Op 19 april 1943 springt een kind van elf jaar uit een rijdende trein.
Dit konvooi is het twintigste dat Mechelen verlaat en voert meer dan 1600 Joden naar Auschwitz. Dankzij de liefde van zijn moeder, de moed van verzetsstrijders en een reeks ongelooflijke toevalligheden, ontsnapt Simon Gronowski aan de dood. Zijn moeder en zus zullen nooit terugkeren.
Hij is vandaag 93 jaar oud en neemt als een van de laatste levende getuigen van de Holocaust opnieuw de pen op. Niet om een gruwelijk verhaal te vertellen, maar om de vrede, verdraagzaamheid, rechtvaardigheid en democratie te verdedigen. En om eraan te herinneren dat vergiffenis, zelfs van het onvergeeflijke, soms mogelijk is.
