DE LOKALE GEMEENSCHAPPEN VAN DE PASTORALE EENHEID
Een kennismaking met de Lokale Pastorale Ploeg van Sint-Amandus
Jullie konden in nummer vier al kennismaken met de Lokale Pastorale Ploeg van Sint-Jozef. Vandaag zijn de mensen van de Sint-Amandusparochie te Bavikhove aan de beurt. Ik woonde een vergadering bij in de pastorie en wist me er zeer welkom. Het werd een gemoedelijke babbel, met herinneringen ophalen uit het verleden. Rond de tafel zaten Erna, Lies Eric,Bea, Marc, Lucrèce, Monique en Johan, Pastoor Marc en diaken Piet. John was verontschuldigd. Pastoor Marc moest vertrekken voor een rouwgesprek en Piet handelde ondertussen één en ander af rond eerste communie.
Het is geen interview op zich geworden, maar een weergave van de spontane onderlinge babbel die ontstond. Toen ik het doel uitlegde van het artikel, werd nogal vlug gezegd dat dit niet op de eerste pagina hoefde. Maar
Wanneer zijn jullie begonnen?
Er is hier al een lange cultuur van een groepje mensen dat meewerkt met de priesters. Eigenlijk is het begonnen met de opstart van een catechesewerking onder pastoor Houttekiet. Al was er ook enige schrik van de priesters dat de leken zich teveel zouden bemoeien met de kerk zonder de pastoor daarin te kennen.
Maar een echte parochieraad was het met pastoor Frans Huyghe. We volgden de vorming in 1975. Eric en Erna waren er van de eerste dag al bij, samen ook met wijlen dr. Vuylsteke.
Hoe is het team verder gegroeid?
‘Het groeien was een proces van vallen en opstaan, afhankelijk van de pastoor die er was. De ene persoon stond al opener voor samenwerken dan de ander. In het begin was er een kerngroepje die de agenda en de vergadering voorbereidde. Dat was makkelijker werken dan voor de gehele groep. Later werd er een team opgericht, dat samen met de pastoor beslissingen nam. Op het laatst, voor pastoor Marc kwam, was het vuur en enthousiasme wat weg. We kunnen wel zeggen dat pastoor Marc het team nieuw leven heeft ingeblazen. Hij heeft ook actief meegezocht naar mensen om de Lokale Ploeg die we nu geworden zijn te versterken.’
Wat is de taak van de lokale ploeg volgens jullie?
‘Eigenlijk is de pastoor de herder die zorgt voor zijn schapen. Maar een echte schaapsherder heeft bordercollie’s nodig om voor zijn schapen te kunnen zorgen, om zijn kudde samen te houden. Eigenlijk zijn wij een beetje die honden. We moeten mee helpen zorgen voor de kudde.
We brengen ideeën aan, kijken samen of die haalbaar zijn en elk helpt naar eigen vermogen.
Hoe zien jullie de toekomst?
We moeten proberen verder te doen, misschien ook nog iets nieuws doen. We willen de parochie toch op de kaart houden.
Wat de nabije toekomst zal brengen, weten we natuurlijk niet. Wat als pastoor Marc op pensioen gaat? Komt er een nieuwe priester? Dat weten we nog niet. Het zal sowieso anders zijn.
Een priester is noodzakelijk om eucharistie te kunnen vieren. Maar tijdens gans de coronapandemie hebben we ook ontdekt dat er via Radio Maria ook de kans is om dagelijks de mis te volgen. Het is niet hetzelfde, maar kan een aanvulling zijn.
Het is belangrijk dat we als medewerkers zelf ook voeding krijgen. En dat kan op verschillende manier. We kunnen ook nog op andere manieren samen vieren. Wat we ook als positief ervaren, is het beurtsysteem wat betreft predikatie. Eens de visie, de invalshoek van een andere predikant horen kan zeer boeiend zijn. Belangrijk is vooral het gevoel betrokken te zijn en te blijven. Daarom moeten we als gemeenschap proberen samen te blijven.
Door verder te doen geven we ook een duidelijk teken van hoop.
En door de jaren heen is er binnen deze groep eigenlijk een soort vriendschap ontstaan. Het is de eerste keer sinds lange tijd dat we terug samen zijn, en dat doet deugd.
Bedankt ploeg voor de babbel en het lekker stukje taart, maar vooral voor jullie gedrevenheid en plaatselijke inzet.
Véronique De Wijze
