Diaconie is dienstbaarheid, ingegeven door een streven naar barmhartigheid, gerechtigheid en solidariteit.
Het is je laten raken door het lot van de ander en deze nabij zijn in zijn kwetsbaarheid, broosheid en weerloosheid. Je laat de ander tot zijn recht komen.
Elke mens moet een menswaardig leven kunnen leiden, elke mens moet ‘mens’ kunnen worden.
Barmhartigheid en gerechtigheid beoefenen leidt tot liefdevolle, warme zorg.
Zorg voor de mensen, maar ook zorg voor de schepping.
Die warme zorg zou een grondhouding moeten zijn van elke christen, van elke mens.
Zorg die zich uit in concrete inzet, maar ook in bewustmaking en politieke actie.
Voor een aantal groepen mensen is er speciale aandacht nodig omdat ze extra kwetsbaar zijn:
mensen die leven in kansarmoede -dichtbij of veraf-, zieken, ouderen, mensen die rouwen, gevangenen, mensen die leven met een verslaving, mensen die leven met een beperking, daklozen, vluchtelingen,...
Christenen en niet-christenen nemen zorg op in de samenleving, individueel of als lid van een groep of vereniging. Samen mogen we werken aan een inclusieve samenleving, aan een
wereld waar het goed om leven is voor iedereen.
