Deken Renaat vertelt ons over het warme nest waarin hij in 1952 geboren werd en mocht opgroeien, in Marke bij Kortrijk, als jongste van vier kinderen. Aan het einde van zijn humaniora dacht hij er eerst aan Romaanse filologie te gaan studeren, maar het werd toch het Groot Seminarie, want diep vanbinnen bleef hij de roepstem om priester te worden horen. Na het eerste jaar filosofie in Brugge mocht hij twee kandidaatsjaren aan de KU-Leuven studeren, om dan na zijn priesterwijding in 1977, de licentiejaren catechetische wetenschappen af te werken in Rome, waarbij de Salesiaanse pedagogie hem sterk aansprak. Daarna volgde nog het jaar verplichte legerdienst, waarop hij in 1980 aan de slag kon aan de Normaalschool te Torhout, in de opleiding voor onderwijzers en leraren secundair. Het boeide hem jongvolwassenen in te leiden in wat goed catecheseonderwijs kon zijn, zo belangrijk in de geloofsopvoeding van kinderen en jonge mensen. Ook daar in Torhout kwam deken Renaat terecht in een 'warm nest': er was nog een grote groep priesters die er les gaf, op een bepaald moment waren dat er nog 14! Er leefde een vriendschappelijke sfeer te midden van een verrijkend korps collega’s. Renaat werkte er graag, en niets deed hem vermoeden dat hij deze onderwijsloopbaan zou verlaten. Tot hij in 1996 de vraag kreeg om in het Centrum Licht en Ruimte te Roeselare de verantwoordelijkheid op te nemen voor de Dienst Parochiepastoraal (het huidig CCV). Nu mocht Renaat alle hoekjes en kantjes van het parochiewerk leren kennen, het hele bisdom door. Stilaan begonnen leken zich te scholen om in parochiale teams verantwoordelijkheid op te nemen, het werd de beginperiode van federaties als samenwerking tussen parochies, de secularisatie liet zich ook in toenemend tempo voelen: er veranderde heel wat in het parochielandschap. Ook in Licht en Ruimte, waar heel wat diensten van het bisdom gevestigd waren - zoals Caritas, Gezinspastoraal, Broederlijk Delen/Welzijnszorg, jeugdbewegingen - voelde Renaat zich thuis. Tot de vraag kwam om deken te worden van Roeselare. Hij werd aangesteld op 11 februari 2007. De taak van een deken bestaat er volgens Renaat in mensen en groepen uit te nodigen om samen te werken zonder dat de eigenheid van elk verloren gaat. Verbinding creëren betekent veel overleg, veel openheid, veel relativeringsvermogen en creativiteit.
Waar Roeselare aanvankelijk nog zes parochies en enkele kapelanijen telde, verdwenen die kapelanijen, en twee mooie parochiekerken werden met pijn in het hart gesloten. De verschillende parochies van Roeselare vormden samen een federatie, om via tussenstappen de overgang te maken naar 'Kerk-in- Roeselare': dit is de meer ingeburgerde term voor de Pastorale Eenheid Heilige Clara en Franciscus. Juridisch omvat de vzw de parochies Heilig Hart, Heilige Godelieve, O.L.-Vrouw en Sint-Michiel. Pastoraal behoort ook De Bremstruik tot Kerk-in-Roeselare. Naast het groeien naar deze samenwerking, mee onder invloed van het terugvallend kerkbezoek én vooral het krimpend aantal actieve priesters, kwam vanaf 1 januari 2019 ook de pastorale coördinatie voor het decanaat Izegem onder de hoede van herder Renaat. Het nieuwe decanaat omvat 8 pastorale eenheden: de pastorale eenheid Sint-Germanus (met Ardooie, Beveren en Koolskamp), pastorale eenheid H. Clara en Franciscus of kortweg Kerk-in-Roeselare (Sint-Michiel, H. Hart, H. Godelieve, O.L.-Vrouw en De Bremstruik), pastorale eenheid St.-Crispijn (Emelgem, Izegem, Kachtem, Lendelede), pastorale eenheid Johannes XXIII Hooglede-Gits, pastorale eenheid St.-Anna Staden (Staden, Oostnieuwkerke, Westrozebeke), pastorale eenheid St.-Amandus (Ingelmunster), pastorale eenheid H. Vincent Rumbeke (Rumbeke, Zilverberg en Oekene) en de pastorale eenheid H. Damiaan Ledegem (St.-Eloois-Winkel, Rollegem-Kapelle en Ledegem).
Het hart van deken Renaat ligt evenwel niet ten diepste bij al die structurele veranderingen die nu eenmaal moesten gebeuren, maar wel bij de opdracht Blijde Boodschap - Evangelie! - te brengen binnen al deze parochiegemeenschappen. Daartoe is het op de eerste plaats belangrijk in te zetten op volwassenencatechese: zo gaat geregeld ook in Roeselare een 'Bijbels Leerhuis' door, waarin een bepaald Bijbelboek of -thema wordt toegelicht en waarrond dan wordt uitgewisseld: telkens zijn er twee mooie groepen deelnemers, één op Sint-Michiel, één op H. Godelieve. Het is belangrijk mensen te vormen in Bijbels geloofsverstaan! Inzetten op volwassenencatechese gebeurt ook naar aanleiding van de initiatiesacramenten: doopsel, eerste communie en vormsel: op de verschillende parochies stimuleert deken Renaat hiertoe mooie initiatieven! Naast volwassenencatechese vindt Renaat diaconie een belangrijke opdracht om het evangelie 'handen en voeten' te geven: de zorg voor kwetsbare mensen (in armoede, op de vlucht, uitgesloten …) krijgt gestalte in mooie projecten zoals De Kerit binnen De Bremstruik, het Mannahuis op Sint-Michiel, het Grachtje op H. Godelieve, St.-Vincentius in Beveren (Kapelhoek), het St.-Maartenshuis (Koolskamp), enz... naast de vele initiatieven gericht op ouderen en zieken in de strijd tegen toenemende vereenzaming. Een derde pijler om aan geloofsverkondiging te doen, is inzetten op cultuur: een paar jaar terug was daar het project 'Stilte', dit jaar het prachtig initiatief 'Eden'. Deze projecten bereiken ook mensen tot ver buiten de grenzen van Roeselare, die vaak minder kerkbetrokken zijn, maar wel via de schoonheid van allerlei vormen van kunst in contact komen met 'het Wonder': met een transcendente werkelijkheid, en met het christelijk zingevingskader.
De symboliek van de drieslag 'uittocht - doortocht - intocht' als rode draad doorheen de Bijbel (Exodus, Emmaüs, ...) is voor Renaat een beetje zijn 'dragende grond': je moet kunnen loslaten en op weg gaan, doorheen heel wat obstakels, om binnen te komen in een nieuwe toekomst voor ons christelijk geloofs- en kerkleven. Daarbij is het vertrouwen in Gods’ Geest die ook vandaag inspireert, de overtuiging dat Iemand hem draagt - altijd en onvoorwaardelijk - voor Renaat de kracht die hem gaande houdt: 'Ik voel mij in God geborgen!'
Dankjewel deken Renaat, en we hopen op nog mooie jaren van uw herderschap als 'onze deken'!
DeniseHoedt
