De homilie, toegeschreven aan Epifanius, bisschop van Constantinopel (+ 535), verwoordt mooi hoe ook dit geloofsgegeven in de traditie als een heilsmoment wordt opgevat:
Vandaag heerst er een diepe stilte op aarde, een diepe stilte en verder rust; een diepe stilte, want de Koning slaapt.
De aarde werd stil van ontzag (Psalm 76, 9), want God is naar het vlees ontslapen en zij die van oudsher ontslapen zijn, heeft Hij opgewekt. De vleesgeworden God is gestorven, de onderwereld siddert.
Hij gaat uit om het eerste maaksel van zijn handen als een verloren schaap te gaan zoeken. Hij wil zich ontfermen over hen die in het duister en de schaduw van de dood gezeten zijn. (Lucas 1, 79); om de geketende Adam samen met de geketende Eva uit hun smarten te verlossen, gaat God, tevens Mensenzoon, hen tegemoet ... met de woorden:
'Ontwaak, slaper, sta op uit de dood, en Christus’ licht zal over u stralen' (Ef 5, 14).
Ik ben uw God, die omwille van u uw zoon geworden is; die omwille van u en van hen die uit u voortgekomen zijn, nu spreekt en met gezag de geboeiden beveelt: 'Treedt naar buiten', en tot hen die zich in de duisternis bevinden: 'Wordt verlicht', en tot hen die neerliggen: 'Ontwaakt.'
