We kunnen ons het kerkelijke landschap niet meer zonder parochie-assistenten voorstellen. Zij geven de Kerk meer kleur, ze zorgen voor verjonging én ze geven de Kerk een vrouwelijker gezicht. Zij bekleden een ambt in de Kerk dat niet gebaseerd is op een wijding zoals je dat wel hebt bij het ambt van priester of diaken. In hun ervaring hebben zij daardoor dikwijls een bemiddelende functie tussen de vele gelovigen en de priesters of diakens. In Harelbeke duurde de zoektocht naar een nieuwe parochie-assistent ruim 2 jaar. Het werd Christine Quaghebeur. Haar passie is anderen coachen, kennis delen, creatief zijn en out-of-the-box denken. Haar methode: observeren en analyseren. Althans, zo staat het op haar sociale media. Met ingang van 1 juli 2023 werd ze benoemd tot parochie-assistent in de Pastorale Eenheid De Jordaan Harelbeke. Hoog tijd om kennis met haar te maken.
Zou het kunnen dat ik nooit eerder van je gehoord heb?
Christine: ‘Dat zou zeker kunnen. Ik ben geboren en getogen in Kuurne. Ik woon er al meer dan 50 jaar op hetzelfde adres. Ik ben er gehuwd met Jan Sergeant en we hebben thuis twee pubers lopen. We zijn beiden in het plaatselijk bestuur van het Davidsfonds. Ik ben dus een echt ‘Kuurns ezeltje’. Toch was Harelbeke nooit veraf. Al van kindsbeen af kwam ik naar de markt en nog steeds doe ik dikwijls de boodschappen in Harelbeke. De kinderen zijn in Harelbeke bij een onthaalmoeder geweest. Veel mensen in Kuurne waarmee ik connecties heb, hebben Harelbeekse roots.
Had je een speciale band met het kerkgebeuren?
‘Afgezien van het feit dat ik kerkganger ben, eigenlijk niet. Vóór mijn huwelijk was ik actief in de jongerenwerkgroep Accent van het CMBV. Daar heb ik nog abdijweekends georganiseerd. Dat was meedoen met de paters of zusters, en dan de vrije momenten invullen met een specifiek programma (gregoriaanse gezangen, een wandeling, een spreker van de abdij,…). Maar mijn beide kinderen hadden tot voor kort een grotere kerkbetrokkenheid dan ik. De oudste is lang acoliet geweest en de jongste is het nog steeds. Die is nu mee naar de Wereldjongerendagen in Lissabon. Zelf ben ik na mijn studies aan de Hantal in de banksector terechtgekomen. Eerst in Roeselare op de marketingafdeling en later in Leuven en Gent in de afdeling Kredieten aan Ondernemingen. Dat is dus een heel andere omgeving’.
Hoe ben je dan bij ons terechtgekomen?
‘De banksector heeft de laatste jaren veel reorganisaties gekend. Er werd behoorlijk afgeslankt, geautomatiseerd en gedigitaliseerd. Er werd geoutsourcet naar binnen- en buitenland. En op een bepaald moment kwam men mij zeggen dat er voor mij in de bank geen werk meer was. Dat kwam hard binnen, zeker nadat ik er 30 jaar aan de slag was. Maar dat gaf me de gelegenheid om vrijwilligerswerk op te nemen. En zo kwam ik terecht op het parochiaal secretariaat van Kuurne, waar ze iemand zochten voor het onthaal en de administratie. Vermits ik heel wat ervaring had op administratief vlak waren ze daar heel tevreden. Voor mij ging een nieuwe wereld open. Op het secretariaat kwam ik in contact met veel mensen en er was appreciatie voor wat ik deed. Die warmte, dat kende ik niet. Karen Devroe (parochie-assistente in Kuurne) wist dat ik werk wilde maken om te solliciteren. Op een dag kwam ze met de tip: ‘De taak van parochie-assistent, heb je daar nog niet aan gedacht? In Harelbeke zoeken ze iemand’. Zo hebben ze mij in Kuurne op het idee gebracht. Het toeval wil dat ik ook Véronique De Wijze kende omdat die vroeger eveneens in Hantal gestudeerd heeft. Het contact was dus snel gelegd’.
Hoe zwaar viel het afscheid van het parochiewerk in Kuurne?
‘Ik doe dat werk eigenlijk nog altijd. Het is vrijwilligerswerk en als het een beetje mogelijk is, zou ik dat trachten verder te zetten. Dat geeft nog een band’.
Hoe zie je de invulling van jouw taak in Harelbeke?
‘Mijn taak zal vooral liggen in het ondersteunen van vormsel en eerste communie, lokale ploegen en Team. Er is een takenpakket opgegeven en na 6 maanden wordt geëvalueerd wat eventueel moet bijgestuurd worden. Nu is het nog een beetje een kalme periode door de vakantie, maar dat is goed om mij wat in te werken. Ik kan al de agenda leren kennen, alsook het administratieve luik dat achter het veldwerk zit. Uiteindelijk is het de bedoeling dat ik samen met Véronique, Ewa, Nico en priester Ettien een goed werkend team vorm. Dat er een goede samenwerking is en dat het kerkgebeuren in de 6 gemeenschappen vlot verloopt. Op pastoraal en liturgisch vlak ben ik uiteraard nog een beetje groen hé. Maar er is een driejarige opleiding voorzien in Brugge, mét examens. Er wachten mij een aantal cursussen om de taak beter op te nemen. Daar ben ik wel blij mee, want ik kom uit een totaal andere sector en ik wil natuurlijk niets verkeerd doen. Het eerste jaar zal wellicht nog wat meelopen zijn. Het zal ingroeien zijn en ondertussen zien wat mij goed en minder goed ligt. Gelukkig kan ik ook op Coördinator Véronique terugvallen als ik met vragen zit’.
Dankjewel, Christine, voor de fijne babbel. Ik wens je alle goeds toe in jouw werk hier in onze Pastorale Eenheid.
Lieven Defour
