Lichtmis (interview met twee jonge ouders)

​Op 2 februari vieren christenen het feest van Onze Lieve Vrouw Lichtmis. Exact veertig dagen na het feest van de geboorte van Jezus, op 25 december. Vele moeders (en ook vaders) trekken rond die periode met hun in het voorbije jaar gedoopte kindje naar de kerk, om er God te danken voor het wondermooie geschenk dat nu in het wiegje ligt, al begint rond te kruipen of zelfs al (eerste) pasjes zet…

Om ouders zelf aan het woord te laten omtrent het nieuwe, jonge geweld in huis, trokken we naar Patrick Mourisse en Ellen Kindt, in de Vierkeerstraat te Bavikhove. We stelden hen een aantal vragen…

Jullie zijn op 18 juli 2009 met elkaar gehuwd in de kerk van Bavikhove. Hadden jullie direct de intentie om een christelijk gezin te stichten?

We bladeren af en toe in ons fotoalbum of kijken naar de film die over  ons huwelijk is gemaakt. Er stonden heel wat mensen op die we toen nog niet kenden: de priester, de diaken, de misdienaars, mensen van de parochie die in de kerk aanwezig waren of buiten stonden toe te kijken. Heel wat van die mensen zijn intussen goede kennissen of zelfs vrienden geworden.  We kozen toen bewust om voor de kerk te huwen. Vanuit onze achtergrond en opvoeding beschouwden we het als logisch om een kerkelijk huwelijk te sluiten. Het gaf en geeft een extra dimensie aan ons ja-woord…

Patrick: Ik had al in veel trouwzalen gewerkt en mij een beeld gevormd van hoe het er in mijn huwelijk aan toe moest gaan. Ik wou er iets moois, unieks van maken.

Welke engagementen nemen/namen jullie op zich?

Ellen:  Ik gaf al vormselcatechese (te Gullegem) voor ik Patrick leerde kennen. Na de ondertrouw kwam de vraag van pastoor Marc om hier op de parochie catechese te geven. Ik heb toen misschien eerder ‘ja’ gezegd aan de pastoor dan aan Patrick. (lacht)

Speelt geloof een rol in jullie leven? Was dit vroeger ook al zo?

Ellen: We zijn beiden gelovig opgevoed. Bij ons thuis gingen we iedere zondag naar de kerk, met het hele gezin.

Patrick: Mijn moeder is Filipijnse en diep gelovig. Christelijke feesten werden en worden in die cultuur écht gevierd. Je beleeft het betrokken. Vooral Kerstmis, de geboorte van Jezus. Zo werd om middernacht, klokslag twaalf uur, een fles ontkurkt omdat Jezus was geboren…

Welke waarden vinden jullie belangrijk om jullie kinderen voor te leven en door te geven?

Beiden (met nadruk): Liefde. In de Bijbel staat dat God ‘liefde’ is. Hij wijst nooit iemand af die tot Hem wil komen. God laat de mens ook zijn wie hij of zij wil zijn. Er is vrijheid om te kunnen kiezen. Ook onze houding naar anderen toe wordt daardoor bepaald. Respect voor medemensen. Eerlijkheid. Beleefdheid.

Hoe zien jullie een ‘christelijke geloofsopvoeding’ aan te pakken?

Ellen: Dat is niet simpel. Ze zijn nu nog zo jong…

Patrick: Ik denk het aan te pakken zoals mijn moeder deed. Zij las me Bijbelverhalen voor. We gaan ook naar de kerk om de traditie voort te zetten, om de kerkelijke feesten te vieren. We laten onze kinderen dopen, ze zullen later hun eerste communie en vormsel doen.

Ellen: Ze dienen ook te begrijpen wat er gebeurt. Niet alleen traditie, maar ook inhoud. We zullen proberen met hen in gesprek te treden omtrent geloof. Bij het doopsel van Cas (onze jongste) hebben we Twan daar proberen op voor te bereiden, dat hij toch iets begreep wat er nu met zijn broertje gebeurde…

Wat zegt ‘het gezin uit Nazareth’ jullie?

Jezus vormde met Jozef en Maria een hecht gezin, waar veel geloof in elkaar was. Ze hebben elkaar tot een hoger niveau opgetild. Veel moeilijkheden werden doorworsteld, en in die moeilijke omstandigheden bleef men hoopvol en positief gericht. Een voorbeeld voor ons…

Welke betekenis geven jullie aan Lichtmis?

Ellen: Voor ons is dat een bijzondere dag, want dan is ons eerste kind geboren. Twan. We hadden er lang moeten op wachten. Op Lichtmis is hij ter wereld gekomen… Ieder jaar denken we er met vreugde aan terug, en herinneren we ons ook onze doopbeloften, uitgesproken bij hun doopsel.

Patrick: Lichtmis is voor ons ook het feest dat men de eerste keer met Jezus naar buiten kwam, dat men Hem toonde aan het volk…

Twan en Cas, toch wel bijzondere namen…

Beiden: We hoorden die graag. Het is niet zo dat we die bewust gekozen hebben om te verwijzen naar één of andere heilige.

Twan (°2013) is ontleend aan Antoine, Antonius. Pas achteraf realiseerden we ons dat we in het huis wonen van ‘Antoon’ Opsommer. Ellen werkt in het Sint-Antoniuscollege. Soms komt de link of de betekenis achteraf…

Cas (°2016) is ontleend aan Lucas. We hebben daar niet over nagedacht. Het is echter wel een vrolijk kind. Zoals de evangelist brengt hij ons ‘blijde boodschap’.

Straks Valentijn… Misschien nog een boodschap voor de jonge trouwers of trouwlustigen?

Ellen: Geniet SAMEN van het leven. Hecht veel belang aan waarden, beschouw je partner als ‘waardevol’, als ‘toegevoegde waarde’. Ga voor je relatie.

Patrick: Blijf openstaan voor je partner die, ook al ben je al jaren getrouwd, nog altijd de ‘onbekende’ is. Maar in je relatie is het zoals in het leven: Wie goed doet, goed ontmoet. Als je goed doet, krijg je het in veelvoud terug. Als je slecht doet, gaat het uiteindelijk ook zo.

Dank je wel voor dit openhartig gesprek!

Diaken Piet