in dat besef is waarlijk Blijde Boodschap. Het doet je innerlijk vrij worden om zelf ook barmhartig te zijn voor anderen en zoals moraaltheoloog Roger Burggraeve het verwoordt: barmhartigheid is geen sulligheid. Het vraagt vaak moed en zelfs offer om telkenmale heel concreet een barmhartige levenshouding aan te nemen. Het is vaak makkelijker om af te rekenen, het recht van de sterkste te laten zegevieren enz… Leven in het besef dat wij allen nood hebben aan barmhartigheid of er nood kunnen aan hebben want ook wij kunnen ziek worden, hongerig en dorstig zijn, op de vlucht slaan enz… zijn een concrete aanleiding om zelf ook een barmhartige levenshouding aan te nemen.

Waar het uiteindelijk op aan komt

Barmhartigheid is geen theorie maar heel concreet en haalbaar. De lichamelijke en geestelijke werken van barmhartigheid kunnen in het dagelijks leven beleefd worden. In de eschatologische rede in het Matteüsevangelie lezen we dat de toegang tot het Rijk Gods afhangt van we voor de minsten van onze broeders hebben gedaan. Moet het nog duidelijker? Er zal niet gevraagd worden hoeveel Onzevaders of Weesgegroeten we gebeden hebben maar of we barmhartig geweest zijn. Wat we aan de minsten hebben gedaan hebben we aan Hem gedaan! Als we een arme de deur wijzen dan wijzen we Hem de deur…

Nu het jubeljaar ten einde loopt nodigt paus Franciscus ons uit om ons te bezinnen over een initiatief dat blijft herinneren aan dit jubeljaar. Het sluiten van de poort van barmhartigheid op 20 november betekent allerminst het einde van de barmhartigheid zelf. Wordt vervolgd…

Pastoor Bart