Oecumenische gebedsweek voor de eenheid van de christenen

Letterlijk betekent ‘oecumene’: de hele bewoonde wereld. In het begin van onze tijdrekening bedoelde men daarmee de Grieks-Romeinse wereld, die cultureel, politiek en economisch één was. Die wereld werd bewoond door Romeinen en Grieken, de dragers van de menselijke beschaving. Al wie daarbuiten woonde, werd ‘barbaar’ genoemd.

In de enge zin van het woord gebruikt men dit woord in de Kerk om alle bewegingen weer te geven die erop gericht zijn de aanvankelijke eenheid van het christendom te herstellen. In de brede zin wordt het gebruikt voor alle stappen die ondernomen worden voor een betere verstandhouding tussen gelovigen van een verschillende godsdienst. Het valt tegenwoordig op dat gemeenschappen waar vanuit de oecumenische gedachte geleefd wordt (bv. Taizé) heel druk bezocht worden. De oecumenische gedachte is levendiger dan ooit.

“Wat ons drijft, is de liefde van Christus” (2 Kor 5,14).

Tijdens de ‘Gebedsweek voor de eenheid van de christenen’ bidden de christenen van de verschillende denominaties – anglicanen, katholieken, orthodoxen, protestanten – overal ter wereld voor de eenheid van de christenen. Het thema dit jaar komt uit de Tweede brief aan de christenen van Korinthië. Dit bidden gebeurt in plaatselijke gemeenschappen die dagelijks samenkomen om te bidden om eenheid, maar ook zijn er op vele plaatsen, oecumenische gebedsdiensten, waar de christenen van de verschillende kerken samenkomen om hun verlangen naar eenheid uit te drukken. Het is de gelegenheid om aan God vergeving te vragen voor de verdeeldheid van de christenen die in de loop der tijden is ontstaan, en om te bidden dat wij weer naar elkaar toe mogen groeien. Jezus zelf heeft immers deze eenheid gewild en erom gebeden: “Mogen allen één zijn, Vader” (Johannes 17,21).

Tot voor enkele jaren werd er ook in Harelbeke zo’n gebedsmoment georganiseerd. Nu we het decanaat Kortrijk geworden zijn leek het ons zinvoller om aan te sluiten bij het initiatief daar. Woensdagavond 18 januari was er een oecumenisch avondgebed in de St.-Michielskerk. Voorgangers waren priester Geert Goethals, vader Pius Pauwelijn van de orthodoxe gemeenschap en dominee Arjan Knops van de protestantse gemeenschap. Het was een eenvoudig, sereen en daardoor sterk gebedsmoment. Dominee Knops bracht een duiding bij het evangelie ‘het doopsel van Jezus door Johannes de Doper’. Hij verwees ook naar het feit dat vijfhonderd jaar geleden, op 31 oktober 1517 te Wittemberg Luther zijn 95 stellingen publiek maakte. Dit wordt algemeen gezien als de begindatum van het protestantisme. Hij benadrukte dat Luther niet de bedoeling had een aparte kerk te vormen.

Nadat vader Pius het water in de doopvont bewierookt en gezegend had door gezang en onderdompeling van een kruisbeeld, kregen we de kans om onze doop te hernieuwen door het besprenkelen van de handen met doopwater. Als herboren mensen, verbonden met alle christenen, konden we huiswaarts keren.