“Ze waren BUITENGEWOON vriendelijk voor ons “
Dit jaar staat gastvrijheid centraal tijdens de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen (18-25 januari).
Ze toonden ons buitengewone vriendelijkheid' (H. 28,2) vormt de basistekst voor de internationale gebedsweek voor de eenheid van de christenen. Hierin beschrijft de auteur Lucas de laatste reis van Paulus, waarin hij gevangen meegevoerd wordt naar Rome. Het schip vertrekt uit Kreta en vaart op de Middellandse Zee waar het schipbreuk lijdt. Toch komen alle opvarenden veilig aan land op het eiland Malta. Daar worden ze opgevangen en buitengewoon gastvrij ontvangen. Er worden vuren aangestoken, waar ze zich aan kunnen warmen en waarrond ze eendrachtig samen zitten. Door de prediking van Paulus wordt het eiland gekerstend.
Tegenwoordig worden veel mensen geconfronteerd met dezelfde verschrikkingen op dezelfde zeeën. Dezelfde plaatsen komen ook voor in de verhalen van hedendaagse migranten. In andere delen van de wereld maken vele anderen even gevaarlijke reizen over land en zee om te ontsnappen aan natuurrampen, oorlogvoering en armoede. Hun leven is ook overgeleverd aan immense en koud onverschillige krachten – niet alleen natuurlijke, maar politieke, economische en menselijke. Deze menselijke onverschilligheid neemt verschillende vormen aan: de onverschilligheid van degenen die plaatsen verkopen op niet-zeewaardige schepen aan wanhopige mensen; de onverschilligheid van het besluit om geen reddingsboten uit te sturen; en de onverschilligheid om migrerende schepen weg te sturen. Dit geeft slechts enkele voorbeelden. Terwijl christenen samen geconfronteerd worden met deze migratiecrises, daagt dit verhaal ons uit: gaan we samen met de koude krachten van onverschilligheid, of tonen we “buitengewone vriendelijkheid” en worden we getuigen van Gods liefhebbende voorzienigheid voor alle mensen?
Gastvrijheid is een broodnodige deugd in onze zoektocht naar christelijke eenheid. Het is een praktijk die ons oproept tot een grotere vrijgevigheid voor mensen in nood. De mensen die Paulus en zijn metgezellen buitengewone vriendelijkheid toonden, kenden Christus nog niet, en toch werden door hun buitengewone vriendelijkheid een verdeeld volk dichter bij elkaar gebracht. Onze eigen christelijke eenheid zal niet alleen worden ontdekt door gastvrijheid aan elkaar te tonen, hoe belangrijk dit ook is, maar ook door liefdevolle ontmoetingen met degenen die onze taal, cultuur of geloof niet delen. De vraag stelt zich of we mee gaan met de koude krachten van onverschilligheid, of tonen we “buitengewone vriendelijkheid” en worden we getuigen van Gods liefhebbende voorzienigheid voor alle mensen?
Tijdens de Week van Gebed voor de christelijke eenheid worden kerken van alle gezindten bijeengeroepen om een levendige en gebedsvolle getuige voor christelijke eenheid te vormen door acht te slaan op het gebed van Jezus “opdat zij allen één kunnen zijn”.