Aan vasten zou ik het woord ‘bewuster’ willen hangen. Ik merk dat ik vaak zaken vanzelfsprekend vind, dat ik er niet altijd even zeer bij stil sta dat ik ze zomaar mag aanvaarden als geschenk; familie en vrienden, natuur, en zo verder.
We kunnen tegenwoordig alles altijd en meteen hebben, vinden, kopen of zien; een overvloed aan keuze in de supermarkt. Groenten en fruit worden buiten het seizoen “gewoon” van ver geïmporteerd. Op de televisie kunnen we alles zien wanneer het ons uitkomt. Iets kopen? Even online bestellen en morgen wordt het al aan onze deur afgeleverd. Even iemands hulp nodig? Snel iemand via één van onze vijf communicatiekanalen contacteren en er staat zo een familielid, vriend of collega klaar. Als er dan toch iets is wat niet meteen lukt of er niet meteen is dan maken we ons er druk over.
Daarom is de vastenperiode voor mij een tijd waarin ik bewust stil probeer te staan bij wat ik zie, eet, kies, en zo verder.
Kan het anders, kan ik iets weglaten? Kan ik wat meer tijd maken voor de mensen rondom mij, of even stilvallen? Zo probeer ik alles wat minder vanzelfsprekend te vinden en bewuster tijd te maken voor wat echt telt. Niet zozeer het materiële maar de aandacht voor de Andere en de andere om zo ook bewuster ruimte in mijn hoofd en hart te maken.
Ik zou het niet mooier kunnen zeggen dan Antoine de Saint-Exupéry in zijn verhaal ‘Le petit Prince’:
Het belangrijkste
kun je niet zien
met je ogen,
maar zie je
met je hart.
Thomas Willemen - stafmedewerker IJD Antwerpen
Lees hier wat andere IJD-medewerkers over de veertigdagentijd te vertellen hebben.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.