Sint-Hubert, korte levensschets
Hubert leefde in de 7e eeuw. Hij was de zoon van een hertog. Hij werd de 21e bisschop van Maastricht. Hij bracht de bisschopszetel over naar Luik. Vandaar dat er nu een bisschop is in Luik. Hij stierf in 727 en werd heilig verklaard op 3 november 743. In 825 werden zijn beenderen overgebracht naar een klooster in de Ardennen waar veel gejaagd werd. In de 11e eeuw werd zijn leven er door de monniken beschreven en in de 15e eeuw werd het klooster een groot bedevaartsoord.
Het gebruik van het gezegende Hubertusbrood komt van het verhaal dat hij een kluizenaar genas van hondsdolheid met het geven van brood. Het brood werd later niet enkel gegeven aan de mensen maar eveneens aan het vee tegen hondsdolheid en razernij.
"Ik kwam al over Sint Hubertus zijn graf
Zonder stok of zonder staf.
Kwaden hond sta stille.
Het is Sint Hubertus' wille."
Een vreemd verhaal
De Kelten offerden brood tegen ziektes. Toen de bevolking christen werd bleven ze gebruik in ere houden. In 641 werd het oude gebruik gekerstend en aanvaard door de kerk.
Wat moeten we nu allemaal denken, nu we dit weten?
Veel feesten en gebruiken die vroeger al bestonden krijgen een nieuwe betekenis. We noemen dat gekerstend. Het offerbrood is niet langer zoals in vroegere godsdiensten om hun goden goed te stemmen en te smeken om gespaard te blijven. De gebruiken krijgen een christelijke betekenis, namelijk hier dat God ons nabij is, zomaar aan ons gegeven. We vieren dus niet langer meer wat ze vroeger deden maar verwijzen ermee naar de Barmhartigheid van God.
Heiligen zijn mensen die meer verwijzen naar God door de manier waarop ze leefden. Als het om heiligen van lang geleden gaat dan is het normaal dat er in de loop van de tijd meer verteld wordt en dat legenden op zich gaan leven. Dit betekent niet dat die mens niet heilig zou zijn en hij geen speciale dingen zou gedaan hebben. In legenden zitten er vaak gronden van waarheid.
Laten we die heiligen alvast niet vallen. Een man zoals Hubertus werd al 16 jaar na zijn sterven heilig verklaard. Dat betekent toch wel wat! In 1969 heeft de kerk een aantal heiligen van de kalender geschrapt omdat ze nog te weinig weten over wie die heilige wel geweest is. Hubertus is blijven staan op 3 november! Heiligen worden altijd gevierd op de dag dat ze sterven omdat op die dag ze ten volle bij God mogen wonen. We vieren dus niet hun sterven, maar hun verenigd worden met hun Heer.
Allerheiligen, het feest van alle heiligen
In november wordt er veel geoogst, denk maar witlof, winterwortelen, rodekool, spruiten... Wel ook in de geschiedenis van het christendom hebben we veel reden om te vieren. Zo hebben we tal van mensen gekend die ons doorheen hun woorden en daden meer dan gewoon verwijzen naar de verrezen Heer. Deze oogst van zoveel mensen van licht vieren we ook op 1 november. We noemen het feest dan ook Allerheiligen. Vele heiligen hebben een dag gekregen om te gedenken en te vieren. Maar uiteindelijk is het niet aan de mens maar aan God om te oordelen. De heiligen die wij met naam kennen waren voor zoveel mensen iemand die God dichter bracht dat ze genoemd mogen worden maar daarnaast zijn er nog vele heiligen die ongenoemd blijven en bij God toch ten zeerste gekend. Op Allerheiligen vieren we dan ook die ongekende heiligen en vooral God die ze ons gegeven heeft.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.