Kom Heilige Geest, ontsteek het vuur van uw liefde!
Op zondag 15 september vierde pastoor-deken Bart zijn zilveren priesterjubileum in Sint-Willibrorduskerk van de pastorale eenheid Sint-Andreas Middelkerke.
Hij sprak bij de lezingen van de 24ste zondag door het jaar (B) de volgende homilie uit.
Goede mensen
De lezingen die we daarnet hebben beluisterd, zijn de lezingen die vandaag in alle katholieke kerken wereldwijd worden voorgelezen.
In die zin sluiten we ons als gemeenschap aan bij de hele wereldkerk.
De meesten van jullie zullen de lezingen op deze feestelijke dag misschien wel wat zwaar op de hand vinden, maar ik hoop met deze homilie toch wat verlichting te kunnen brengen …
De profeet Jesaja, Jezus en zovele anderen gingen het lijden als gevolg van hun zendingsopdracht niet uit de weg.
Ze kozen er resoluut voor om zichzelf, wat er ook gebeurde, helemaal te geven.
Van jongsaf aan heeft zo’n gegeven leven mij steeds gefascineerd.
En met eenzelfde ingesteldheid en idealisme voelde ik mij sterk genoeg om dezelfde weg op te gaan.
Maar al in het seminarie en ook gaandeweg in de voorbije jaren als priester werd ik zo sterk geconfronteerd met de realiteit van het ongeloof, de onverschilligheid en ook de onvolmaaktheid van het kerkelijk instituut en de geloofsgemeenschap, dat ik noodgedwongen moest leren om te aanvaarden dat niet iedereen hetzelfde geloof deelde, om geduld te oefenen en begrip te tonen voor de manier waarop mensen omgingen met geloof en kerk.
Zelf ook af en toe worstelend met ongeloof en twijfel, moest ik keer op keer ja leren zeggen en trouw proberen te blijven aan de roeping en zending om Gods Woord te verkondigen en zijn liefde handen en voeten te geven.
De les- en studiemeestersopdracht in het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Oostende, het contact met leerlingen en collega’s, maar ook de vele initiatieven en ontmoetingen in Chiro, Scouts, IJD en KSA, waren voor mij stuk voor stuk gelegenheden om op een hedendaagse maar ook op een kritische manier taal te geven aan het christelijk geloof.
En ja, ik heb ervaren dat er behoorlijk wat moed, lef en durf nodig is om op vandaag een verkondiger te zijn van de Blijde Boodschap.
Maar het is evenzeer mijn ervaring dat wie net als de eerste christenen zich vrijmoedig durft bewegen tussen mensen met verschillende overtuigingen en bereid is om met hen het leven te delen, soms geheel onverwacht de kans krijgt om op een heel authentieke manier te getuigen van het geloof in Jezus, de Christus.
Eenvoudig weg, zonder zich beter of groter te wanen dan de ander, maar steeds met heel veel liefde en begrip.
Door samen op weg te gaan met mensen ben ik in de loop van de jaren dan ook steeds meer aandacht gaan hebben voor de waarde van het getuigenis.
Wij christenen zijn geroepen om als individu, maar ook als gemeenschap, te getuigen van het geloof in Gods liefde voor elke mens.
Het is dan ook mijn diepste overtuiging dat we telkens opnieuw moeten proberen om iets van dat geloof onder woorden te brengen en te delen met velen, dat we moeten proberen om ook dat geloof in kleine daden van goedheid om te zetten, telkens weer, en zelfs tot het uiterste toe.
En dát loont zeker en vast de moeite!
Want wie zich kan openstellen voor dat Goede Nieuws
zal ervaren dat de kracht van zijn liefde, de kracht van zijn Geest, ons persoonlijk leven, maar ook het leven van de gemeenschap, kan omvormen tot een leven vol liefde, vreugde, vrede, geduld, goedheid, vriendelijkheid en barmhartigheid.
Vrienden,
In al die jaren heb ik het telkens als een zegen beleefd dat ik als priester met velen de ervaring mag delen dat wie zich overgeeft aan de liefde, in welke oprechte en wederkerige relatie dan ook, geluk en vrede vindt.
Daarom is het dan ook zo passend om vandaag bijzonder dankbaar te zijn voor de weg die ik mag afleggen met zovele mensen en ook met jullie.
Ik ben ook heel dankbaar voor de vriendschap en de genegenheid die ik van velen mag ontvangen en voor de gave van het geloof in een liefde die al het menselijke overstijgt.
Goede vrienden,
“Veni Sancte Spiritus, tui amoris ignem accende.”
“Kom Heilige Geest, ontsteek het vuur van uw liefde.” was het gebed tot de Geest tijdens de wijdingsplechtigheid.
Sindsdien heb ik elke dag (soms zelfs meerdere keren per dag) dit korte gebed gebeden, want het blijft mijn diepste verlangen dat Gods liefde niet verloren zou gaan en dat zijn liefde het leven van alle mensen zou mogen vervullen.
Dat korte gebed zullen we straks samen opnieuw zingend bidden opdat we allemaal goede, geestdriftige en vooral liefdevolle mensen zouden worden,
die ondanks onze fouten en tekorten, in staat zouden zijn om in het voetspoor van Jezus
Gods liefde in woorden en daden te vertalen, elke dag opnieuw, daar waar wij wonen, leven en werken.
Pastoor-deken Bart
