Haastige vrouwen
In deze lezing na de boodschap van de engel is er voortdurend sprake van haast en spoed, die hebben blijkbaar dus ook positieve kanten.
Hun haast is zo groot dat de ongeboren kinderen reeds in de moederschoot opspringen.
We kunnen er uit afleiden dat God heel haastig is om bij zijn kinderen aanwezig te komen.
Het is allemaal typisch vrouwelijk, met luide stem, het komt op geen bergje aan.
Er is overvloed aan zegen, zowel voor Maria zelf als voor haar nicht Elisabeth.
Je kunt je afvragen: waarom al die haast na eeuwen wachten?
Het antwoord is eenvoudig: nu de goddelijke beslissing gevallen is, mag er geen tijd meer verloren gaan.
Al te lang hebben de mensen gewacht, nu mogen ze volop genieten van wat God voor hen bestemd heeft: geluk, leven en vreugde voor nu en voor altijd.
Je zou heel dwaas moeten zijn om die kansen te laten liggen.
De vrouwen zijn de eerste om het te begrijpen: wat nu gebeurt is uniek, zo een kans komt niet terug.
Het is typisch dat de vrouwen de eerste zijn om het te begrijpen en de kansen aan te grijpen.
Zij begrijpen dat goddelijke zegening hun ten deel valt en vragen zich alleen af aan waaraan zij die te danken hebben.
Het is een vraag die wij ons meer zouden moeten stellen: waaraan heb ik het te danken?
Dat God van ons houdt, dat er zoveel mensen zijn die om ons geven, dat God zijn liefde op zoveel verschillende manieren zichtbaar maakt?
Het is helaas een vraag die te weinig gesteld wordt: waaraan heb ik het te danken?
Gelukkig zijn er vrouwen die zich haasten om de vraag te stellen, zij krijgen ook onmiddellijk het antwoord: ongeboren kinderen geven het reeds in de moederschoot. ”Zalig zij die geloofd heeft wat van haar vanwege de Heer gezegd is.”
Als het gaat om het verkondigen van Gods grote daden in ons leven zou er best vaak wat meer haast bij te pas komen.
Meestal kan alles niet vlug genoeg gaan, nu lijkt er plots tijd te over.
Maria en Elisabeth zijn de beste gidsen om ons te begeleiden naar de nieuwe levenswijze die God met veel enthousiasme en vurigheid voor ons klaar maakt.
We zeggen vaak dat haast en spoed niet goed is, maar als het gaat om de grote goddelijke geschenken kan het allemaal niet vlug genoeg gaan.
Zoals vaker gebeurt zijn de vrouwen de eersten om het te begrijpen. Maria en Elisabeth zijn onze wegwijzers.
In deze advent kunnen we niet genoeg naar hen luisteren en hun voorbeeld volgen.
De kans is groot dat we het zelf gaan herhalen: ‘waaraan heb ik het te danken.”
Hoe meer we daarover nadenken, hoe meer antwoorden we gaan vinden.
Waarover het gaat is ons open stellen voor het woord van de Heer, Hij heeft veel woorden gesproken, laten we er geen van verloren laten gaan.
Ze zijn te kostbaar, zeker in de tijd naar Kerstmis toe.
Luc De Baene
-----------
De pen voor altijd neergelegd
Trouw en met grote overgave heeft pastoor Luc zich dagelijks verdiept in het Woord van de Heer.
Hij las en herlas de tekst, ook in het Grieks, de oorspronkelijke taal.
In de stilte van zijn hart zocht hij naar aanknopingspunten in het leven met de bedoeling een boodschap te kunnen meegeven aan de lezer.
Toen hij nog volop in actieve dienst was, waren het korte stukjes.
Ze waren bedoeld als inleiding en voorbereiding op de lezingen die in de zondagsliturgie werden beluisterd.
Eenmaal op pensioen en dus niet meer “van preek” nam hij de tijd om de bezinningsteksten breder uit te schrijven.
Bij zijn tekst werd een passende foto gezocht waardoor het Woord op de eerste bladzijde alle eer werd aangedaan.
Nu pastoor Luc ten gevolge van kanker heel ziek is geworden en recent zelfs werd opgenomen op de palliatieve afdeling, heeft hij de pen voor altijd neergelegd.
Hij wacht nu op een nieuwe morgen, die hem door God wordt gegeven.
Bedankt pastoor Luc voor je trouwe dienst aan het Woord en we wensen je nu rust en vrede toe!
Pastoor Bart
