Heb je ook al de adventskrans van zolder gehaald en er vier nieuwe rode kaarsen in gestoken? Eigenlijk moeten er drie paarse en één roze kaars in. Waarom? Dat zou één van de vragen uit De Slimste Mens kunnen zijn. Zoek het maar op in Wikipedia: ‘Tijdens de adventsperiode wordt in kerken gebruikgemaakt van de liturgische kleur paars, de kleur van boete en inkeer. Op de derde zondag van de advent, zondag Gaudete, kan de kleurroze gebruikt worden om het feestelijke karakter van deze zondag weer te geven.’ Wikipedia leert ons ook over de herkomst van de naam Advent (van het Latijn ‘adventus’, wat ‘komst’ betekent) of over het begin (altijd op de eerste zondag na 26 november en bij oosters-orthodoxe kerken een week eerder en strikt 40 dagen) of over de geschiedenis van de Advent die teruggaat naar de zesde eeuw en ook een vastentijd inhield.
Adventskalender
In sommige landen houdt men een adventskalender bij die start op 1 december. Iedere dag wordt een luikje geopend waarachter een snoepje of een prulletje speelgoed verborgen zit. Jaren geleden kocht ik in de abdij van Maria Laach aan de Duitse Moezel een adventskalender met zakjes kruidenthee. Dat gaf iedere dag een warm, verrassend en nieuw gevoel.
Bij ons kennen we meer de traditie van de vier kaarsen aansteken op de vier zondagen vóór Kerstdag. Rode kaarsen! En elk jaar verschieten dat er alweer een week voorbij is, wat ook de bedoeling is. Zo geraken we vlugger door die donkere dagen en komt het feest van het Licht, Kerstmis, vlugger nabij.
Ieder experiment om ons te doen aftellen is goed.
Sinterklaas moet zich weren om niet vergeten te geraken in deze aftelsom. Hij brengt nochtans ook sterretjes in kinderogen. Want we zoeken graag warmte op, gezelligheid, sfeer. Wat gaat er boven het voorlezen uit een kerstboek voor je (klein)kinderen, knus bij elkaar onder een dekentje, net voor het slapengaan? Kusje erbij en toedekken. “Tot morgen, schatje”. Maar ook volwassenen hebben nood aan een verstrooiing in deze donkere tijden, zeker nu we weeral ontzegd dreigen te worden van normale menselijke contacten. Dan denk ik terug aan het verhaal van Jozef en Maria: feestvreugde om de geboorte van een kind in een stal, tussen os en ezel, geen plaats in de herberg… Het echte verhaal doet er niet toe… Er zijn tegenwoordig genoeg mensen die verder moeten met ontbering en geen plaats vinden om te leven in warmte en gezelligheid. Voor hen bidden helpt, hen helpen nog meer…
En dus komt Kerstmis eraan, zoals ieder jaar.
We kijken er hoopvol naar uit, iedere dag opnieuw, met of zonder kaarsje, met of zonder snoepje of prulletje speelgoed. We weten dat in de dode natuur nieuw leven groeit, dat licht sterker is dan duisternis, dat we geen angst moeten hebben voor wat komen gaat en dat we hoopvol mogen uitkijken naar het Kerstfeest! We geloven erin met open geest, zonder angst.
We wensen jullie een fijne Adventstijd toe!
Ignace Walckiers
