Tegenstand
De activiteit van Jezus zit op kruissnelheid, Hij heeft gepredikt, geredetwist en veel mensen genezen.
Hij heeft ook reeds leerlingen uitgezonden en er twaalf aangeduid als apostel. Een massa volk komt naar Hem luisteren, maar er is steeds meer tegenstand.
Dat zien we in het evangelie van deze zondag, we kunnen het indelen in drie stukken, waarvan het eerste en het derde het middelste omkransen.
De eerste tegenstanders komen uit een onverwachte hoek, het zijn zijn verwanten die zich ongerust maken. Er komen zoveel mensen naar Jezus en zijn leerlingen toe dat zij niet eens de tijd hebben om te eten.
Dat ziet de familie niet graag, dat zijn mensen die werken om in hun levensonderhoud te voorzien.
Een rondtrekkende leraar past helemaal niet in dat kader en waar heeft Hij al die woorden over God en zijn Rijk vandaan?
Hij is toch niet in de leer geweest bij de Schriftgeleerden, Hij is een gewone man, net als wij, Hij moet iets in zijn hoofd gekregen hebben om zo op te treden, Hij is niet bij zijn verstand. Zij hopen Hem veilig naar huis te halen en Hem weg te halen uit dat zwervende, onzekere bestaan van rondtrekkende leraar.
Er zijn nog mensen die het optreden van Jezus met lede ogen bekijken, maar dan om heel andere redenen.
Dat zijn de Schriftgeleerden uit Jeruzalem, zij zijn helemaal niet akkoord met wat Jezus verkondigt over God en de komst van zijn Rijk.
Ze moeten wel toegeven dat Hij wondere dingen doet en duivels uitdrijft, maar ze geven er een andere verklaring voor: Hij behoort zelf tot dat duivelse gezelschap, ja de vorst van de duivels, Beëlzebub, huist in Hem en zo kan Hij zonder probleem andere duivels uitdrijven.
Jezus roept hen om uit te leggen hoe belachelijk hun stelling is.
Moest de ene duivel de andere uitdrijven dan zou zijn rijk geen stand houden, dan is het einde nabij.
Jezus geeft een vergelijking om te tonen dat het niet gemakkelijk is het kwaad uit te drijven, als je een sterke persoon wilt beroven, zul je hem eerst moeten binden en pas dan kun je zijn huis leeg halen.
Jezus gaat nog veel verder: als je Mij en de woorden die Gods Geest in mijn mond legt, in twijfel trekt, dan zondig je tegen de Geest en dat is een fout die niet vergeven kan worden.
Twijfelen aan de bron van vergeving maakt immers alle vergiffenis onmogelijk.
Dat is heel straffe taal.
En nu keren we terug naar de verwanten van Jezus, zijn moeder en zijn broeders, een gezelschap dat voor ons zeer eerbiedwaardig is.
Ze staan buiten, achter het vele volk, en sturen iemand om Jezus te roepen, ze durven niet zelf door al dat volk gaan om Jezus mee te nemen.
Dus wordt het bericht doorgegeven: ‘uw moeder en uw broeders daarbuiten vragen naar U’.
Wat volgt vind ik zeer hard, hoewel men op vele manieren geprobeerd heeft deze worden te verzachten en Maria en de broers als toonbeeld van geloof naar voor te schuiven.
We moeten echter lezen wat er staat: Jezus vraagt zomaar: ‘Wie is mijn moeder en wie zijn mijn broeders?’
Wij kunnen reeds denken dat er een onverwacht antwoord zal komen. Jezus kijkt naar alle mensen die rond Hem zitten om naar zijn woorden te luisteren en Hij zegt: ‘Ziehier mijn moeder en mijn broeders. Want mijn broeder en mijn zuster en mijn moeder zijn zij die de wil van God volbrengen.
Met deze woorden neemt Jezus afstand van de familie waarin Hij is opgegroeid en zegt dat Hij een nieuwe familie heeft: de mensen die de wil van God volbrengen.
Dat heeft niets te maken met bloedverwantschap maar met je manier van leven, of je al dan niet gevolg geeft aan de boodschap van Jezus over Gods wil.
Dat moet voor zijn verwanten zeer hard geklonken hebben, maar later leren we dat zij zijn gaan behoren tot degenen die de wil van God volbrengen, zoals Jakobus die een belangrijke rol speelde in de jonge kerk.
Heel duidelijk is dat Jezus volgen met zich meebrengt dat je een radicale keuze moet maken.
Dat hebben de volgelingen van Jezus ondervonden, dat ondervinden wij ook voortdurend.
Het komt wellicht doordat er zoveel keuzemogelijkheden zijn die gemakkelijker en meer aantrekkelijk zijn dan het christendom, dat in onze streken heel duidelijk achteruitgaat.
Geen reden tot paniek, wel een aansporing om onze eerste keuze voortdurend en grondig te bevestigen.
Luc De Baene
