Juli 2017: intentie voor de evangelisatie: Christenen die het geloof verloren
Dat onze broeders en zusters die zijn afgedwaald van het geloof, door ons gebed en ons getuigen van het Evangelie opnieuw de barmhartige nabijheid van de Heer en de schoonheid van het christelijk leven mogen ontdekken.
Overweging van pater Ludwig Van Heucke sj
Op geloofsafval staat vandaag in een dozijn landen de doodstraf. Godslastering is strafbaar in een vijftigtal, waaronder in Nederland tot 1 maart 2014. Dus ook bij ons werd aan die dingen heel zwaar getild. Nu zijn we blijkbaar ontvoogd. Lachen in de Kerk mág hier tegenwoordig. En hopelijk beseffen we het ook wat beter: God dwingt niet. God is eerbied. God behandelt ons niet als marionetten, maar respecteert onze vrije keuze om Zijn liefdesaanbod te aanvaarden of niet.
Een ernstige keuze weliswaar. En één die ook verscheurend kan zijn (Mt 10, 34-36).
Jezus waarschuwt niet te oordelen, om zelf niet geoordeeld te worden (Mt 7, 1-3). Wanneer we gaan zuchten over ‘die geloofsafval’ rondom ons, is het goed te overwegen hoe klein ons eigen godsvertrouwen wel is. Hoe dat bovendien oorzaak kan zijn dat anderen de smaak niet meer vinden in Jezus’ boodschap en in het christelijk leven. Maar omgekeerd ook: hoe ons gebed en getuigenis aanstekelijk kunnen werken.
We vragen dus best eerst zelf om een groter Godsvertrouwen.
- Ik bid met de apostelen: “Geef ons meer geloof!” (Lk 17, 5-6), en beluister Jezus’ gelijkenis over het geloof als een mosterdzaadje.
- Ik vraag en bid zoals de radeloze vader die zijn zieke zoon bij Jezus had gebracht: “Ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp!” (Mc 9, 24).
- Tegelijk hoopt die vader op de genezing van zijn zoon, die door een kwade geest wordt beheerst. Dat in de plaats daarvan Gods kracht overal en in iedereen mag heersen. Dat een nieuwe mensheid mag opstaan; een volk vrijelijk aan God gewijd.
