Hoe is het zover kunnen komen? Dat is de vraag die ik me steeds weer stel wanneer ik word geconfronteerd met de griezelige woelingen van deze eeuw. Wat is er fout gegaan? Hebben we een navigatiefout gemaakt? Hadden we die zaken kunnen omzeilen? En vooral: hebben we nog de gelegenheid een betere, nieuwe koers te kiezen?
Al meer dan een halve eeuw reist Amin Maalouf de wereld rond en geeft hij zijn ogen de kost. Hij groeide op in de wereldse en welvarende steden Beiroet en Caïro, en zag hoe die steeds meer in de greep kwamen van oorlog en geweld. Hij was in Saigon aan het einde van de Vietnamoorlog, en in Teheran toen de Islamitische Republiek werd uitgeroepen. In dit krachtige en veelomvattende boek treedt hij op als geëngageerd toeschouwer en denker, als iemand die zijn eigen, persoonlijke ervaringen koppelt aan reflecties over een steeds veranderende wereld.
Vandaag staan we, vreest hij, op de drempel van een wereldwijde schipbreuk, die alle domeinen van de beschaving treft. Amerika, hoewel nog steeds de enige supermacht, verliest elke morele geloofwaardigheid. Europa, dat de rest van de mensheid het meest ambitieuze en troostende project van de afgelopen eeuw voorspiegelde, valt uiteen. De Arabisch-islamitische wereld zinkt weg in een diepe crisis die haar bevolking in wanhoop stort, met rampzalige gevolgen voor de hele planeet. China, India en Rusland trekken met meer ambities dan moraal het wereldtoneel op, waar steeds vaker de wet van de sterkste geldt. Een nieuwe wapenwedloop lijkt onvermijdelijk. Om nog maar te zwijgen van de ernstige bedreigingen op het vlak van klimaat, milieu en gezondheid waar de planeet mee wordt geconfronteerd en die alleen kunnen worden aangepakt door middel van wereldwijde solidariteit. En laat het daar nu net aan ontbreken.
Het is hoog tijd, vindt Maalouf, dat de mensheid zich de juiste vragen stelt, en er een antwoord op probeert te formuleren.
