Wat is dat toch met ons, de mens? We leven in een welvarend land, de innovaties vliegen ons om de oren, de medische wetenschap scheert nooit geziene toppen en onze levensverwachting breekt alle records. En toch… voelen we dat er iets scheelt. Want hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze oprecht gelukkig zijn?
Luc Van Gorp legt de vinger op de wonde. Als invloedrijke stem in de gezondheidszorg, maar evengoed als oud-Chiroleider, verpleegkundige, seminarist, theoloog, docent en ouder van vijf kinderen.
De wereld waarin we leven heeft de voorbije decennia een metamorfose ondergaan. De pijlers waarop onze samenleving steunde, zijn afgebrokkeld. En dat hebben de ‘klassieke instituten’ aan zichzelf te danken. Of het nu de politiek, het onderwijs, de kerk of – ja ook – de gezondheidszorg is, een voor een hebben ze zich overgegeven aan het neoliberale denken dat alles altijd beter, sneller en efficiënter moet. Het resultaat is navenant.
Maar er is ook hoop. Want de mens zelf is fundamenteel niet veranderd. Die streeft nog altijd naar een gezond, gelukkig en zinvol bestaan, maar weet dat er naast vreugde en plezier ook lijden en verdriet is. Dat gezondheid meer is dan niet ziek zijn. En dat de volmaakte samenleving een utopie is. Hoe kunnen we die mens herontdekken? Dit boek wil aanzetten tot een andere manier van denken, zodat we weer gewoon meer mens kunnen zijn en volop levenskwaliteit ervaren.
