een spiegel op uitkijk

Jo Gisekin bracht haar jeugd door in Machelen aan de Leie en liet zich voor haar nieuwe dichtbundel inspireren door acht schilderijen van haar beroemde dorpsgenoot Roger Raveel, met wiens werk ze als het ware opgroeide. Aan de bundel zijn de zeven gedichten toegevoegd die ze in 1993 schreef bij de inwijding van de Raveelkapel in Machelen en die eerder verschenen onder de titel De religie van het leven. Deze dichtbundel is daarom tegelijkertijd een klein kunstalbum als hommage aan een groot kunstenaar.

Jo Gisekin (pseudoniem van Leentje Vandemeulebroecke) publiceerde een dozijn dichtbundels, met als laatste Dooitijd (2012, derde druk 2013) en De witte pauw (2014, gedichten bij foto's van Annouk Westerling, met Franse vertalingen door Frans de Haes). Haar werk werd vaak bekroond en gebloemleesd en een aantal gedichten van haar werd getoonzet door componisten als Ernest van der Eyken, Vic Nees en Wilfried Westerlinck. In 2008 verscheen over haar poëzie de essaybundel Zo, denk ik, wordt liefde weer nieuw, samengesteld en ingeleid door Cas Goossens.