Help honger de wereld uit! is de slogan van Broederlijk Delen met dit jaar als campagneland Oeganda. Grace is dit jaar het gezicht van de campagne maar in de Gentsestraat 26 woont Christine met haar dochtertje Hastine. Christine is afkomstig uit Oeganda maar leeft sinds 2015 in Harelbeke als erkend vluchteling. Over haar persoonlijk verleden wenst ze niet te spreken maar des te meer over haar land van herkomst. Na wat aarzeling komt het gesprek goed op gang en vertelt ze honderduit.
Klimaat en politiek
Oeganda is een prachtig land met veel groen, water, heuvels en nationale parken. Het klimaat is mild en kent een droog- en regenseizoen. Echte hongersnood heeft Christine nooit gekend. Er was altijd voldoende te eten. Het belangrijkste voedsel is maïs, bananen, maniok, zoete aardappel, milet (een soort havermoutpap). De laatste jaren regent het echter niet genoeg en vallen de oogsten tegen. Ook hier begint de klimaatverandering zich te laten gevoelen. Het gevolg is dat veel mensen het platteland ontvluchten en naar de stad trekken om hun geluk te zoeken wat niet altijd lukt met armoede als gevolg.
Oeganda bestond voor de kolonisatie door de Britten uit verschillende koninkrijken met een plaatselijke koning. Nu is het een republiek maar het stammenverband speelt nog heel sterk. Zo wordt de stam van de president bevoordeligd in het verdelen van de posten en de vacatures in administratie en bestuur. De gezondheidszorg en het onderwijs zijn erop achteruit gegaan. Wie niet kan betalen blijft verstoken van onderwijs en zorg. De staat faalt grotendeels in haar publieke opdracht tot het verlenen van gezondheidszorg en onderwijs.
Godsdienstig
In Oeganda leven verschillende godsdiensten vreedzaam samen. De meerderheid bestaat uit moslims en christenen. Christine is protestants maar ging als kind naar een katholieke school en verbleef er op internaat. Wie naar een katholieke school gaat moet ook deelnemen aan de devotiepraktijken. Zo herinnert ze zich nog levendig het dagelijkse rozenkransgebed. Natuurlijk is er ook het verhaal van de martelaren van Oeganda (1885-1887) die omwille van hun bekering tot het christendom de vuurdood hebben ondergaan en zalig verklaard werden door paus Paulus VI in 1964.
Familie
Familie is heel belangrijk in Oeganda en wordt ook ruimer geïnterpreteerd dan in België. Een buur is evengoed familie en men neemt verantwoordelijkheid op voor elkaars kinderen. De gemeenschapszin is er heel sterk. De vader van Christine stierf toen ze twee jaar was en haar moeder had het hard te verduren maar door hard te werken op de boerderij kon ze haar kinderen toch naar school sturen. Christine schoolde zich in de cosmetica. Ze verkocht verzorgingsproducten, gaf advies aan mensen over schoonheidsverzorging en werkte her en der in een schoonheidssalon.
Toekomst
Graag zou ze nu een cursus volgen om zorgkundige te worden of kok. Ze beseft dat ze een grote verantwoordelijkheid heeft tegenover haar dochtertje. Ze moet vooruit om haar kind alle kansen te geven. Dochtertje Hastine zit in het tweede leerjaar in het MPI op de Pottelberg in Kortrijk. Onderwijs en gezondheidszorg zijn zeer goed georganiseerd in België. De mensen zijn vriendelijk en hulpvaardig. De verschillende instanties luisteren en geven je het juiste advies. De taal blijft echter een barrière om een job te vinden en taalbeheersing vindt men hier heel belangrijk, besluit Christine.
Soms voelt ze zich wel eenzaam als alleenstaande moeder met een dochtertje. Andere familieleden zijn verspreid over de wereld maar gelukkig kan er regelmatig contact zijn dankzij de huidige communicatiemiddelen. Dankjewel Christine voor deze openhartige babbel. We wensen je goede moed en veel succes met je plannen en dromen!
Pastoor Bart
