Rond tien uur in de ochtend, reed ik langs de zusters van de Jacht om er Ady op te pikken. Vanaf de eerste seconde zag ik dat ze - ondanks de zeer ernstige gezondheidstoestand - in topvorm was! Dat oude dametje bleek een levende GPS te zijn die wist hoe de wegen des leven in elkaar zaten… Mijn GPS zette ik daarom al snel ‘uit’ en mijn aandacht voor haar vollen bak ‘aan’. Ik was blij dat ze naast me zat en genoot van de verhalen uit haar jeugd en de Congo. Rond het middaguur arriveerden we in Brugge, waar we met onze Nederlandse collega’s hadden afgesproken. Het was een gezellig weerzien en al snel kregen de gesprekken diepgang. We discussieerden over enkele zeer toepasselijke vragen: wat maakt ‘soberheid’ nu net tot een ‘deugd’? Waar trek je de grens? Hoe motiveer je mensen tot soberheid? Dit ethisch-filosofisch dispuut bleek telkens nieuwe vragen uit te lokken… Jos en Joost hadden al snel door dat we er die dag niet uit zouden geraken, enkele uren later moest ook ik me neerleggen bij die constatering. Gelukkig, en dat beurde écht op, had Christine voor een geweldig lieve en enthousiaste gids gezorgd. Zij nam ons mee doorheen steegjes en pleinen en bracht op een aanstekelijke manier de Brugse geschiedenis tot leven. Nadat we haar, Patricia Vyncke, bedankten, klonken we nog een laatste keer op deze waardevolle ontmoeting.
V.l.n.r.: Bettie de Leeuw, Brecht Nuyts, Joost Dupont, Bieke Roose, Ady Ballegeer, Christine Boussemaere, Maria van Schaijck, Jos Roemer, Frans Larridon.
