Heiligen lijken schaars te worden. ’t Is ook moeilijk ze te herkennen. Hier en daar wordt er eens eentje herkend, meestal na zijn of haar dood. Net als bij kunstenaars.
Helden zijn gemakkelijker te herkennen. We lezen in de krant hoe zij hun voetbalploeg naar de top hebben geschopt. Anderen glitteren op het filmfestival van Cannes Nog anderen worden oorverdovend grijsgedraaid op CD’s . Om van oorlogshelden maar te zwijgen.
Onlangs las ik dat heiligen drie eigenschappen hebben:
Ten eerste zien ze hun eigen fouten. Dat is mooi, ze hebben dus fouten. Daar kunnen u en ik wat moed uit putten.
Vervolgens proberen ze niet iets te worden door prestaties, maar ze nemen het leven aan als een gift van God. Dat lijkt gemakkelijker dan het is. Moet u eens proberen. ’t Geeft in elk geval grote rust.
En ten slotte weten ze te dienen. Dat laatste is wellicht het moeilijkste, ook al hebben we daar de mond van vol. Echt dienen. Niet ‘het ene plezier is het andere waard’. Maar belangeloos.
Er stond nog iets bij op het eind. Dat ze voortdurend behoefte hebben aan genade. Dat laatste is wellicht hun diepste geheim.
naar Eduard Pijlman
Gebed bij 1 en 2 november.
We hoeven niet te weten hoe het zaad ontkiemt en opschiet, of wanneer de oogst rijp zal zijn. Wek in ons het vertrouwen dat de goede grond zal opnemen wat wij zaaien, dat zon en regen het zaad zullen koesteren. We hoeven het niet te weten, maar we mogen hopen op de goede afloop van wat wij met u begonnen zijn en Gij met ons.
