Nieuw leven!
Pasen vieren we in de lente en dat is geen toeval!
Want wat bedoeld wordt met opstaan tot nieuw leven zien we rondom ons gebeuren in de natuur en bij mensen.
Na de winter met vele grijze, donkere en natte dagen doet het deugd om volop te genieten van het licht en de eerste warmte van de zon. Aan de bomen verschijnen de eerste blaadjes, de voorjaarsbloemen staan in volle bloei en de dieren zijn in volle bedrijvigheid om nieuw leven te baren.
En ook mensen krijgen terug wat meer energie waardoor het leven net iets makkelijker verloopt.
Wanneer in onze cultuur mensen Pasen vieren, dan viert men vooral de lente en het nieuwe leven dat dit met zich meebrengt.
Maar voor christenen is er meer aan de hand.
We vieren de opstanding en de verrijzenis van Jezus en vernieuwen onze doopbeloften.
We worden eraan herinnerd dat we gelovige mensen zijn.
Door het doopsel zijn we immers een leerling geworden van Jezus.
In zijn voetspoor willen we getuigen van de Blijde Boodschap en ons verzetten tegen elke vorm van kwaad.
Net zoals we in de dagen voor Pasen de laatste weg van Jezus – van zijn intrede in Jeruzalem tot aan de neerlegging van zijn dode lichaam in het graf – samen zijn gegaan, zo willen we met Pasen met Hem opstaan uit de dood.
Met overgrote vreugde spreken we uit dat God Hem voor altijd heeft opgenomen in zijn liefde en vrede.
En we belijden dat God ons dag na dag nieuw leven schenkt. Want de God in wij geloven is geen god van doden, maar van levenden.
Pasen vieren doen we dus niet éénmaal per jaar.
Elke dag opnieuw mogen we als paasmens leven vanuit het diepe geloof dat God ons bemint.
Hij laat ons nooit los!
Hij blijft ons nabij door zijn Heilige Geest.
De Geest die ons krachtig en tegelijk soepel maakt om los te komen van de negatieve machten en krachten die ons gevangen kunnen houden.
De Geest wekt in ons de hoop dat – ondanks alles wat we doormaken aan ziekte en lijden – Gods liefde nooit eindigt.
Zelfs in een toestand van duisternis en dood, brengt Hij liefde en leven!
Die blijde boodschap klinkt door in het lied ‘Licht dat ons aanstoot in de morgen’.
Alhoewel Huub Oosterhuis bij het schrijven van dit lied de viering van Kerstmis in gedachten had, beschouw ik het lied als een paaslied.
Het vroege licht van de paasmorgen verlicht ons en stelt ons in staat om zelf licht te zijn zoals Jezus licht voor de wereld werd.
En dit licht verdrijft alles wat niet op het licht geijkt is.
Dat wij al zingend en biddend mogen groeien in dit geloof; dat wij het visioen van vrede, leven en liefde levend houden.
Zalig Pasen!
Pastoor Bart
Licht dat ons aanstoot
Licht dat ons aanstoot in de morgen,
voortijdig licht waarin we staan.
Koud, één voor één en ongeborgen,
licht overdek mij, vuur mij aan.
Dat ik niet uitval, dat wij allen,
zo zwaar en droevig als we zijn,
niet uit elkaars genade vallen
en doelloos en onvindbaar zijn.
Licht van mijn stad, de stedehouder,
aanhoudend licht dat overwint.
Vaderlijk licht, steevaste schouder,
draag mij ik ben jouw kijkend kind.
Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen
of ergens al de wereld daagt.
Waar mensen waardig leven mogen
en elk zijn naam in vrede draagt.
Alles zal zwichten en verwaaien
wat op het licht niet is geijkt.
Taal zal alleen verwoesting zaaien
en van ons doen geen daad beklijft.
Veelstemmig licht om aan te horen
zolang ons hart nog slagen geeft.
Liefste der mensen, eerstgeboren,
licht, laatste woord van hem die leeft.
