Sterven om te leven
Het evangelie van Johannes voor de vijfde vastenzondag brengt ons diepgaande beschouwingen, het is zeker geen dagelijkse kost.
We zijn in de dagen rond het Paasfeest, Jezus heeft zijn intrede in Jeruzalem gedaan, er is bij het volk veel belangstelling voor Hem, ook omwille van de opwekking van Lazarus.
Het ongenoegen bij de Farizeeën is zeer groot.
Bij de vele pelgrims in Jeruzalem waren er ook Grieken, dat waren geen joden maar ze sympathiseerden wel met het jodendom en werden ‘Godvrezenden’ genoemd. Ook die hebben belangstelling voor Jezus en zouden graag nader kennis met Hem maken.
Zij wenden zich tot Philippus uit Betsaïda, daarmee zijn ze aan het goede adres want Philippus was één der eersten die in Jezus de Messias hadden erkend.
Philippus gaat dit bespreken met Andreas en samen leggen ze de zaak aan Jezus voor.
Jezus staat positief tegenover de vraag maar eigenaardig genoeg horen we niet dat Hij hen ontmoet, wel dat Hij uitleg geeft over de betekenis van hun vraag en van het huidige ogenblik.
‘Het uur is gekomen dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt.‘
Heerlijkheid past bij de Messias, de gezondene van God, dat is goed te begrijpen voor de toehoorders.
Maar de manier waarop die heerlijkheid bereikt zal worden is minder vanzelfsprekend, Jezus gebruikt er een beeld uit de natuur voor: ‘Als de graankorrel niet in de aarde valt, blijft hij alleen, maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort’.
Sterven is wat eerst moet gebeuren voor er sprake kan zijn van heerlijkheid en dat is helemaal niet wat men verwacht van de Messias, men denkt eerder aan geluk, overwinning, heersen.
Maar om die goede vruchten voort te brengen moet de Mensenzoon eerst sterven.
Wij zijn hier in dezelfde sfeer als die van de lijdensvoorspellingen die de leerlingen tot onbegrip en verzet brachten.
Maar de ‘wet van de graankorrel’ geldt ook voor wie Jezus wil volgen, ook die moet bereid zijn zijn leven te verliezen.
Jezus gebruikt straffe oosterse taal, men moet zijn eigen leven haten, pas dan zal men het bewaren voor het eeuwig leven.
Het klinkt hard, maar we hebben het nog gehoord: de dienaar staat niet boven zijn meester.
Jezus volgen betekent ook Hem volgen in zijn lijden, het is geen vrijblijvende keuze.
Het is kort voor zijn dood dat Jezus dit zegt en aan zijn leerlingen leert wat hun te wachten kan staan.
De dienaar die dezelfde weg gaat als Jezus, zal ook mogen delen in zijn heerlijkheid. Dat hebben de apostelen en de talloze christelijke martelaren goed begrepen en er met hun leven en sterven op geantwoord.
Vergeten we niet dat ook vandaag vele christenen sterven voor hun geloof.
Jezus is ontroerd, we zitten in dezelfde sfeer als tijdens zijn doodstrijd in de Olijfhof. ‘Vader indien het mogelijk is laat deze kelk aan Mij voorbijgaan’.
Deze gedachte komt even bij Jezus op: ‘Vader, red Mij uit dit uur’.
Maar de Heer verdrijft onmiddellijk de gedachte om zijn lijden uit de weg te gaan. Dat Hij zou lijden en sterven was vanaf het begin meegerekend.
Jezus ziet dit niet als een noodlot, maar als een middel om eer te brengen aan zijn Va-er. ‘Vader, verheerlijk uw naam.’
Zoals op andere plaatsen in de evangelies klinkt er plots een stem uit de hemel: ‘Ik heb hem verheerlijkt en zal hem wederom verheerlijken.’
Hemelse stemmen zijn moeilijk te horen en nog moeilijker te interpreteren, het volk dat staat te luisteren zegt gewoon dat het een donderslag is, niets bijzonders, zeker geen hemelse boodschap.
Anderen denken toch dat het iets met God te maken heeft: ‘Een engel heeft tot Hem gesproken’.
Jezus geeft de ware betekenis: die stem was er omwille van jullie, want jullie zijn het die nog tot geloof moeten komen, jullie hebben nog een hele weg af te leggen.
Jezus legt uit dat zijn lijden en dood een diepe betekenis zullen hebben, zij vormen een oordeel over de wereld, door zijn liefdevolle gave zal de bron van alle kwaad, de vorst van deze wereld buiten geworpen worden.
Uiteindelijk wordt alles goed.
Maar eerst zal Jezus lijden en sterven, we horen weer de term ‘van de aarde omhoog geheven worden’ als omschrijving van zijn kruisdood.
Maar dan zal Hij alle mensen tot zich trekken, zoals van de Messias verwacht wordt.
Het is geen gemakkelijk evangelie om te begrijpen, nog veel moeilijker is het om het ook in de praktijk te brengen, te aanvaarden dat ook wij met veel lijden te maken hebben. Maar als we dit aanvaarden en beleven zoals de Heer het deed, dan wordt dit een sterven om te verrijzen, dan wordt het ook voor ons Pasen.
Luc De Baene
