Woorden volstaan niet
Vorige week hoorden we in de lezing uit Johannes dat velen in Jezus gingen geloven.
Niet iedereen echter durfde daarvoor uitkomen en zeker niet de Farizeeër Nikodemus, die tot de leidende joodse kringen behoorde.
Hij ging dan ook ‘ s nachts naar Jezus toe zodat niemand zou weten dat hij bij de leraar uit Nazareth geweest was.
Als je ’s nachts naar iemand toe gaat, is dat wel niet om over koetjes en kalfjes te praten, we verwachten een diepgaand ge-sprek en dat komt er ook.
Eerst gaat het over de mens die moet herboren worden, Nikodemus heeft het niet gemakkelijk om alles te begrijpen wat Jezus zegt, er komen al vlug misverstanden.
In de passage van vandaag gaat het over de Mensenzoon, Jezus zelf. Jezus vergelijkt hem met Mozes, de grootste van de profeten die in de woestijn een bronzen slang oprichtte. Daar moesten de joden naar opkijken om genezen te worden van de slangenbeten waarmee zij gestraft waren.
Dat gebeurde ook, zo moet de Mensenzoon ook door mensen omhoog geheven worden, zodat iedereen naar Hem kan opkijken om eeuwig leven te verwerven.
Wie goed luistert ontdekt hier reeds een allusie aan het kruis waaraan Jezus zal omhoog geheven worden.
Dan wordt een diepe boodschap uitgesproken over wie Jezus is: ‘Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gezonden, opdat al wie in Hem gelooft niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben.’
Het is eigenlijk heel veel om ineens te verwerken, Jezus is de Zoon van God, door Hem kunnen de mensen eeuwig leven verwerven, eeuwig leven, dat begint nu en duurt altijd verder.
Het is een gelukkig leven, leven dicht bij God. >
Het is een boodschap van heil en geluk, Jezus leidt ons het ware leven binnen. Hij is helemaal niet gekomen als een strenge rechter om mensen te veroordelen, maar als een bron van leven voorgoed.
Dat geldt voor wie Jezus aanvaardt en in Hem gelooft, wie niet in Hem gelooft veroordeelt in feite zichzelf door niet de grote kans van zijn leven te grijpen en niet te geloven in de naam van de Zoon van God.
Bij Johannes zijn we niet gewoon gemakkelijke kost te vinden en vandaag is het niet anders.
Het oordeel bestaat hierin, het licht is in de wereld gekomen maar de mensen willen het niet aanvaarden, in dat licht immers komt heel duidelijk naar voren dat hun daden slecht zijn.
Het wordt algauw duidelijk waarom ook vandaag zoveel mensen niet gesteld zijn op het licht van Jezus, want daarin zien ze hoezeer hun leven onder de norm blijft. Vandaag laten de mensen hun leven liever belichten door de sociale media en dat geeft een heel ander zicht op de werkelijkheid.
Je kunt er in zien wat je graag ziet en luisteren naar de profeten, de influ-encers die je zelf kiest.
Dat is alvast veel aantrekkelijker.
Wie het kwaad doet, komt niet tot het licht, hij wil helemaal niet dat zijn daden belicht worden.
Ook dat zijn mensen van de nacht, maar dan wel met een heel andere bedoeling.
En dan volgt een merkwaardige uitdrukking: ‘Wie de waarheid doet, komt naar het licht.’
Als wij het over de waarheid hebben, denken we eerder aan spreken, de zaken zeggen zoals ze zijn.
Voor Jezus is de waarheid echter iets dat je moet doen.
Dat blijkt zo vaak uit de vele steun-betuigingen die we horen voor mensen in nood en de vele beloften die daarbij gedaan worden.
Politieke leiders zijn er echte meesters in: woorden in overvloed, maar de daden laten op zich wachten.
Voor Jezus is het duidelijk: woorden, hoe mooi ze ook zijn, zijn onvoldoende, er moeten daden bij te pas komen.
Pas dan wordt duidelijk dat alles steunt op God.
Ook in de kerk worden vele woorden gesproken, mooie, overtuigde woorden.
De vasten is er om er ons aan te herinneren dat woorden alleen niet voldoende zijn, er is nood aan daden, aan veel daden, aan Broederlijk Delen.
Luc De Baene
