Throwback door de ogen van Mariet
Begin augustus trokken we met een groep van 17 vrolijke IJD'ers met de fiets naar Leuven, om van daaruit aan ons avontuur te beginnen. 'Zou deze fietsreis fysiek uitputtend worden? Of zouden we een beetje rustig rondfietsen doorheen het mooie Limburgse landschap?' vroegen we ons allemaal af.
Ons vertrek in Leuven was meteen een straf begin: bergop, bergaf, bergop, bergaf, vals plat omhoog en omlaag, bergop, bergaf… Wonder boven wonder - en na 10km omrijden - kwam de groep uitgeput maar vooral heel trots toe aan in Rijkel. Onze slaapplaats bevond zich tegenover het grootse kasteel van Rijkel. Onze schattige parochiezaal leek hierdoor maar klein, maar eens ieders matje en bagage een plek gekregen had, was het eindelijk tijd voor wat rust na een zalige eerste fietsdag.
Na één dagje fietsen bleek dat de groep al goed gevormd was. Onvermoeibaar zette iedereen zich in, om te zorgen dat héél de groep telkens bovenaan geraakte én uitgerust was alvorens de (soms gevaarlijke) afdaling aan te vatten.
Dagelijks deden we 'afstapjes' waarin we inhoudelijke gesprekken durfden voeren. Al snel bleek het vertrouwen groot binnen de groep.
Vragen zoals “Hoe zie jij God dan? Wat zou er na dit leven zijn?” borrelden al snel op.
We bezochten Borgloon, een prachtig Haspengouws stadje, dat toch een serieus stukje bergop fietsen vraagt om het te kunnen aanschouwen. In de Stroopfabriek leerden we over de fruitstreek en zijn evolutie. We ontdekten de geschiedenis van de graven van Loon in het stadscentrum, maar nog meer de dag nadien tijdens de fietsroute langs 18 kastelen van de verschillende Loonse graven. Eén iets dat we nu zeker weten: kastelen liggen standaard op het hoogste punt in hun omgeving. En dat hebben onze billen en benen gevoeld!
De dag nadien verkenden we de prachtige Parels met PIT, de openluchtkunstwerken, en na een boeiende kennismaking met de Sikh-gemeenschap ontdekten we ook nog eens het historische centrum van Sint-Truiden. Elke dag namen we een tweetal momenten de tijd om met elkaar in gesprek te gaan, we stapten van onze fietsen af en gingen dan serieus de diepte in. De gids van het franciscaans museum De Mindere had snel door dat dit een groep was waaraan je ‘echt’ dingen kon vragen.
Tijdens deze zes intense dagen maakten we diepgaand kennis met elkaar, met onszelf én met God.
Want ‘met Jou zijn we de hemel ter Rijkel… niets is mooier dan met Jou het land doorkruisen.’
Wat zijn de warme herinneringen van de deelnemers?
Ongelooflijk lekker eten! Een kookploeg die elk moment van de dag voor ons klaarstond, ons water kwam bevoorraden en gesneuvelden kwam opladen.
Dat de Limburgse natuur met alle mooie perenbomen en appelgaarden de zadelpijn VOLLEDIG WAARD waren!
Met koud water moeten douchen, dat is zo erg nog niet, tijdens een hittegolf... en dat het water afgetapt wordt van de begraafplaats, maakt het nog een beetje avontuurlijker!
Ik had nooit gedacht dat ik zó veel nieuwe vrienden zou maken tijdens deze reis!
Alles gaat met vallen en opstaan!
We zouden allemaal een beetje meer mier moeten zijn...
(cfr. verhaal van de krekel en de mier, over samenwerken)
"RECHTS RIJDEN" en "NOG water drinken!" zijn wel dingen die ik onthouden heb... Veiligheid boven alles, zeker?
Mooie fietsroute, pijnlijke beenspieren,
Prachtige natuur, leerrijke gidstour en museums,
Talrijke kastelen, extreme temperaturen,
Gezellige babbels, enthousiaste sfeer,
Verrijkende afstapjes, lekker eten en lieve mensen.