Met of tegen onze zin, we moeten nog wel even verder leven met corona, op weg naar de Kerst- en nieuwjaarsdagen. Meest opvallend en pijnlijk voor ons leven in parochieverband is daarbij ongetwijfeld de nieuwe radicale stop op praktisch alle liturgische vieringen. Wat kunnen we dan wèl doen? Een paar bedenkingen en suggesties.
Laten we, elk in zijn of haar situatie, om te beginnen al doen wat van iedereen verwacht wordt: houd je gedisciplineerd aan de algemene bepalingen van afstand houden en masker dragen en zo meer. Een kwestie van nu op de tanden bijten in de hoop zo binnen enkele weken onze vrijheid te herwinnen, én tegelijk tegemoet te komen aan de noodkreet vanuit de gezondheidsinstellingen die zelf dreigen ziek te worden…
En ongetwijfeld kunnen we méér doen. Het zou ons als gelovigen en als medeparochianen sieren mochten we ons laten uitdagen door volgende of gelijkaardige zelf te kiezen actiepunten.
Houd je spiritueel fit en verbonden!
Het vertrouwde zondagsritueel van eucharistievieren valt weg. Als abonnee op dit parochieblad kan je op zondag eens ruimer de tijd nemen om de pagina 18 meditatief door te nemen. Je vindt er telkens de zondagslezingen, mét een doorgaans toch verrijkende preek. En onderaan de bladzijde staat ook de verwijzing naar het aanbod van eucharistievieringen op radio en TV op zondagmorgen. Maar ook de andere artikels zijn de moeite waard: het zijn blikopeners op het kerkelijk leven in Lievegem, in ons bisdom, en nog ruimer in de Vlaamse Kerk.
Wat eucharistievieren via de media betreft, nog graag deze overweging. We kunnen er niet, zoals we gewoon waren, fysiek communiceren. De uitgezonden viering kan ons echter wel op weg zetten tot persoonlijk gebed, en zelfs tot wat men een ‘geestelijke communie’ is gaan noemen. Dat is je met heel je hart (en met al je dierbaren in ’t hart) toevertrouwen aan de verrezen Jezus. Daarrond bestaan overigens een paar typegebeden. Je zal er af en toe een kunnen vinden in onze kerken. Je vindt alvast een voorbeeld hieronder.
Het samen eucharistievieren valt weg, maar de kerken blijven open! We zullen ook daar wat geestelijk voedsel voorzien in een bezinnings- en gebedsblaadje. Je kan daar dan in de kerk mee vooruit, je kan het ook halen om thuis te gebruiken; eenmaal je zo’n exemplaar hebt vastgenomen, moét je het zelfs meenemen (zoals het brood dat je aanraakt in het warenhuis)!
GEBED BIJ EEN ‘GEESTELIJKE COMMUNIE’
Heer Jezus,
ik dank U voor uw Woord van Leven
waarmee Gij mij hebt gevoed.
Graag zou ik U ook ontmoeten
in de communie, uw Brood van Leven,
maar dat ligt nu zo moeilijk.
Daarom bid ik:
aanvaard mijn verlangen
om hecht verbonden te zijn met U.
Kom met uw liefde in mijn hart
en laat mij niet vergeten
dat uw Geest in mij woont.
Wees Gij in mij, opdat ik blijf in U,
mijn Heer en mijn God.
Onderhoud je relaties en contacten. En durf ook zelf eens een ander contacteren. Toon je dienstbaar!
Onze moderne wereld heeft daartoe velerlei middelen in petto. Telefoon, whatsapp, skype… Of een kaartje of andere attentie in de bus. Onze sociale bewegingen doen via hun vrijwilligers al prachtig werk ter zake!
Maar misschien zie je zelf ook al eens uit naar een babbel via de telefoon? Weet dan dat je geen drempelvrees moet hebben om iemand van de parochie te contacteren!
Ter afsluiting van bovenstaande bedenkingen en dromen en tips gaan mijn gedachten onwillekeurig naar een mooi en eigentijds kerklied (ZJ 733):
‘Wij zijn de druppels van één stroom, wij zijn de takken van één boom en gij beweegt ons leven. Gedragen door dezelfde lucht: uw stem die in ons hart verzucht, wij aan elkaar gegeven.‘
pastoor Willy
