Een tocht vol spirit
19-26 juli 2019
De vrucht van de Geest is
liefde, vreugde, vrede,
geduld, vriendelijkheid, goedheid,
vertrouwen, zachtmoedigheid, ingetogenheid.
Galaten, 5, 22-23
Wat een rijkdom om samen met 117 deelnemers op weg te mogen gaan: jong en oud, koppels en alleenstaanden, gezinnen met kleine kinderen, …
In 6 dagen stapten we meer dan 100 km langs de schitterende GR 129 in de Ardennen, tussen 2 inspirerende plekken: de Tibériade in Lavaux-Sainte-Anne en de abdij van Orval.
Onderweg lieten we ons inspireren door "de vruchten van de Geest", zoals Paulus deze opsomt in één van zijn brieven. Denken, spreken, bidden en vieren vanuit alle mooie dingen die in het hart van de mens kunnen groeien wanneer hij zich openstelt voor Gods goede Geest...
Fraternité de Tibériade: startpunt van onze tocht.
De Tibériade is een katholieke religieuze gemeenschap “met Franciscaanse trekjes”.
In 1979 legde broeder Marc Piret de kloostergeloften af bij de bisschop van Namen. Tien jaar leefde hij alleen, totdat hij gezelschap kreeg van enkele broeders. Momenteel telt de gemeenschap een 30-tal broeders en een 10-tal zusters. (bron: ons tochtboek)
Onze pelgrimsgroep mocht deelnemen aan het middaggebed en luisteren naar de getuigenis van broeder Joachim. Op die manier leerden we wat voor deze broeders echt belangrijk is in hun leven. Met veel plezier hebben we daarna ook de handen uit de mouwen gestoken om te helpen bij het onkruid wieden in de grote tuin van de gemeenschap. Als dank kregen we verse groenten mee voor de picknick van de volgende dag.
Tot slot mochten we samen met de andere gasten deelnemen aan een mooie eucharistieviering.
Op het einde van onze eerste dag kregen we al een behoorlijk moeilijke opdracht:
vul aan : de H. Geest is voor mij ….
Ik had er geen woorden voor. Toen nog niet.
Onze tochten : bewegen en bewogen worden.
Elke dag werd een ander thema in de verf gezet:
vrede, liefde, vreugde, vertrouwen, geduld, ingetogenheid.
De tochten verliepen steeds volgens een vast patroon: er werd halt gehouden voor een morgengebed, voor opstapjes rond het thema van de dag, voor stilte en uitwisseling.
Onze houvast: een tochtboek als een kleine schatkist, vol mooie verhalen en Evangelieteksten, psalmen, gebeden en liederen.
Zo gingen we elke dag opnieuw samen op weg, samen met mensen met een luisterend oor voor mekaars vreugde en verdriet, voor wat ieder van ons bezighield, wat ons inspireerde, …
Elke dag werd afgesloten met de avondwijding: tijd om even terug te kijken op de voorbije dag. Om uit te spreken wat ons raakte, om te bidden en te danken, om te zingen. In het schemerdonker weerklonk ons mooie avondlied :
“Geef ons Heer, zegen en rust en vreê”…
Gaandeweg, letterlijk en figuurlijk, mochten we ondervinden wat de Geest kan betekenen in ons leven. Dag na dag mochten we ervaren dat het geloof leeft en mensen kan samenbrengen. Het zijn de kleine dagdagelijkse dingen die maken dat ons samenleven zoveel mooier en rijker wordt.
Maar we moeten het leren zien!
We moeten leren ons open te stellen voor Gods goede Geest …
Op het einde van de tocht kregen we opnieuw de opdracht om aan te vullen : de H. Geest is voor mij …
Mijn antwoord:
“Mooier dan Paulus kunnen we het niet zeggen.
Wij hebben zoveel moois mogen ervaren de voorbije dagen. Ik hou er een bijzonder warm gevoel aan over. Een gevoel dat leeft in de ganse groep, een gevoel dat we ook zonder woorden delen met elkaar.
Het is voor mij een beetje Pinksteren geworden”
De abdij van Orval: eindpunt van onze tocht.
De abdij van Orval heeft een lange geschiedenis. Reeds van 1070 wonen en leven er monniken op deze plaats. Vanaf 1132 horen ze bij de Cisterciënzerorde.
Sinds 2007 is Lode van Hecke, afkomstig uit Roeselare, abt van Orval.
Een man met een sterk spiritueel leven, maar ook met een open kijk op Kerk en samenleving …
(bron: ons tochtboek)
Op onze laatste dag hebben we mogen luisteren naar een bijzonder boeiende getuigenis van de abt. Wij deden dit samen met onze bisschop Patrick Hoogmartens, die naar Orval kwam om als pelgrim samen met ons de week af te sluiten in de abdij.
Hij is nog voorgegaan in een bijzonder mooie eucharistieviering. Het deed deugd om zoveel enthousiaste mensen samen te zien om te bidden, te zingen en te vieren. Abt Lode van Hecke zou kunnen beamen “het zomert in de Kerk”.
Nog een laatste groepsfoto als blijvende herinnering aan een fantastische week…
Huguette
