Stel jezelf even kort voor
Ik ben Leen, 41 jaar, wonende te Molenstede – Diest. Ik ben getrouwd met Jo en mama van een zoon Jack van 9 jaar en een dochter Skye van 6 jaar. Ik geef halftijds les in GBS De Buitenkans te Molenstede en halftijds in VBS De Voorzienigheid te Diest.
In 2004 behaalde ik mijn bachelor diploma van onderwijzeres. Op dat moment, in tegenstelling tot vandaag, waren er zeer weinig openstaande vacatures in het onderwijs. Tijdens de proclamatie vertelde een vriendin dat men bij de bank loketbedienden zocht. Ik wilde heel graag starten met werken en komend uit een onderwijsfamilie , wist ik dat de startperiode van een leerkracht een periode is van afwisselend veel en weinig tot zelfs niet werken. Vol goede moed solliciteerde ik einde juni. Tot mijn grote verbazing mocht ik meteen starten in het kantoor te Aarschot. Ik werd warm onthaald in het kantoor, collega’s werden vrienden en ik mocht al snel examens afleggen voor een vast contract. Directies van scholen belden om een opdracht voor te stellen, maar ik ging elke dag graag naar kantoor en wilde dit vast contract niet stopzetten voor enkele korte opdrachten in verschillende scholen. Ik zette me in bij de bank en groeide makkelijk en vrij snel door tot hogere functies.
Echter, toen ik mijn peuter Jack ging inschrijven in ons plaatselijk dorpsschooltje voelde ik dat ik ‘mijn wereld’ binnen trad. Ik begon te twijfelen, en pas na loopbaanbegeleiding (ook een aanrader! ) durfde ik de gouden kooi van de bank te verlaten, na 17 jaar, en het onzekere bestaan van een startende leerkracht te beginnen. Een reeks van toevalligheden zorgde ervoor dat ik besliste om te solliciteren voor de functie van bijzondere leermeester rooms-katholieke godsdienst in ons eigen dorpsschooltje. Als bij wonder mocht ik in september starten!
“Zo’n job, zo’n werkgever met zo’n reputatie verlaten, dat doe je toch niet?” Ook mijn bazen en collega’s zijn verrast. Alleen mijn man, ouders en beste vrienden weten dat ik een goede keuze maak. Ik ben geen geboren bankier. Ik wil proberen mensen en kinderen te helpen en daarom vind ik leraar-zijn een geweldige job.
Mijn derde schooljaar zit er al bijna op en mijn enthousiasme is alleen maar groter geworden!
Wat heeft deze trajectbegeleiding voor jou betekend ?
Enorm veel!
Elke sessie was enorm leerrijk en interessant en bovendien meteen inzetbaar in mijn godsdienstklas.
Na elke sessie kom ik enthousiast thuis en ga ik aan de slag met de aangeboden materialen, boeken, methodes,… Ik volg uiteraard mijn jaarplan, maar ik durf los te komen van de handleiding en tracht de nieuw aangeleerde methodes en inzichten te integreren in mijn lessen. Wanneer ik terugdenk aan het voorbije schooljaar, waren dit steeds mijn mooiste lessen. Maar niet alleen dat, ik verwerf veel meer inzichten in de lessen, zelfs in de Bijbelverhalen, mijn Godsbeeld verandert sterk en blijft veranderen. Ik sta heel anders voor de klas. Zelfzekerder, ik weet heel goed waarmee ik bezig ben, waar ik naartoe wil en dit merken de leerlingen, ouders, collega’s en directie.
Camille, super populair bij onze kinderen op school, zingt : “stilstaan is een no go”, en dat is het ook, steeds blijven bijleren, nieuwe dingen ontdekken en uitproberen, vooral niet elk jaar herhalen en dezelfde les weer op diezelfde manier geven.
Steeds de lessen herontdekken, bijsturen,… dat maakt de rol van bijzonder leermeester zo mooi.
Zonder deze trajectbegeleiding zou mij dit niet lukken , zou ik op een totaal andere manier lesgeven, veel saaier, minder hedendaags.
Wat was het mooiste moment in deze twee jaar voor jou?
Ik mocht zoveel mooie momenten beleven… als ik er eentje moet kiezen is het misschien mijn gefilmde les. En dat is dan weer typisch, datgene waarvoor je eerst zo ontzettend veel stress hebt , dat levert dan achteraf , als het zo goed gegaan is, het mooiste moment op. Deze les was heel goed gegaan, de kinderen waren enthousiast en ikzelf was tevreden, gezien ik heel veel nieuwe inzichten, didactiek en werkvormen had kunnen toepassen die ik tijdens het eerste jaar had geleerd. De puzzelstukken vielen erg mooi in mekaar.
Kan je een voorbeeld geven hoe de trajectbegeleiding jouw dagelijkse klaspraktijk verrijkt of veranderd heeft?
Dit schooljaar geef ik ook halftijds les in een grote school van het Katholieke net, vooral in het zesde leerjaar en voornamelijk de lessen godsdienst neem ik voor mijn rekening.
In de maand september reageerden de leerlingen niet bijster enthousiast bij aanvang van de lessen godsdienst. Zo saai, zo “boeien” …
Al in de maand oktober keken de leerlingen uit naar mijn godsdienstlessen en in de maand november, wanneer het een erg drukke periode was en er enkele lessen godsdienst wegvielen, kwamen de leerlingen vragen wanneer het nu eindelijk nog eens godsdienstles zou zijn!
Ik ging hierover in gesprek met de leerlingen en ze vertelden me unaniem dat de godsdienstlessen nu zo ‘anders’ waren, zo boeiend, zo tof, zo “over ons en de wereld” en over “denken en filosoferen” én één van de mooiste : “ jij kijkt anders naar ons dan de andere leerkrachten”.
Wil je zelf nog iets kwijt?
Deze trajectbegeleiding is een must! Elke godsdienstleerkracht zou deze begeleiding moeten volgen. Het is een verrijking voor jezelf, voor de leerlingen, voor ouders en voor directie. De aangeleerde didactieken, methodes, inzichten, werkvormen … zorgen voor fantastisch mooie lessen. Het is een stevige persoonlijke investering qua tijd en energie, maar je krijgt er zo ontzettend veel van terug!
