Ik ben blij dat Ludo meestapt in het pastorale team. Natuurlijk moeten we nu opletten dat we niet de bende van Baeckelandt zullen genoemd worden…
Wie is hij, wat doet hij?
Hij is afkomstig van Kortrijk, is van het jaar 1961 en vader van drie kinderen. Op de parochie St.-Rochus kent hij een Chiroverleden en hielp hij onder andere met het inzamelen voor Oostpriesterhulp. Door te werken kwam het vrijwilligerswerk op een lager pitje te staan. Hij is informaticus bij UPS. Hij is geen vreemde voor het verenigingsleven. Hij was lid van de wielertoeristen en speelt saxofoon in het muziek. Een drietal jaar gaf hij ook vormselcatechese aan huis te Stasegem, maar dat was niet zo zijn tand. De kinderen waren niet zo geïnteresseerd en hadden te weinig gelovige achtergrond.
Hoe zie je de toekomst voor de kerk?
Ludo: De kerk moet moderner worden. De jongeren moeten meer aangesproken worden. Het moet een hedendaagse vertaling zijn zodat het mensen meer raakt. Kerk moet ook meer meegaan in goede verworvenheden zoals gelijkheid man en vrouw en zo meer. En waarom mogen priesters niet huwen, Petrus was ook gehuwd. Het mag meer een blij evangelie brengen zijn en niet op twee manieren spreken zoals bijvoorbeeld bij mensen die anders geaard zijn: En afkeuren en welkom heten, dat is toch raar!
(Als ik mag aanvullen: Dit is niet zo modern, Jezus ging naar ieder en bevestigde ieder die het nodig had. Hij sloot niet uit en hielp mensen terug recht. Blij evangelie! De kerk moet weer naar zijn oorsprong en bevrijdend worden.)
Ludo: Wat ook belangrijk is, is dat we niet enkel voor onze deur mogen spreken. We moeten naar buiten komen en niet enkel ons kerkvolk aanspreken. Jezus is niet enkel gekomen voor wie geloven maar vooral voor diegene die dat geluk niet kennen. We moeten een breder publiek aanspreken en in een gesprek niet vanuit ons eigen gelijk spreken.
Hoe doe je dat?
Ludo: Zijn we niet vaak te bang om te getuigen? Ons aanpassen is niet loslaten van eigen overtuiging. Ik heb vragen bij het vak godsdienst of ze nog voldoende het christelijk geloof meekrijgen. Als je de achtergrond niet meer meekrijgt…
Wilfried: Ik heb jaren les gegeven en ken de leerplannen, ook van vandaag. Het wordt wel meegegeven maar veel hangt af van wie er les geeft en van de interesse van de leerlingen.
Ludo: Belangrijk is om wat in de Bijbel staat te vertalen naar wat dit vandaag betekent en naar de maatschappij. Ik ben er voor bijvoorbeeld dat ieder een bepaalde periode vrijwilligerswerk moet doen in plaats van de legerdienst.
Zie je dat christelijk geloof dan vooral sociaal?
Ludo: Nee, het is meer! Geloof is iets dat je krijgt. En dat moet uitgedragen worden. Ook al heb je moeilijkheden.
En nu ben je lid van die pastorale ploeg?
Ludo: Dominiek heeft me ervoor aangesproken toen er een overleg was in de Schelp.
De werkgroep Diaconie, dienstbaarheid, ligt me het meest. Ik heb veel gekregen in mijn leven en weinig tegenslagen gekend en veel andere mensen hebben niet zoveel gekregen. Daarom wil ik iets terugdoen aan die mensen.
Lijkt pastorale eenheid niet verder af dan werken in een parochie?
Ludo: Ik zie daar geen groot verschil in. Ik ben ook minder betrokken bij een lokale ploeg en zie dit als een uitdaging. Het wordt een grotere parochie op verschillende plaatsen. Het is belangrijk om een netwerk uit te bouwen, niet enkel met de bestaande plaatselijke ploegen, maar ook veel breder. Op mijn werk is dat ook zo: wil je iets bereiken dan heb je een netwerk nodig. Daarom zeiden ze me toen ik begon op mijn werk: “Ludo, het zal een jaar duren om je in te werken en het netwerk te kennen.” Je moet mensen kennen. Bij de pastorale eenheid is dat niet anders. Meer nog: daar moeten we nog bouwen aan een groter netwerk. Dan wordt het gemakkelijker om iets te organiseren. Zo zetten we met diaconie op 23 september een kleine stap. Iedere beweging die vandaag mensen bezoekt is uitgenodigd om samen te kijken naar de toekomst.
Wat is je grootste wens voor kerk in Harelbeke?
Ludo: Dat we die pastorale eenheid zo kunnen uitbouwen vergelijkbaar met die individuele parochies en dat de sterktes van elke parochie de andere mag helpen. Dat het een samenwerken wordt waarin alle sterktes terug te vinden zijn over heel groot Harelbeke. Zo moeten we opletten bij de groep diaconie dat we mensen van overal kunnen aanspreken. Yves, Marc en ik wonen op Stasegem, dat moet breder worden. Gelukkig zijn er nog mensen enthousiast, Myriam en Chris om er maar twee te noemen.
