Dit schrijven is naar aanleiding van “de dag van de jeugdbeweging” op 21 oktober.
Ward Demyttenaere nam in 2012 de taak op zich als volwassen begeleider van de chiro te Hulste. Een volwassen begeleider is iemand die wat ouder is en die niet op zondag verantwoordelijk is voor een afdeling als leider. Hij is er zoveel mogelijk bij als de leidingsploeg bijeenkomt om zaken te regelen. Hij is het die naast de groepsleiding een vaste waarde is om raad te geven en om te helpen. De kinderen van Ward zijn intussen jongeren geworden. En in de komende jaren zouden zij ook al leiding kunnen worden. Ward vond het verstandig om tegen dan de beslissing te nemen om de fakkel van volwassen begeleider door te geven. Op het bivak zei hij dit ook tegen de leiding en de keukenploeg, en al vlug waren er twee kandidaten. Frederik en Michiel waren mee als keukenploeg en zagen dit wel samen zitten. Frederik is huisarts, Michiel is onderhoudstechnieker-elektricien. Naar aanleiding van die wissel had ik een gesprek met ze. Michiel is 6 jaar leider geweest en was al voor de tweede keer mee als keukenploeg. Hij is daarvoor ook vele jaren lid geweest. Hij zag het niet zitten om alleen die taak te dragen. Hij zat nog wat te dicht bij de ploeg en voelde zich nog wat te jong. Er was nog leiding in de ploeg waarmee hij samen leider was geweest. Zouden zij dit wel zien zitten als hij nu die andere rol zou opnemen? Daarnaast had hij van een aantal van de andere leiding ooit leider geweest. Hij is het hen dan ook gaan vragen: “Vinden jullie dit goed dat ik volwassen begeleider wordt?”. “Graag.” Frederik had in de beginjaren van de Sprokkels enkele jaren als jongen de chiro meegemaakt en kan nog vertellen van die eerste kampen. Zijn ervaring met de chiro herstartte 5 jaar geleden als papa die zijn oudste kind naar de chiro zond. Intussen zijn de drie kinderen al de chiro goed gewoon. Zijn vrouw Hanne ging in ’20 voor de eerste keer mee om te koken op bivak. Frederik kwam toen een paar dagen achter. Het laatste kamp te Ranst kon Frederik grotendeels meemaken. En zo zie je op de foto Michiel en Frederik samen patatten jassen. Frederik is nog leiding geweest op Kazoukampen maar rekent dan meer op de jarenlange band die Michiel heeft met de groep. Samen worden ze een goede tandem, elk met hun eigen talenten. Op vrijdagavond zullen ze zo vaak mogelijk deelnemen aan de leidingskring. Daar kiezen ze voor ook al is hun werk niet altijd zomaar af te bakenen. Michiel zit geregeld in het buitenland voor zijn werk en Frederik heeft als huisarts ook een nogal drukke agenda. Als ik Frederik vroeg hoe hij dit zal combineren was het antwoord: “De chiro: dat is mijn hobby”. Ik vroeg aan elk van hen wat voor hen de grootste uitdaging was bij dit engagement: Frederik: “De jeugd hun de kans geven om zich te ontplooien en op hun manier hun verantwoordelijkheid te laten dragen. Mee raad te geven maar vooral hen bevestigen in wat ze doen. Zij zijn de leiding, ik kan alleen maar wat ondersteunen.” Michiel: “de leiding ondersteunen dat ze op zondag graag voor hun leden zorgen en dat ze werk maken van mooie spelletjesnamiddagen.” Er zijn nog wat veranderingen gebeurd in de groep: Zo heeft ook Jeannine Duvillier vorig jaar na 20 jaar inzet de administratie van de ploeg doorgegeven aan Charlotte Dejonckheere. En in nood zal ook Hanne, de vrouw van Frederik, helpen zoeken naar mogelijke bivakplaatsen. De leiding zal wel verder zelf zoeken en op verkenning gaan. Na het bivak bleven er nog 12 leiding over voor de 6 afdelingen, maar intussen zijn ze terug met 16 zodat er terug voldoende leiding is. Vorige week waren er al 101 leden ingeschreven zonder de leiding. De groep is sinds enkele jaren weer een grote groep geworden. Nu vrijdag 14 oktober gaat in hun heem te Hulste de spaghettiavond door. En zo is het werkjaar alweer op volle toeren bezig.
Proficiat aan de 101 dalmatiërs en hun leiding. Dank aan Ward en Jeannine voor jullie lange engagement. Het ga jullie goed met je nieuwe engagement: Charlotte, Frederik en Michiel. Wilfried
