Twee lijnen in één viering
De Goede Week vat aan met de indrukwekkende liturgie van Palmzondag. Het is de geschiedenis die maakt dat deze viering twee lijnen in zich draagt. Enerzijds gedenken we vol vreugde Jezus’ intocht in Jeruzalem. De viering begint met een palmprocessie. Anderzijds staat ook het lijden van Jezus centraal. We dragen rode gewaden en lezen het passieverhaal uit het evangelie volgens Matteüs, Marcus of Lucas. Twee verschillende lijnen komen samen in één viering, wat betekent dat heel verschillende emoties elkaar snel opvolgen.
Van ‘Hosanna’ naar ‘Kruisig Hem’
De viering van Palmzondag start buiten het kerkgebouw, in de drukte van het leven. Het is een kans om als geloofsgemeenschap naar buiten te gaan en te tonen dat christenen een belangrijke week aanvatten. Nadat de priester de groene palmtwijgen heeft gezegend, luisteren we naar het verhaal over de intocht van Jezus in Jeruzalem. Zoals de kinderen van Israël de Heer met palmen tegemoet gingen en Hem met Hosanna toejuichten, zo willen ook wij Jezus tegemoet trekken en Hem hulde brengen. We komen in beweging en volgen het processiekruis. We volgen vol vreugde de Heer op zijn weg.
Die vreugde is echter kort van duur. We zijn nog maar pas binnengekomen in de kerk, of we horen al spreken over een dienaar die geslagen, mishandeld en uitgescholden wordt (Js 50, 4-7). Het passieverhaal grijpt ons aan en is nogal confronterend. Hadden we daarnet niet ‘Hosanna’ gezongen voor Hem? En roepen wij nu ‘Kruisig Hem’?
‘Jezus Christus is de Heer’
De tweede lezing (Fil 2, 6-11) is een sleutel om de liturgie van Palmzondag – en eigenlijk de liturgie van heel de Goede Week – te begrijpen. Paulus brengt twee tegenstrijdige gevoelens samen: enerzijds het verdriet van de vernedering en de schande van het kruis, maar anderzijds ook het antwoord van God: ‘Jezus Christus is de Heer.’
De liturgie van Palmzondag is niet alleen de start van de Goede Week. Deze viering draagt ook alle emoties in zich van de hele week waarbij we niet alleen het lijden en sterven van Jezus gedenken, maar ook zijn opstanding vieren.
Almachtige eeuwige God,
Gij hebt uw Zoon met menselijkheid bekleed
en Hem het kruis van de dienstknecht doen dragen.
Geef dat wij als dienaren
de Meester volgen tot in het lijden
waarin Hij ons is voorgegaan,
om eenmaal ook te delen
in de vreugde van zijn verrijzenis.
(Missaal voor zon- en feestdagen, p. 126)
