Ben je naar de mis geweest in het weekend? Waarschijnlijk heb je dan iets gehoord over het nieuwe jaarthema of beter gezegd de "grondtoon" waar we dit jaar onze nadruk op leggen. "Vreugdevol gestemd". Ik wil er samen met je wat over nadenken.
Een grondtoon in de muziek is de eerste noot van een toonladder. Het hele lied wordt gedragen door die toon. Als je een doedelzak hoort dan klinkt die lage toon meestal in die grondtoon. Een ander voorbeeld: Neem het lied "broeder Jacob". Dat staat in do groot. Het begint ook met die do, keert er geregeld naar terug en het eindigt er ook mee. Alles draait er rond die grondtoon do.
Wel er wordt nu gezegd: De grondtoon van een christen zou moeten "vreugdevol gestemd" zijn. We zouden moeten vreugdevol zijn.
Het is immers een blijde boodschap: evangelie betekent blij nieuws. En het was ook blij nieuws voor de vele mensen die ziek waren of uitgesloten in die tijd. Jezus bracht hen toekomst. De eerste christenen kwamen dan ook later samen zonder onderscheid: slaven en vrije mensen, mannen en vrouwen. Het was een heel bevrijdende boodschap.
Geloof geeft ons dus vreugde:
Want er is een God die om ons geeft. Ook in onze moeilijke dagen mogen wij in kleine tekenen ervaren dat Hij er is. Hij schenkt ons toekomst, hoop. Hij komt steeds naar ons toe. Hij doet ons terugkijken naar wat we gekregen hebben, Hij geeft ons uitkomst. Vreugde om het leven, ook in moeilijke momenten. Laatst zei een vrouw die al veel is tegengekomen: Ik ben niet bang om te gaan: ik heb alles gekregen, alles gehad.
Vreugde omwille van de gerechtigheid en barmhartigheid van God:
Hij is het die doet opstaan, opstaan uit het onrecht, opstaan uit de ellende. We kunnen ons wel eens afvragen waarom er vandaag zo weinig genezen. Maar opstaan doen we wel. Als ik een moeilijke dag heb dan doet het me deugd mijn vrouw of kinderen thuis te zien komen. Ik heb al zoveel kunnen doen en zonder de medische zorgen was ik er zelfs niet geweest. God laat niet enkel de sterken spreken. Hij schenkt toekomst. Zijn barmhartigheid is te ervaren in wat Hij ons iedere dag gunt maar ook in wat Hij laat zien aan menselijkheid aan de vele mensen die ons zijn voorgegaan. Eenvoudige mensen die bergen hebben verzet voor het goede voor hun medemens.
Het geloof is vandaag een bron van vreugde. Teveel laten we die bron opzij liggen. Ze geeft kracht om voort te doen. Ze zet ook ons aan om ons te bekeren, ons te richten naar de naaste en naar Hem. Ik zie vooral twee bronnen: De bron in de schrift: de verhalen van Jezus en het joodse volk, de psalmen. En het dagelijkse leven: het dagelijks mogen kijken met verwonderde ogen, met een open blik naar het leven.
Wat mij vooral vreugde schenkt is in die medemens een broer, een zus herkennen, een kind van God, ook in de gebroken mens. Wie ik voor hen mag zijn mag ik voor de Heer zijn, en in wie ik ontmoet, ontmoet ik de Heer. Het is wederzijds.
In kleine dingen ontmoet ik de grootste vreugde. Het is een kunst om in de eenvoud gelukkig te worden. Met die uitspraak van Jezus "wie niet wordt als één van deze kinderen" herken ik het dankbaar in het leven staan en in eenvoud te leven van kleine opstandingen. We verwachten dikwijls maar al te veel en kunnen zo nooit gelukkig zijn. God deed niet weg wat ons in de weg staat. Hij loodst ons er doorheen. Wie het anders ziet wordt verbitterd.
Zo mag ik elke dag opstaan in vreugde en neerliggen in dank. Vreugdevol gestemd: We mogen ons laten stemmen zodat we niet langer vals klinken. Laten we ons afstemmen op de bron.
Richten we ons leven naar Hem. Laat je door Hem bevragen. Kom tot gebed dat meer is dan enkel maar vragen. Laat je je ook bekeren. Lees geregeld in de Bijbel, luister aandachtig. Krijg een hart dat luistert naar de noden van de medemens. Krijg een hart dat zich richt naar Hem.
Maar we moeten daarnaast ook afstemmen op elkaar: We hebben elkaar nodig. Geloof wordt niet meer gevoed als we elkaar niet dragen. Als we niet samen dat geloof beleven. Samen bidden, samen getuigen, samen ons dienstbaar inzetten, samen komen rond Zijn schrift. Samen, één volk Gods.
Daarnaast mogen we samen werken aan een betere wereld met anders gelovigen en niet gelovigen. Gist in de deeg worden, anderen aanzetten en zelf ook gist ontvangen. Het brengt vreugde te zien dat we samen met velen geluk mogen zoeken. En is onze drijfveer ons geloof, God schenkt in ieder ook het verlangen naar gemeenschap geluk. God is ook aan het werk buiten ons en ons geloof.
Dan kom ik tot wie wij mogen worden: We mogen meer blijheid uitstralen. Zien andere mensen werkelijk aan ons dat het een blijde boodschap is? Geloven wij wel in een blijde boodschap?
We moeten meer durven getuigen. Als het ons werkelijk gelukkig maakt dan mogen we ook dat geluk gunnen aan anderen. Een echte multiculturele wereld is geen lauwe soep maar een samenleving waar ieder zichzelf mag zijn en ieder zijn geluk ook aan anderen gunt. We kunnen veel van elkaar leren. Mogen ze vandaag ook van ons leren? Niet vanuit macht, maar vanuit een werkelijk gelovig in het leven staan!
We moeten meer naar de mensen en samen met hen hier en nu Gods vreugderijk werkelijkheid maken. Lees als "we" ieder gelovig mens en niet enkel de voorgangers! We mogen zelf meer werken aan gerechtigheid en aan barmhartigheid, zomaar, opdat meer mensen vreugdevol gestemd kunnen worden.
We mogen groeien naar meer uitnodigende, vredevolle mensen. Vreugdevol gestemd is hoopvol zijn tegenover pessimisme, maar geen vals optimisme. Geen te veel alleluja en in de wolken leven! Daarmee is niemand geholpen en wijzelf ook niet. We maken een bel die onecht is. Vreugdevol gestemd is ook meeleven, invoelen, met momenten mee verdriet kennen en als grondtoon toch uitzicht zien.
Vreugdevol gestemd is steeds kansen zien, durven zoeken naar hertaling en aandurven en uitproberen. Het is van de gelegenheid van een crisis durven zoeken naar wat echt is en toekomst biedt. Het is de sleur afschudden, want het is een blijde boodschap. Wat een ballast is en geen innerlijke vreugde schenkt misschien minder aandacht geven en je inzetten voor wat je gelukkig maakt. Dat is geen vluchten! Let wel: het is ook niet weg van wat verdrietig maakt. Het kan goed zijn dat nabij zijn in moeilijke, pijnlijke situaties je wel eens meer innerlijke vreugde kan geven daar nabij te mogen zijn en te helpen dan mee te draaien in wat moet...
Als laatste geef ik nog iets mee wat me ook gelukkig maakt: ik kan maar wat ik kan en ik weet me gedragen. Niet alles hangt van mij af. Hij is het die ons vreugdevol stemt!
Wilfried Pauwels