GODSDIENSTVRIJHEID: EEN LUXE IN ONS LAND
Toeval, of toch niet? Toen ik ergens las dat op 22 augustus de slachtoffers van religieus geweld herdacht worden, was er een Pakistaanse priester te gast in onze parochie. Meteen was mijn interesse gewekt de religie in dat land eens van naderbij te bekijken.
Pakistan is het enige land dat gecreëerd is in naam van de islam nadat in 1947 de Britten India verlieten. De officiële naam is Islamitische Republiek Pakistan, de islam is er de staatsreligie.
Enkele cijfers
Het land heeft ongeveer 29 maal de oppervlakte van België en telt bijna 225 miljoen inwoners. Circa 83% van de bevolking behoort tot de Soennitische islam, er zijn ook minderheden aan lokale islamieten, die door de eerste groep niet als ‘echte moslims’ beschouwd worden. Ongeveer 1,6% zijn hindoes en het aantal christenen is bijna even groot. Alle minderheden trachten in hun relatie tot de grootste groep hun religieuze overtuiging hierin niet te betrekken.
Intolerantie jegens christenen zit diep in Pakistan
Christenen, ondanks het feit dat ze geen enkele bedreiging vormen, zijn tweederangsburgers en worden gediscrimineerd op de arbeidsmarkt. Ze hebben enkel toegang tot de laagste en akeligste beroepen. De meesten zijn landarbeiders. Ze hebben geen rechten, hun getuigenissen en verklaringen zijn waardeloos, bij arrestaties worden ze niet eens gehoord. In de steenbakkerijen werken ook jonge kinderen om te trachten hun ouders uit de armoede te helpen, want die is er veel. De grote landeigenaars (moslims) hebben zelfs hun eigen kerkers en gevangenissen. In verband met de blasfemiewet (wet op godslastering) is de beschuldiging vrijwel altijd ongegrond. Desondanks worden regelmatig beschuldigden vervolgd, opgesloten gedurende jaren en een behoorlijk aantal zelfs vermoord! Relaties tussen een christen jongen en een jonge moslima zijn een zeer zware belediging voor de dierbaren van het meisje en leiden tot steun en strijdlust van de grote moslimgroep. In zo’n geval is heel de omgeving van de jongen schuldig, krijgen de christenen in dat dorp soms verbod nog iets te kopen in de plaatselijke winkels en zien ze zich verplicht elders asiel te zoeken bij familie.
Huiveringwekkende artikels in de pers
‘Onder bedreigingen alle kerstvieringen afgelast’ 2009
‘Bij zware overstromingen christenen achtergesteld bij hulpverlening’ 2010
‘Grootste aanslag ooit op christelijke minderheid’. Bij bomaanslag in stad Peshawar op een bijeenkomst van christenen vielen 75 doden en 200 gewonden. 2013
‘Zelfmoordaanslag door Taliban in stad Lahore’ waar de meeste christenen wonen, kost het leven aan 70 mensen vooral vrouwen en kinderen, honderden raakten gewond. 2016
‘ In ziekenhuizen geen beschermende kleding voor christelijke medewerkers op corona-afdeling’. Ze worden gezien als vervangbaar! 2019
Op internet bij ‘OpenDoors’ lees ik: Volgens de sharia (islamitische wetgeving) erft een kind zijn godsdienstige identiteit van de vader. Moslimvrouwen zijn verplicht te trouwen met een moslimman. Tegelijkertijd worden moslimmannen aangemoedigd ook met niet-islamitische vrouwen te huwen. Dit leidt er toe dat de nazaten als moslims door het leven zullen gaan. Ieder jaar worden minstens 1000 Pakistaanse meisjes gedwongen te trouwen met een moslim. Velen van hen worden hiervoor zelfs eerst ontvoerd, 70% van die meisjes zijn christen, 30% hindoe!
Moed en hoop
De christenen in Pakistan verenigen zich bij voorkeur in kleine groepen, dat is veiliger. Ze belijden hun geloof en gaan naar de kerk, ondanks de kans dat ze tijdens de viering worden aangevallen! Maar openlijke kerken en katholieke scholen zijn er, wat in buurland Afghanistan ondenkbaar is. Die staan als 1ste op de ranglijst van christenvervolging, Pakistan bevindt zich op plaats 5. Soms wordt een kerk tijdens een eredienst beveiligd door één of een paar gewapende militairen. Veel hangt af van de plaatselijke politiecommandant. De priesters en de zusters willen er zijn voor alle mensen, ongeacht de sociale klasse en hen helpen zoveel ze kunnen want naar het beeld van God bezit ieder menselijk individu de waardigheid om geen ding te zijn maar iemand! De geestelijken in Pakistan streven dagelijks naar evenwicht en gaan met iedereen respectvol om.
Wat opvalt is het zelfvertrouwen en de moed die de christenen aan de dag leggen, zij blijven de gevaren trotseren. Zij redeneren als volgt: Wij laten ons niet in een hoekje duwen want wij horen bij Jezus! Hun moed komt van Hierboven! De priesters putten hun kracht uit het evangelie, o.a. Blijf in mij en ik blijf in u, Johannes 15:4.
Wereldwijd lijden 360 miljoen christenen onder ‘zeer zware’ tot ‘extreme vervolging’, met andere woorden 1 op 7 kan zijn geloof niet in vrijheid beleven.
Beseffen we wel hoe gelukkig wij zijn dat wij dat wel kunnen?
Laat ons in ons gebed aan alle christenen denken die het moeilijk hebben!
Michèle Westelinck
