De wachtkamer
Het rekje met de folders,
de posters aan de muur,
een scherm met steeds dezelfde informatie.
De onbegrijpelijke taal,
beelden van mensen die niet lijken op mij,
steeds dezelfde goede raad
voor wie slecht bezig is.
Alsof ik nog niet genoeg twijfel
aan mezelf.
Hier zit ik weer.
De ongemakkelijke stoel,
het tafeltje zonder tijdschriften,
het geluidloos tikken van de digitale klok.
Het ongemak van de onzekerheid,
te veel vragen zonder perspectief,
elke tel wordt de onrust groter.
Ik zet me schrap,
vechten, vluchten, verdwalen, verdrinken.
Of volhouden.
Het enige waar ik echt goed in ben:
volhouden.
Hadewijch Van Hove
