In het weekend van 28 en 29 september was ik, samen met vele anderen, ‘hoopvol onderweg’. En dat mag je letterlijk nemen: om 6 uur ’s morgens stapten we hoopvol op de bus, die ons naar Brussel en naar de paus bracht. Zaterdag ontmoetten we, samen met 3500 collega’s, de paus in de basiliek van Koekelberg. Zondag reden 13 parochianen naar de eucharistieviering in het Koning Boudewijnstadion. Het werd een intens weekend. Eén moment blijft mij bij: bij het begin van de bijeenkomst op zaterdag geven 2 kinderen van een jaar of zeven, bloemen af aan de paus. Eén van hen is zichtbaar blij dat de paus, die in een rolstoel zit, hen op ooghoogte aankijkt en aanspreekt. Hierop reageert de paus: ‘Volwassenen mogen nooit neerkijken op kinderen, behalve om hen op te tillen.’
Wat me ook opviel, was de diversiteit aan mensen die de eucharistie vierden. Van de 13 mensen die vanuit onze pastorale eenheid deelnamen, waren er 6 Vlamingen, 2 Brazilianen, 4 mensen uit Sri Lanka en onze pater David uit India. Vier van onze jongeren namen deel aan het jongerenprogramma. Van de 40000 mensen in het stadion, waren de Vlamingen zeker niet in de meerderheid. Er waren Belgische vlaggen, maar ook Franse, Nederlandse, Braziliaanse, Portugese … De viering was voornamelijk in het Frans en in het Nederlands, maar ook Duits, Italiaans, Engels en Spaans kwamen aan bod. Het deed me beseffen: onze kerk zal multicultureel zijn, of ze zal niet zijn.
Hieronder vind je enkele reacties van mensen die erbij waren: Joniston nam deel aan het jongerenprogramma ‘Hope Happening’. Jurgen kreeg als diaken een ontbijt en een ereplaats in het stadion. Rosanna en Hilda vierden mee de zondagse eucharistie.
De Hope Happening begon met een mini-pelgrimstocht door Brussel. Samen met onze begeleidster Lena deden wij de 7,5 km-lange wandeling. Er waren tal van tussenstops, waarop we telkens een vraag uit het tochtboekje konden beantwoorden. De wandeling eindigde op de Heizel, waar we ook zouden overnachten. We konden er alleen binnen na een strenge veiligheidscontrole. We rolden onze slaapmatjes uit en ik deed een dutje. Toen ik wakker werd, waren de workshops al begonnen en stonden er tal van eetkraampjes. Er waren ook verschillende zalen waar live muziek werd gespeeld. Ik ging eerst eten en dan de workshops bezoeken. Rond 20:45 u. kwam de paus een kort bezoek brengen. Wij waren toen al een half uur aan het repeteren om voor de paus te zingen. De volgende dag gingen we naar het stadion voor de grote eucharistieviering met de paus. De viering werd heel groots en vol blijdschap gevierd door ons, en door alle andere mensen die naar de paus kwamen kijken. Samenkomen met zoveel jongeren die gelovig zijn, was voor mij het hoogtepunt.
Joniston Kansu
Hoopvol onderweg - het thema van het Pausbezoek. Op zondag 29 september 2024 vertrok ik met de trein iets voor vijf uur in het station van Mol, richting Brussel. Op deze treinreis kon ik Volodymyr terugzien. Hij is een Oekraïens diaken die zijn pastorale opleiding in ons land volgde en zijn studies tot priester verderzet. Ik ontmoette hem jaren geleden tijdens mijn diakenopleiding en ik had met hem en een man van de Gemeenschap Emmanuel een boeiend gesprek over geloof bij onszelf, in onze omgeving, en in ons land. We praatten over ons engagement voor de Kerk, over dienstbaarheid, over hoe wij in de samenleving kunnen getuigen van ons geloof, en ook over de kracht van het gebed.
Aangekomen in Brussel toonde Volodymyr ons de weg. Hij was daags voordien immers al gaan oefenen omdat hij naast paus Franciscus aan het altaar mocht concelebreren. Voor hem als Oekraïner was het wellicht bijzonder omdat paus Franciscus tijdens de eucharistie aandacht vroeg voor conflicten in de wereld. Het was zondag 29 september 2024 ook wereldvluchtelingendag.
In het stadion aangekomen kregen de concelebranten een lekker ontbijt en kon ik ook spreken met E.H. Bart Rombouts (priester in Hoogstraten) en E.H. Pierre François, die ik ooit ontmoette tijdens een bijeenkomst van Pro Petri Sede, een organisatie die de werken van onze paus ondersteunt. Dankzij deze organisatie probeer ik trouwens in mijn gebedsintenties aandacht te hebben voor de maandintentie van onze paus. Ondertussen kwam ook collega-diaken Jan Dams aan, en werd ons iets na 8 u. al gevraagd om ons naar het stadion te begeven.
Op het moment dat paus Franciscus aankwam, voelde je een sfeer van hartelijke ontvangst en van vreugdevol en warm enthousiasme. Die vreugde, dat enthousiasme heb ik gedurende de ganse dag gevoeld. Ik was eerst niet van plan om als diaken deel te nemen, maar heb mij laten overhalen om er als vertegenwoordiger en jonge diaken bij te zijn. Ik heb me van vijf uur 's morgens tot halfvier ’s namiddags, toen ik met de bus terug in Mol aankwam, geen moment verveeld. Het zijn zaadjes die we hier hebben gekregen.
Het was een mooie dag en ik ben blij dat we dit als broeders en zusters mochten beleven. Dat we de boodschap van geloof, hoop en liefde in alle gastvrijheid mogen uitstralen.
Jurgen Deckx
De hele week leef ik al op een wolk, omdat wij zondag mochten meevieren vanop de 5de rij. De vreugde van deze belevenis kan ik eigenlijk niet beschrijven. Toch waag ik een poging:
Zondag 29 september was het vroeg dag om tijdig aanwezig te zijn in het Koning Boudewijn stadion voor de misviering met paus Franciscus.
Bij de ingang van het stadion werden duizenden Belgische en Vaticaanse vlaggetjes uitgedeeld. In een overvol stadion kwamen jong en oud, mensen van verschillende geloofsstrekkingen en uit verschillende landen samen om eucharistie te vieren, met als thema: ‘Hoopvol onderweg’. Het was een bijzonder moment de paus in levenden lijve te zien. Het enthousiasme was groot toen de pausmobiel een ererondje langs de tribunes reed, vooral omdat hij de tijd nam om enkele baby’s te zegenen. Het is echt heel speciaal om samen met duizenden anderen eucharistie te vieren in een gemoedelijke, warme sfeer. Het pausbezoek aan ons land is een uniek gebeuren dat zijn sporen zal nalaten.
Hilda Vanhove
I would like to thank you for the opportunity to be with you all day today and to be able to live the experience of being so close to the pope. I felt very emotional when I saw my sister moved by the pope’s homily, especially because she is not catholic and it was through the church of Retie that this became possible. I am truly grateful for everything I experienced today at holy mass.
Rosanna Dultra Kulevicz
Caroline Decanniere
