Elk jaar trekken we vanuit de Pastorale Eenheid Sint-Andreas Middelkerke er met de vormelingen op uit. Vorig jaar was dit Let it Shine in Torhout. Een avondvullend programma vol zang, gebed en getuigenissen voor vormelingen. Dit jaar trokken we voluit de kaart van Biblia, een bijbels belevingscentrum in Brugge.
En op 13 maart was het zover, met een zo goed als voltallige groep kandidaat-vormelingen de bus op richting Brugge. De weersgoden waren ons gunstig gezind, dus met enkel lachende gezichten en een positieve sfeer was de toon snel gezet. Het bleef tot op het binnenplein een verrassing van wat er nu eigenlijk op het programma stond. Pas toen we de grote poort binnenwandelden kwamen de eerste vragen. De catechisten hielden de lippen echter stijf op elkaar waardoor de nieuwsgierigheid nog groeide, bij ons de binnenpretjes.
We werden warm welkom geheten door Nathalie, een medewerkster van IJD. Zij lichtte een tipje van de sluier en de groep werd in twee gedeeld. Er werd ons immers een keuzeprogramma aangeboden en we hebben twee initiatieven gecombineerd.
Het zijn allemaal jonge mensen die soms veraf staan van het geloof en dus werd de ene groep op sleeptouw genomen in Biblia waar er vooral ingezet werd op luisteren en de wortels van het geloof ontdekken. De andere groep kon op een prachtige manier het domein verkennen, ook hoekjes en kantjes van het seminarie waar een gewone sterveling niet komt. En wees er maar zeker van dat bij menigeen verwondering in de ogen te lezen stond. Onder de vorm van geocaching , wat kort werd uitgelegd, trokken ze in kleine groepjes gewapend met een plattegrond erop uit om door mede van kleine opdrachten de Bijbel te ontdekken. Ontwapenend mooi om te zien hoe de vormelingen samenwerkten om de opdrachten tot een goed einde te brengen. Niet voor niets is het motto in Middelkerke ‘Kerk zijn doen we samen’! Ze moesten dus op verschillende plaatsen nestkastjes zoeken die een stempel herbergde om op hun plattegrond te zetten. Maar de cijfersloten aan de nestkastjes sprongen de ene keer toch al wat sneller open dan de andere keer…
Af en toe moest de bijbel gehanteerd worden om het antwoord op het cijferslot te kennen, maar iets zoeken in dat boek leek toch niet zo simpel. Op school werd hen dat niet geleerd… Dus een handje hulp was meegenomen. Soms hilarisch hoe ze mensen, werkzaam in het seminarie, aanklampten om het antwoord te ontfutselen! Ik laat in het midden of hen dat lukte…! Heel veel ruimten in het gebouw werden ondersteboven gekeerd. Zelfs buiten in de boomgaard of op het grasplein werd elke boom of struik grondig geïnspecteerd, niets ontsnapte aan hun aandacht. Geloven en moeder natuur, heel sterk verbonden met elkaar, dus ook in dit spel!
De chronometer stond op een uurtje en de groepjes stormden met de breedste glimlach naar boven, tot grote tevredenheid van Nathalie. De meeste stempels werden verzameld waardoor iedereen een beetje winnaar was… Tijd voor een korte break en wisselen van missie…
Het bezoek aan Biblia.
Abraham en Vic, de twee gidsen van dienst die de jongeren onderdompelden en hun in plaats van een taalbad een geloofsbad aanboden. Al moet gezegd dat de eerstgenoemde zijn naam alle eer aandeed.
In heuse klederdracht van 4000 jaar geleden nam Abraham de jongeren mee in zijn zinderende levensverhaal. Maar dat hij met hedendaagse jongeren te maken had zal hij geweten hebben want af en toe mocht hij zelf op zoek naar passende antwoorden, op het ludieke af. Ja, van het geloof getuigen kan best een pittige uitdaging zijn, toch met een groep jonge mensen uit Middelkerke! Maar op hun beurt kregen ook zij vragen voorgeschoteld met ongelooflijk goede antwoorden waar zelfs ik versteld van stond. Ook de andere gids Vic legde op een heel rustige manier mooie stukken uit de Bijbel uit en de aandacht bleef aangewakkerd.
Het verhaal van Abraham, zijn vrouwen, zijn nageslacht,… Het boeide en smaakte naar meer toen de deur openging waar ze meer te weten kwamen over het evangelie en de handel en wandel van Jezus. Die verhalen voelden al vertrouwder aan en vanuit hun opgebouwde rugzak van kennis haalden de vormelingen toch maar alles uit wat nodig was om de perfecte antwoorden te kunnen geven. Weer opmerkelijk: de een hielp daarbij de ander. Het derde luik, daar mochten ze zelf even stilstaan bij hun geloof en hoe dit beleefd kan worden. Hoe elk van deze jongeren een lichtpuntje kan zijn tussen al die verschillende culturen en godsdiensten. Alles werd heel mooi gekaderd en uitgebeeld, intens ten gehore gebracht. De jongeren kregen ook de tijd om zelf op ontdekking te gaan in het wonderbaarlijke en mysterieuze geloof van christenen. Al stapten sommigen met nog meer vragen buiten dan ze naar binnen waren gegaan. Ze namen de catechisten dan maar op de korrel om een antwoord te krijgen…
Het was een mooi samenspel van actief en passief ontdekken wat God met die jonge mensen, en bij uitbreiding ons allemaal, voorheeft. Abraham heeft hen zeker op weg gezet om stil te staan bij hun geloof, af en toe achterom te kijken naar wat 4000 jaar geleden gebeurde, om dan weer in de voetsporen van Jezus verder te trekken, onbekende horizonten tegemoet, hun hele leven lang.
Stappend naar de plaats waar de bus ons stond op te wachten hoorde ik een vormeling achter mij, een van de stoerste uit de groep, zijn vrienden zeggen: “Weet je, ik wil nog wel eens met de mensen van de kerk op stap met de bus.”
Ik kreeg het warm vanbinnen en een klein stemmetje zei me: ‘Zou er toch een zaadje aan het groeien zijn?’. Een mooie christen wordt het wel, daar ben ik van overtuigd!
De uitstap heeft deugd gedaan…
Sylvia Bekaert
